یکی از مسائل مهم در زندگی همه ما انسان‌ها که جزو آرمان‌های ما هم محسوب می‌شود، موفقیت است. گمان نمی‌کنم انسانی باشد که در زندگی موفقیت را نخواهد. انسان عاقل به دنبال موفقیت است. موفقیت هم در زندگی ما انسان‌ها دارای مراتب است و گاهی کم و زیاد می‌شود. بعضی‌ها خیلی موفق‌اند... بعضی‌ها به طور نسبی موفق‌اند ... بعضی‌ها هم موفق نیستند... موفقیت چطور حاصل می‌شود؟ یک بخشی از موفقیت مربوط به مدیریت است. اگر انسان بتواند در زندگی خود مدیریت کند موفقیت‌های بهتری خواهد داشت. مدیریت در زندگی در ابعاد مختلف ظاهر می‌شود، مثلاً مدیریت مال، مدیریت کار، مدیریت تفریح، مدیریت عبادت... این‌ها همه مدیریت می‌خواهد. اگر انسان رعایت مدیریت را نداشته باشد، سرمایه را که عمر است، از دست می‌دهد. اگر انسان عمر خودش، حتی خوردن، خوابیدن و... را مدیریت نکند با مشکل مواجه می‌شود... بنابراین مدیریت لازم است تا انسان به توفیق بیشتری برسد. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «برای اینکه انسان بتواند در زندگی مدیریت کند تا توفیق بیشتری داشته باشد چهار کار را باید رعایت کند تا زندگی خوب و ایده‌آل نصیب آدم شود... اول، مدیریت در رأی و نظر دادن است، انسان نباید سعی کند در همه امور صاحب نظر باشد. بعضی‌ها ماشاءالله در همه امور صاحب نظرند... از کیهان‌شناسی بگیرید تا تاریخ و طبابت و تجارت و... خب نمی‌شود... انسان باید در اموری که مربوط به اوست، صاحب نظر بشود و مدیریت رأی و نظر داشته باشد. دوم، مدیریت در مال است. مثلاً بخشش و کمک به نیازمندان خوب است اما باید مدیریت شود. مدیریت مالی به این است که شما نمی‌توانید همه نیازمندان را پاسخگو باشید، پس نیازمندانی را که اهل حق هستند و محتاج هستند در حد وسع خودت کمک کن. سوم، مدیریت در اخلاق است. کرامت یعنی گرامی داشتن. انسان نمی‌تواند همه را گرامی بدارد، امکان‌پذیر نیست. اما انسان‌های ارزشمند را باید اکرام کنید. چهارم، مدیریت زمان... این مدیریت در زندگی انسان خیلی مهم است. اگر انسان بخواهد در زندگی موفق باشد باید زمان را مدیریت کند. انسان باید در زندگی یک فرصتی به کار و یک فرصتی به استراحت و تفریح اختصاص دهد و اوقات خودش را مدیریت کند. یک بخشی از زندگی را هم باید اختصاص به عبادت داد. ساده‌تر اینکه واجبات را باید حتماً به‌جا بیاوریم و مستحبات را هم باید مدیریت کنیم. امام جواد(ع) می‌فرماید: «مؤمن سه خصلت نیاز دارد؛ یک، توفیق را از خدا بخواهد. دو، بداند که اسباب همه چیز خداست. سه، خودش را موعظه کند و از دیگران هم موعظه بپذیرد».