به گزارش قدس آنلاین، معاونت اقتصادی و اجتماعی بخش جمعیت سازمان ملل نوامبر۲۰۱۷ در مطلبی با عنوان واقعیاتی درباره جمعیت می‌نویسد: بیشتر دولت‌ها از تنظیم خانواده حمایت مستقیم می‌کنند. همه کشورهای دارای باروری بالا و ۶۴درصد کشورهای دارای باروری متوسط، سیاست کاهش باروری جمعیت را دارند؛ اما بسیاری از دولت‌ها سیاست‌هایی را برای تأثیرگذاری بر تعادل بین تعهدات کار و خانواده وضع کرده‌اند. اقدامات سیاستی در مورد فرزندآوری و فرزندپروری برای بهبود تعادل کار و خانواده، در سال ۲۰۱۵ در سه بخش جهان، کشورهای توسعه‌یافته و کمتر توسعه‌یافته بررسی شده که عبارت‌اند از:
مرخصی زایمان با امنیت شغلی (با حقوق یا بدون حقوق)
مراقبت از کودکان با یارانه دولتی
مرخصی پدری با امنیت شغلی (با حقوق یا بدون حقوق)
پاداش کودک
ساعات کاری انعطاف‌پذیر یا پاره‌وقت
اعتبار مالیاتی برای فرزندان تحت تکفل
حمایت از خانواده‌ها در فرانسه به‌صورت تخصیص هزینه‌های عمومی بسیار بالایی برای خانواده‌های صاحب فرزند است. از سال ۲۰۱۱ کودکان به عنوان درصدی از ثروت ملی تلقی می‌شوند.
زوج‌های متأهل سهم به‌نسبت زیادی از مخارج دولت را استفاده می‌کنند که عمدتاً به شکل معافیت‌های مالیاتی است و بیشتر شامل خانواده‌هایی با درآمد بالا می‌شود. خانواده‌های کم‌درآمد از طریق سایر ابزارها، حمایت مالی قابل توجهی دریافت می‌کنند؛ مزایایی همچون کمک‌های اجتماعی و یارانه مسکن. حمایت از خانواده‌ها شامل مرخصی والدین با محدودیت، غرامت از دست دادن حقوق، کمک‌هزینه عائله‌مندی و خدمات مراقبت از کودک و افزایش سریع هزینه‌های مسکن از اواسط دهه ۱۹۸۰ به‌ویژه برای خانواده‌های پرجمعیت اجرا شده است.
والدین شاغلی که واجد شرایط باشند حق گرفتن مرخصی والدین تا سه سال پس از تولد فرزند و بازگشت به موقعیت مشابه را دارند، ضمن اینکه حتی در خانه حدود نیمی از حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند. شوهران این زنان هم اغلب، بیشتر از همسرانشان حقوق می‌گیرند ضمن اینکه از مرخصی زایمان همسر هم استفاده می‌کنند.
چندین ارزیابی نشان می‌دهد سیاست‌های حمایتی که مالی را ارائه می‌دهند یا مرخصی استحقاقی در زمان زایمان تأثیر مثبت، اما نسبتاً محدود بر باروری داشته است. به نظر می‌رسد از میان همه سیاست‌های ارائه شده در طول سال‌ها، ارائه مراقبت از کودکان، بیشترین تأثیر را در تشویق به باروری دارد.

یونیسف، ۲۱جولای ۲۰۲۱ در مطلبی به قلم امبر پیترمن می‌نویسد: آیا کمک‌های نقدی موجب افزایش بارداری می‌شود؟ شواهد از آسیا و اقیانوسیه می‌گوید «خیر»
امبر پیترمن، دانشیار پژوهشی در «UNC Chapel Hill» و مشاور یونیسف که بر جنسیت و حمایت اجتماعی تمرکز دارد، می‌نویسد: یک ترس رایج در میان سیاست‌گذاران این است که مزایای ارائه شده توسط دولت برای خانوارهای دارای فرزند خردسال - از جمله کمک‌های نقدی - ممکن است انگیزه‌های فرزندآوری، یا مقدمات سوءاستفاده از قانون را فراهم کند.اما شواهد نشان می‌دهد هیچ ارتباطی بین کمک‌های نقدی و افزایش بارداری وجود ندارد.
سایت سیاست جهانی بهداشت با بررسی عملکرد ایالات متحده در مطلبی با عنوان «دولت ایالات متحده و تلاش‌های بین‌المللی برنامه‌ریزی خانواده و سلامت باروری» می‌نویسد: دولت ایالات متحده بیش از ۵۰سال است که یکی از بزرگ‌ترین خریداران و توزیع‌کنندگان داروهای ضدبارداری در جهان است. با گذشت زمان، نقش ایالات متحده در سطح جهانی تغییر کرده که گاهی تحت تأثیر دیدگاه‌ها و بحث‌های سیاسی متفاوت داخلی و بین‌المللی مربوط به این مسئله بوده است. از نظر تاریخی، این بحث‌ها هم به میزان بودجه ارائه شده توسط ایالات متحده و هم به استفاده از آن، به‌ویژه در مورد سقط جنین مربوط می‌شود.بودجه ایالات متحده برای این موضوع به طور پیوسته در دو دهه نخست افزایش یافت، اما در سال‌های اخیر تقریباً ۶۰۰میلیون دلار ثابت مانده است.
کلر کین میلر در نیویورک تایمز در مطلبی درباره اینکه آیا آمریکایی‌ها اگر دولت به آن‌ها پول بدهد، بچه‌های بیشتری خواهند داشت، می‌نویسد: تحقیقات در سراسر جهان نشان می‌دهد مانند سایر سیاست‌های باروری، پرداخت‌ها به والدین، تعداد نوزادان را در کوتاه‌مدت افزایش می‌دهد اما هیچ تفاوت بزرگی در درازمدت ایجاد نکرده و پرداخت‌ها به اندازه سایر سیاست‌ها، به‌ویژه مراقبت یارانه‌ای از کودکان مؤثر نیستند.میت رامنی، یک سناتور جمهوری‌خواه در این ماه به دموکرات‌ها پیوست و از ایده کمک‌هزینه ماهانه فرزند برای والدین حمایت کرد که به گفته او یکی از دلایل افزایش تعداد تولدها بوده است.
تحقیقات سایر کشورها نشان می‌دهد پرداخت‌های مستقیم منجر به افزایش جزئی در نرخ زاد و ولد – دست‌کم در ابتدا - می‌شود. به عنوان مثال، در اسپانیا کمک‌هزینه فرزند منجر به افزایش ۳درصدی در نرخ زادوولد و زمانی که لغو شد، نرخ زاد و ولد ۶درصد کاهش یافت.
به نظر می‌رسد این مزیت زنان را تشویق می‌کند زودتر بچه‌دار شوند، اما لزوماً بچه‌های بیشتری ندارند، بنابراین حتی اگر باروری را در یک سال مشخص افزایش دهد، در طول یک نسل تأثیر زیادی نخواهد داشت.
در ایالات متحده، جمهوری‌خواهان معمولاً بیشتر از دموکرات‌ها بر سیاست‌هایی مبنی بر حمایت دولت از خانواده‌ها تأکید می‌کنند و آن‌ها را راه‌هایی برای کاهش فقر کودکان، تشخیص ارزش کار بدون دستمزد والدین و کمک به زنان پس از مادر شدن می‌دانند.
آمریکا علاوه بر فرزندآوری زنان را به اشتغال نیز تشویق و همزمان در هر دو زمینه سیاست‌گذاری می‌کند.مقاله‌ای با عنوان «سیاست‌های عمومی و زنان شاغل پس از بچه‌دار شدن» به قلم ون – جوی هان و جین والدفوگل از دانشگاه کلمبیا، کریستوفر روم از دانشگاه کارولینای شمالی و الیزابت واشبروک از دانشگاه بریستول به بررسی چگونگی تأثیر محیط سیاست عمومی در ایالات متحده بر کار می‌پردازد.
سیاست‌هایی همچون یارانه‌های سخاوتمندانه مراقبت از کودک و قوانین مرخصی والدین وجود دارد.
زنان آمریکایی در مقایسه با همتایان خود، پس از زایمان به سرعت شروع به کار می‌کنند.
ایالات متحده همچنین از نظر مرخصی والدین تفاوت اساسی با کشورهای دیگر دارد. حقوق، ارائه مراقبت‌های جهانی از کودکان و کمک‌های نقدی برای خانواده‌های دارای فرزندان خردسال از مهم‌ترین بسته‌های حمایتی است که در راستای حمایت از زنان وضع شده است.

ترجمه و تنظیم، زینب اصغریان