در دوره قبلی جام جهانی علیرضا فغانی به سبب قضاوت‌های شایسته‌ای که داشت، بهترین گزینه برای حضور و قضاوت در بازی پایانی جام جهانی بین تیم‌های فرانسه و کرواسی بود و این می توانست تبدیل به بزرگ‌ترین افتخار برای جامعه داوری فوتبال کشورمان شود، اما در نهایت ترجیح فیفا انتخاب داور آرژانتینی بود. انتخابی که چیزی از شایستگی‌های این داور خوب فوتبال کشورمان کم نکرد.
این جام جهانی با جام جهانی قبلی برای علیرضا فغانی متفاوت است. او به سبب تغییر جغرافیای زندگی از لیست داوران بین‌المللی فوتبال ایران خط خورده است. گذر از سن ۴۵ سالگی به طور حتم نمی‌تواند، دلیل قانع‌کننده‌ای برای حذف علیرضا فغانی از لیست داوران بین‌المللی فوتبال ایران در سال ۲۰۲۳ باشد. به این خاطر که فیفا مدت‌هاست محدودیت سنی را برای داوران برداشته است و داوران در صورت سلامت جسمی و قبولی در تست‌های آمادگی جسمانی می‌توانند، با گذر از این سن هم بازی‌های مهم و بین‌المللی را سوت بزنند. تصمیم کمیته داوران فدراسیون فوتبال برای حذف علیرضا فغانی یک تصمیم بد بود. بدون شک اگر علیرضا فغانی در یک کشور دیگر آسیایی زندگی می‌کرد، فدراسیون فوتبال ملی آن کشور تا جایی که علیرضا فغانی توان داشت، نام او را در لیست داوران بین‌المللی قرار می‌داد تا افتخارات دیگری هم برای داوری ملی رقم بخورد.
این تصمیمی است که از سوی فدراسیون فوتبال و کمیته داوران اتخاذ شده است و جنگ با آن به ضرر علیرضا فغانی تمام می‌شود. به خوبی می‌دانیم علیرضا فغانی با این تصمیم کنار آمده و در دوحه به دنبال اثبات خود به کمیته داوران و انتقام‌گیری نیست؛ چراکه چنین واکنشی در نهایت موجب برهم خوردن تمرکز او می‌شود.
قضاوت خوب در دیدار برزیل – صربستان موجب می‌شود علیرضا فغانی برای قضاوت یک بازی مهم دیگر در مرحله گروهی انتخاب شود و در ادامه مراحل حذفی و تکرار این قضاوت‌های خوب دست فیفا را برای انتخاب داور ایرانی برای حضور در بازی نهایی باز می‌گذارد. این باید مهم‌ترین هدف تیم داوری فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ باشد.

خبرنگار: امین غلام‌نژاد