به گزارش قدس آنلاین، در سال‌های آغازین جنگ بود که نیروهای کمیته کردستان محمدحسین ۱۳ ساله را به خانه‌اش در مجله پامنار قم بازگرداندند. محمدحسین با اصرار فراوان خودش را به کردستان رسانده بود تا در درگیری‌ها شرکت کند. نیروها از مادرش تعهد گرفتند که دیگر به سمت جبهه‌ها نرود. اما محمدحسین مصرتر از این حرف‌ها بود. ندای حق امام خمینی (ره) به گوش او رسیده و ناشنیده گرفتن آن سخت و مشکل بود. گفت تعهد می‌دهم اما به این شرط که هروقت امام فرمان بدهند بروم.

محمدحسین فهمیده در اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۶ به دنیا آمد. شاید کسی در آن دوران چندان یک کودک دبستانی را جدی نمی‌گرفت، اما محمدحسین در دوران دبستان و در روزهای اوج انقلاب، به پخش اعلامیه‌ها و سخنرانی‌های امام می‌پرداخت و بیش از وظیفه‌اش عمل می‌کرد.

جنگ که شروع شد برای حضور در جبهه سر از پا نمی‌شناخت، دست آخر هم هرطور که بود خودش را به جبهه رساند. فرماندهان شدیدا مخالف حضور او بودند اما در برابر اصرارهای بی‌امان او کم می‌آوردند. می‌گفتند باید برگردد، جبهه جای بچه‌ها نیست، اما محمدحسین پا بر زمین می‌کوبید و اصرار می‌کرد که می‌ماند و به آن‌ها نشان می‌دهد که چه کارهایی می‌تواند بکند.

روزی رزمندگان جبهه حق دیدند که یک افسر عراقی کوچک دارد به سمت خاکریزهای خودی می‌آید. خواستند به او شلیک کنند اما فرمانده دستور داد صبرکنند تا نزدیک شود و اسیرش کنند. نزدیک‌تر که شد، فهمیدند محمدحسین است، نوجوان شجاع و عاشقی که به تنهایی به جبهه عراق نفوذ کرده بود و با لباس و اسلحه‌ی آن‌ها به سمت جبهه خودی برمی‌گشت.

عشق می‌تواند از یک نوجوان ۱۳ ساله، قهرمانی بی‌بدیل بسازد. دلی که در گرو راه حق باشد، سن و سال نمی‌شناسد. عشق از یک دانش ‌آموز ۱۳ ساله می‌تواند یک رهبر بسازد، رهبری که به گفته امام خمینی (ره) قلبی با ارزش‌تر از زبان و قلم ما دارد.

دست آخر محمدحسین پاداش تمام اصرارها و پا به زمین کوبیدن‌هایش را برای حضور در جبهه گرفت. ۱۳ آبان سال ۱۳۵۹، درحالی که تانک‌های عراقی نزدیک می‌شدند، نارنجک به کمر بست و خودخواسته، در مسیر حرکت تانک‌ها به شهادت رسید تا راه حرکت آن‌ها را سد کند.

قهرمان‌های پوشالی و خیالی در دنیا کم نیستند، قهرمان‌هایی که قدرت فراطبیعی دارند و هیچ‌گاه قرار نیست بمیرند. اما قهرمان‌هایی از جنس شهید محمدحسین فهمیده و شهید بهنام محمدی را دیگر در کجا می‌توان پیدا کرد. قهرمان‌هایی که الگویشان قاسم بن الحسن است و مرگ در کامشان شیرین‌تر از عسل.

حال باید از کسانی که اصرار به حذف نام این شهید از کتاب‌های درسی داشتند پرسید که چه الگو و قهرمانی بهتر و بالاتر از امثال شهید فهمیده برای نوجوانان و کودکان این مرز و بوم می‌توان پیدا کرد؟

خبرنگار: محدثه مودی