خبرگزاری میزان – با نزدیک شدن به پایان سال ۲۰۲۲، مردم جهان با بحران غذایی بدتر از هر بحران دیگری روبرو هستند.

به گزارش الجزیره، بر اساس گزارش برنامه جهانی غذا (WFP)، بیش از ۸۲۸ میلیون نفر در سطح جهان هر شب را گرسنه سپری می‌کنند.

تعداد کسانی که با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند از سال ۲۰۱۹ تاکنون بیش از دو برابر شده و از ۱۳۵ میلیون به ۳۴۵ میلیون نفر رسیده است و نزدیک به ۵۰ میلیون نفر در حال حاضر در آستانه گرسنگی هستند.

اگر اقدام فوری صورت نگیرد، سال آینده سطوح بی‎سابقه گرسنگی به وقوع خواهد پیوست.

پیامدهای ترکیبی همه‌گیری کرونا، جنگ در اوکراین و تغییرات آب‌وهوایی، از اختلال در زنجیره تامین و افزایش تورم گرفته تا رویدادهای شدید آب و هوایی، به تدریج باعث شد تا میلیون‌ها نفر در سراسر جهان نتوانند غذی خود را تامین کتتد.

در حالی که این بحران غذایی بدون شک جهانی است، اما همه را یکسان تحت تأثیر قرار نمی‎دهد؛ برخی از کشورها و جوامعی که قبلا از درگیری، بی‌ثباتی سیاسی و فقر شدید رنج می‌بردند، بدترین بحران اخیر را نیز متحمل می‌شوند.

به عنوان مثال منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) که شامل برخی از کشورهای ناامن غذایی جهان مانند یمن (۱۱۱) می‌شود، حتی قبل از همه‌گیری کرونا و جنگ در اوکراین، حدود ۵۵ میلیون نفر در این منطقه دچار سوء تغذیه بودند.

• بیشتر بخوانید:
• سازمان ملل: ۳۳۹ میلیون نفر در ۲۰۲۳ نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند
• گزارش یونیسف درباره مرگ‌ومیر کودکان در پی محاصره یمن

در جهانی که درگیری در اروپای شرقی می‌تواند باعث شود مردم در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا با گرسنگی دست و پنجه نرم کنند، تنها راه حل بحران‌ها و محافظت از جان‌ها از طریق همبستگی و همکاری است.

همه آژانس‌های سازمان ملل، دولت‌ها، سازمان‌های کمک‌رسان و کمک‌کنندگان مالی باید برای هماهنگی و همکاری تلاش کنند تا بتوانند به نیازهای فوری جمعیت‌های آسیب‌دیده رفته و به آنها کمک کنند تا این افراد در برابر چنین بحران‌هایی مقاوم‌تر شوند.

امروزه، جهان با شبکه‌ای از بحران‌هایی روبه‌رو است که پیش از این هرگز دیده نشده بود و پیامدهای شدید آن برای سال‌های آینده ادامه خواهد داشت؛ اگر جامعه بین‌الملل بخواهد به این بحران بی‌سابقه غذایی به طور موثر پاسخ دهد، باید اطمینان حاصل کند که بازیگران بشردوستانه، توسعه و صلح با هم کار می‌کنند تا فرآیندها و ابتکاراتی را ارائه دهند که نه تنها نیازهای فوری مردم مانند غذا و سرپناه را برآورده، بلکه تقویت کند.

انتهای پیام/