به حافظه‌ام که مراجعه کردم یادم آمد نام او را به عنوان مدیر هنری در شناسنامه بعضی از کتاب‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، انتشارات افق، محراب قلم، قدیانی و... دیده بودم. البته به عنوان تصویرگر بر جلد برخی از کتاب‌های کودک و نوجوان، از آن جمله بر جلد مجموعه شعری از دوست و استادم جعفر ابراهیمی «شاهد» با عنوان «سبزپوش مهربان» همچنین کتاب «پلنگ سیاه» نوشته سرور پوریا یا «‌امیر کوچولوی هشتم» نوشته حسین فتاحی و... . غریب‌پور بر اساس آنچه درباره او نوشته‌اند و به گواهی زندگی و آثار هنری که در زمینه گرافیک و تصویرسازی خلق کرده است، عاشق گرافیک و تصویرسازی بود. این عشق سبب شد او که ورودی سال۱۳۵۳ رشته ادبیات انگلیسی بود این رشته را رها کند و سر از دانشکده هنرهای زیبای تهران درآورد که عشق واقعی‌اش را در آنجا و در قالب هنر یافته بود. حاصل آن عشق، مجموعه‌ای از فعالیت‌های تأثیرگذار در حوزه گرافیک و تصویرسازی برای کودکان و نوجوانان شد. او که متولد ۱۳۳۶ در شهر سنندج بود، تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر، برگزاری ده‌ها دوره و کارگاه آموزش تخصصی تصویرگری، طراحی ده‌ها کتاب، طراحی ده‌ها پوستر و... را در کارنامه هنری خود داشت. غریب‌پور علاوه بر فعالیت در داخل کشور شرکت در گردهمایی طراحی کتاب آسیاپاسیفیک یونسکو در ژاپن، عضویت در هیئت داوران جشنواره نوما ۲۰۰۳ و عضویت در هیئت داوران جشنواره براتیسلاوا را هم در کارنامه خود داشت. علاوه بر این بعضی از ده‌ها اثر تصویرسازی او در قالب کتاب، برای او جوایزی را به ارمغان آورده بودند که از آن جمله جایزه تشویقی نوما برای تصویرگری کتاب «راز پرنده» و طراحی کتاب «پلنگ سیاه» و... بود.
استاد بهزاد غریب‌پور رفت اما آثاری که او خلق کرده تا سال‌های سال خواهند زیست که خاصیت هنر اصیل مانا و ماندگار بودن آن‌ها حتی پس از رفتن خالق این آثار است.