اتفاقاتی که فارغ از نیت خیرخواهانه مجریان یا بانیان موضوع، تنها یک نتیجه داشته و آن کاستن از منزلت فرد یا عده‌ای بوده است که گاهی برخی از این اتفاقات در قالب اخبار طنز در فضای مجازی منتشر شده است.
اما در این بین موضوعاتی هم وجود دارند که در ظاهر، امری پسندیده به نظر می‌رسند؛ ولی باز هم بیننده یا شنونده آن خبر در ذهن خود بخش پنهانی را متصور شده که باز به ضرر مشمولان آن موضوع تمام می‌شود.
با همین مقدمه کوتاه می‌خواهم به یک مصداق جدید از این موضوعات اشاره کنم که در دو روز اخیر موجب رنجش خاطر بسیاری از اهالی رسانه شده است. مسئله مربوط به مصوبه شورای شهر مشهد مبنی بر تخصیص۶۰ سفر رایگان ماهانه سامانه‌های حمل ونقل عمومی به خبرنگار است.
تصور اینکه عده‌ای از اعضای شورای شهر چنین موضوعی را حتی به بحث گذاشته باشند، اندکی سخت است چه برسد به اینکه افزون بر بحث و گفت‌وگو، در صحن علنی نیز مطرح و مصوب شده است.
نکته قابل تأمل و البته دلیل نگران‌کننده این است که فارغ از شخص خبرنگار، ساحت رسانه نزد متولیان موضوع تا چه اندازه تقلیل یافته است که تصور می‌شود با ماهی کمتر از ۱۰۰ هزار تومان می‌توان خدمتی خاص به این افراد ارائه کرد.
موضوع دیگر اینکه حتی در باب قیاس هم دور از شأن افراد نیازمند در اقشار مختلف است که حتی بگوییم خبرنگاران را در رده کدام بخش از افراد نیازمند قرار داده‌اند.
اگر شورای شهر درصدد رفع دغدغه فعالان این حوزه است، موضوعات مهم‌تری چون مسکن خبرنگاران، سالیان سال مورد مطالبه بوده و هست که می‌شود در قالب تعاونی و با شرایط راحت تسهیلات، باری از دوش فعالان این حوزه برداشت و البته مدیران شهری بارها چنین وعده‌ای را بیشتر در سال نخست فعالیت خود داده‌اند و هیچ‌گاه به ثمر ننشسته است.
نکته پایانی اینکه به نظر می‌رسد تصویب چنین موضوعاتی جز از بین بردن شأن و منزلت متولیان امر و افراد مشمول چنین تصمیمی نتیجه دیگری در افکار عمومی ندارد و بهانه‌ای می‌شود برای متوهمان توطئه که در موضوعات مختلف با استناد به همین نوع مصوبات، نتیجه‌های دلخواه خود را بگیرند.