انتخابات میان دوره‌ای در ایالات متحده هر چهار سال یک بار، در نیمه دوره ریاست جمهوری و دو سال قبل از انتخابات ریاست جمهوری بعدی، برگزار می‌شود. بدین ترتیب ترکیب یک سوم مجلس سنا، کل مجلس نمایندگان، برخی فرمانداری‌ها و بسیاری از ادارات ایالتی و محلی در معرض تغییر قرار می‌گیرد.

اگر چه انتخابات میان دوره‌ای در سطح ملی برگزار نمی‌شود، اما نتایج نشان می‌دهد که کشور در کجا ایستاده است و به عنوان یک همه‌پرسی در مورد حزب در قدرت (در این مورد دموکرات‌ها به رهبری رئیس‌جمهور جو بایدن) تفسیر می‌شود. و در حالی که آرا هنوز در حال شمارش هستند -و در برخی موارد بازشماری می شوند- برخی استنباط‌ها در مورد نتایج اولیه شتاب‌زده نیست.

رای عدم اعتمادی که محقق نشد

مهم‌تر از همه، آن‌چنان که انتظار می‌رفت نتایج رای عدم اعتماد قطعی به بایدن باشد، در اکثر موارد محقق نشد. انتظار می‌رفت جمهوری خواهان عملکرد بهتری نسبت به حزب حاکم داشته باشند. حزبی که در قدرت است تقریباً همیشه کرسی‌های زیادی را در میان‌دوره ای از دست می دهد، زیرا رای دهندگان به دنبال ابراز نارضایتی و جستجوی تغییر هستند، و بسیاری از مسائلی که در رأس افکار رای دهندگان قرار دارند -از جمله تورم، جرم و جنایت، و مهاجرت غیرقانونی- باید به تغییرات بزرگی به نفع جمهوری‌خواهان منجر می‌شد.

اما نگرانی رای دهندگان در مورد مسائل دیگر –از مسائل مربوط به سقط جنین گرفته تا سلامت دموکراسی آمریکایی، همراه با پرسش‌هایی در مورد کفایت چند نامزد جمهوری‌خواه- به نفع دموکرات ها عمل کرد.

حفظ دموکراسی آمریکایی

همانطور که عموما اتفاق می‌افتد، به نظر می‌رسد که دغدغه پیرامون سیاست خارجی برای رای‌دهندگان اهمیت چندانی نداشته است. علی‌رغم این واقعیت که جنگ در اروپا در جریان است و ایالات متحده سهم عمده‌ای از کمک به اوکراین را ارائه می‌کند، واقعیت این است که به دلیل حضور فیزیکی تعداد معدودی از نیروهای آمریکایی در مناطق درگیری، اکثر رأی‌دهندگان به مسائل داخلی مشغول هستند.

با این حال، انتخابات میان‌دوره‌ای بر سیاست خارجی ایالات متحده تاثیر خواهد داشت. این واقعیت که انتخابات عمدتاً مسالمت‌آمیز و طبق برنامه‌ریزی شده برگزار شد، باید به دوستان آمریکا اطمینان دهد و آن‌هایی را که امیدوار بودند اعتراضات و خشونت‌های پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ تکرار شود، ناامید کند. در حال حاضر، حداقل، دموکراسی آمریکایی حفظ شده است.

دستور کاری بی‌تغییر

نتیجه پایاپا هیچ دستوری برای تغییر قابل توجه ارائه نمی‌دهد. این به احتمال زیاد به این معنی است که حمایت اقتصادی و نظامی از اوکراین ادامه خواهد یافت، اگرچه ممکن است کنگره تلاش‌هایی برای محدود کردن مقیاس آن یا مرتبط کردن آن با برخی مذاکرات آینده انجام دهد. تحریم‌ها علیه روسیه نیز به قوت خود باقی خواهد ماند.

موضع تند در قبال چین نیز که منعکس‌کننده یک اجماع سیاسی قوی است، مشمول همین قاعده خواهد بود. در واقع، یکی از معدود پیروزی‌های دو حزبی بایدن در قانونگذاری، قانون CHIPS بود که صدها میلیارد دلار برای تقویت رقابت ایالات متحده در زمینه هایی مانند تولید نیمه هادی فراهم می‌کند. با یک کنگره دچار تفرقه، یکی از معدود زمینه‌های توافق بالقوه، قوانین مشابهی خواهد بود که چین را هدف قرار می‌دهد.

تجارت حوزه دیگری است که در آن سیاست تا حد زیادی بدون تغییر باقی خواهد ماند، زیرا حمایت کمی از ابتکارات جدید وجود دارد. بعید است که ایالات متحده به توافق جامع و مترقی برای مشارکت ترانس پاسیفیک یا سایر پیمان های تجاری بپیوندد.

امتناع بازگشت به توافق

در مورد ایران، بر سر چگونگی رسیدگی به موضوع هسته‌ای اختلاف نظر وجود دارد. با این حال، با وقوع اعتراضات و ادعاهای مبنی بر حمایت نظامی ایران از روسیه [علی‌رغم تکذیب مکرر از سوی تهران]، به هر فرصتی برای آمریکا برای پیوستن مجدد به برنامه جامع اقدام مشترک 2015 پایان داده است.

کره‌شمالی، با ادامه تحریکات و هفتمین آزمایش هسته‌ای خود، چالش دیگری را ارائه می‌دهد، اما هیچ یک از طرف‌های آمریکایی سیاست جایگزین مناسبی برای ارائه ندارند. این بدان معناست که ایالات متحده به تحریم کشور شمالی شبه‌جزیره کره ادامه خواهد داد.

حمایت از اسرائیل هم‌چنان از حمایت گسترده کنگره برخوردار خواهد بود. با این حال، برای ابتکارات طراحی شده برای مقابله با تغییرات آب و هوایی نمی‌توان چنین تعبیری را به کار برد.

به طور کلی، بر سیاست خارجی ایالات متحده بیش‌تر نوعی تداوم غالب خواهد بود، تا حدی به این دلیل که نظام سیاسی ایالات متحده به رئیس‌جمهور آزادی عمل گسترده ای در اجرای دیپلماسی خود می دهد.

خطر اصلی

خطر اصلی برای دولت بایدن این است که سنای تحت کنترل جمهوری‌خواهان می تواند انتصاب نیروها را مسدود کند و مجلسی که تحت کنترل جمهوری خواهان است می تواند جلسات استماع در مورد موضوعاتی مانند خروج از افغانستان برگزار کند که می تواند باعث شرمندگی و برهم خوردن تمرکز دولت بایدن شود.

شاید مهم‌ترین نتیجه انتخابات میان دوره‌ای این باشد که نتایج، جایگاه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا را در حزب جمهوری‌خواه تضعیف کرده است. این در حالی است که ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا، که به راحتی در انتخابات مجدد پیروز شد، به عنوان یک رقیب جدی برای رهبری حزب جمهوری خواه ظاهر شده است. در حالی که دموکرات‌ها در این انتخابات فراتر از انتظارات ظاهر شدندد، سؤالات درون حزبی در مورد این‌که آیا بایدن باید در سال 2024 برای بار دوم انتخاب شود یا خیر، وجود دارد.

خلاصه از یک زلزله سیاسی جلوگیری شد. سیاست خارجی ایالات متحده تا دو سال آینده، تا انتخابات ریاست جمهوری، عمدتاً در همین خطوط جاری باقی خواهد ماند. پس از آن، هر چیزی ممکن است، و احتمالاً اتفاق بیفتد.