ما ایرانی‌ها نسبت به همه‌ ائمه(ع) ارادت خاص و ویژه داریم و وظیفه‌مان است ولی نسبت به امام رضا(ع) یک ارادت دیگری است. امام رضا(ع) به هر حال جوری است که همه زیر سایه‌اش هستیم. این وجود مقدس دو سه سال بیشتر در ایران نبود؛ سال ۲۰۰ هجری وارد ایران شد سال ۲۰۲ به شهادت رسید. در واقع حدود سه سال اما در عین حال بودن امام رضا(ع) در ایران به قدری برکات داشت که بیشترش شاید در طول زمان روشن‌تر شود... یکی از مهم‌ترین برکات امام رضا(ع) گسترش تشیع در ایران و کم‌کم ایران را تبدیل کردن به پایگاه شیعه بلکه پایتخت شیعه بوده است... اهل بیت(ع) از همان ابتدا از زمان پیغمبر اکرم(ص) نسبت به ایرانی‌ها واقعاً عنایت داشتند لطف داشتند، محبت داشتند... خود ایرانی‌ها هم نسبت به اهل بیت(ع) همین طور بودند، چون در آن‌ها صفا و صمیمیت و تواضع و اخلاق، همه چیز را می‌دیدند. آن تکبری که در پادشاهان ایرانی دیده بودند در طول تاریخ ایران پیش از اسلام دیده یا شنیده بودند در این خانه خبری از آن چیزها نبود... در سوره‌ محمد(ص) در آیه‌ ۳۸ خداوند متعال می‌فرماید: «وَإِن تَتَوَلَّوْا یسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیرَکُمْ»... اگر شما که دور پیغمبر را گرفتید...اگر شما پشت کنید به پیغمبر آن کاری که باید انجام بدهید را ندهید یک قوم دیگری را به جای شما می‌آورم که خدمت برساند... اصحاب وقتی این آیه نازل شد از پیغمبر پرسیدند آن قوم کیست؟ سلمان کنار پیغمبر نشسته بود پیغمبر اکرم دست به پای او زد فرمود: این و قوم و قبیله‌اش، هموطنانش... امیرالمؤمنین(ع) زمانی به اطرافیان فرمودند از حبیبم رسول خدا شنیدم، همان طور که در ابتدا شما ایرانی‌ها را وارد دین کردید، در آخرالزمان ایرانی‌ها شما را وارد دین می‌کنند... در روایت‌های ما مکرر به این اشاره شده که زمینه‌سازان ظهور در آخرالزمان ایرانی‌ها هستند... آن کسی که ایران را آماده کرد برای چنین مسئولیت بزرگی... تبدیل کرد به یک پایگاه برای تشیع، برای رشد ارادت به اهل بیت(ع) و معرفت به اهل بیت(ع)، امام رضا(ع) بود... ایرانی‌ها تجسم عینی پیغمبر را در امام رضا(ع) دیدند.
امام رضا(ع) رأفت و رحمت و صمیمیتش این بود که فرق نمی‌گذاشت بین اشراف و بین طبقات پایین اجتماعی و با همه یکسان برخورد می‌کرد... این روحیات سبب شد ایرانی‌ها در مقابلشان زانو بزنند و حتی بعضی از کسانی که آن موقع شیعه نبودند واقعاً گرایش به اهل بیت(ع) برایشان خیلی زیاد شد.