به گزارش قدس آنلاین ابتدا از نشست سران عرب به میزبانی الجزایر شروع می کنیم که الجزایر برای اولین بار از سه سال پیش، میزبانی آنرا عهده دار شد. (آخرین نشست سران عرب، مارس 2019 در تونس و قبل از شیوع ویروس کرونا برگزار شد). موضوعی که در برنامه های این نشست غالب بود، ادامه اختلافات درخصوص درگیری های منطقه ای به ویژه در سوریه ، یمن و لیبی همچنین موضوع عادی سازی خفت بار برخی کشورها با رژیم اسرائیل بود.

درباره دستورکار این نشست و کشور میزبان و اقدام برخی کشورهای عضو به عادی سازی در روابط خود با رژیم اسرائیل ، تحت نظارت پدرخوانده شان (بن سلمان) کافی بود تا سران کشورهای عادی کننده و حامیان آنها به بهانه های مختلف از جمله مشکلات شنوایی یا ترس از دست دادن تاج و تخت، از مشارکت در این نشست، خودداری کنند.

عدم حضور آنها در نشست الجزایر به این معناست که این نشست و نتایج آن، دیگر با نقطه نظر جدیدشان درباره پیشرفت و تضمین منافع شان در عادی سازی و فراموشی آرمان فلسطین و فراهم کردن زمینه برای انحطاط اخلاقی - که با آموزه های اسلامی و آداب و رسوم قبیله ای سازگار نیست- منافات دارد.

فقط چند روز پس از نشست سران عرب ، همه این سران ، صحت و سلامتی خود را بازیافتند و برای شرکت در نشست آب و هوا در شرم الشیخ عازم این منطقه شدند، نمی‌خواهیم درباره میزان تاثیر نتایج این نشست بر کشورهای این سران بدبین باشیم ، اما میزان تاثیر آن ها بر تصمیماتشان چیست، این مساله جای شک و تردید دارد.

ولیعهد سعودی در ادامه طرح های توهمی خود بعد از پروژه های "نیوم" و "لاین"، در سخنرانی خود در نشست سران طرح خاورمیانه سبز از اختصاص مبلغ 2 میلیارد و 500 هزار دلار از سوی عربستان برای این طرح اختصاص داد.

چنین ولخرجی هایی از سوی محمد بن سلمان، باید به خوبی پاسخ داده شود و این پاسخ، در قرار گرفتن در وسط عکس یادگاری دراین نشست به چشم می خورد؛ درحالیکه از عکس یادگاری نشست آب و هوا غایب بود و به جای وی، عادل الجبیر ، وزیر مشاور در امور خارجه به جایش حضور یافت.

این غیبت، هیچ توجیهی ندارد، جز اینکه شبح قتل خاشقچی همچنان این شاهزاده حریص سعودی را دنبال می کند و وی همچنان از به حاشیه رانده شدن و تحقیر شدن احساس وحشت می کند، همان طور که در نشست G20 که سال 2018 در آرژانتین اتفاق افتاد.