فرخ میرشاهزاده عنوان کرد: صنعت گردشگری یکی از حساس ترین صنایع دنیاست و موضوع امنیت در این حوزه بیشترین اهمیت را داراست. بنابراین چنانچه امنیت عمومی در سطح جامعه ای متزلزل باشد صنعت گردشگری را تحت الشعاع قرار خواهد داد.

این استاد دانشگاه افزود: صنعت گردشگری کشور ما وابسته به گردشگر است. هنگامی که حجم گردشگر کاهش پیدا می کند، تأسیسات گردشگری نیز به دلیل کاهش مخاطب، چاره ای جز کم کردن هزینه های خود ندارند بنابراین اولین اقدامشان کاهش منابع انسانی است. این اقدام باعث افت رضایتمندی مشتریان و کیفیت خدمات می شود و متعاقبا تأثیر خود را در سطح ملی بیشتر بروز می دهد و در این صورت است که رغبت گردشگر به سفر کاهش می یابد.

وی گفت: ارزش ریال نیز یکی از مباحثی است که در این زمینه بسیار تأثیرگذار است چنان که وقتی معیشت مردم جامعه درگیر مسائل حاشیه ای باشد، سفر به عنوان یک نیاز از سبد مصرف حذف شده و اکنون شاهدیم دغدغه های مردم به دلیل هزینه های سرسام آور زندگی، فراتر از دغدغه سفر شده است بنابراین نمی توان به سفر به عنوان یک عنصر با ثبات نگاه کرد، در نتیجه اقتصاد گردشگری و سفر متزلزل می شود.

این فعال حوزه گردشگری یادآور شد: چه بسا سرمایه گذاران صنعت گردشگری، افرادی از جنس این صنعت نبوده اند و تنها به دلیل سود بیشتر، در حاشیه کسب و کار اولیه شان وارد این صنعت شده اند و متأسفانه به محض احساس خطر برای سرمایه خود، ترجیح می دهند که اولویت سرمایه گذاری را به سمت کسب و کار اولیه خویش سوق دهند و همین کم توجهی سبب افت کیفیت خدمات و کاهش سفر شده است.

میرشاهزاده افزود: در حال حاضر بسیاری از هتل های کشور نیمه تعطیل و برخی مراکز تفریحی و گردشگری نیز به دلیل فصلی بودن و شرایط نامناسب اقتصادی تعطیل هستند، این عوامل دست به دست هم داده تا سفر تحت الشعاع قرار گیرد و نتواند بازدهی لازم را در قالب اقتصادی مهیا کند.

وی درباره گردشگری زیارتی توضیح داد: گردشگری زیارتی نیز جزوی از صنعت گردشگری و تابع قوانین جامع گردشگری است. البته گردشگری زیارتی کم هزینه است و فردی که به قصد زیارت سفر می کند توقع زیادی از ارائه دهندگان خدمات ندارد بنابراین سفر زیارتی عملا توجیه اقتصادی در پی ندارد مگر این که گردشگر، خارجی باشد که با ارز آوری منجر به تحول در عرصه بازار گردشگری زیارتی شود اما متأسفانه به دلیل شرایط موجود جامعه و منع سفرهایی که کشورهای مبدأ برای گردشگران خود دارند شاهدیم که ورودی گردشگری خارجی چشمگیر نیست و چنانچه گردشگر خارجی وارد کشور شود انتظار خدمات بهینه دارد خدماتی که حالا دیگر نیروی انسانی اش به دلیل متزلزل بودن شرایط بازار یا توسط کارفرما اخراج شده و یا به هر دلیل دیگری در محل کار خود مستقر نیست.

این استاد دانشگاه یکی دیگر از علل کاهش گردشگری در کشور را مشکلات حمل و نقل بیان کرد و ادامه داد: افزایش بهای بلیت قطار، اتوبوس، هواپیما تأثیر زیادی بر کاهش جذب گردشگر دارد چرا که این افزایش، هزینه سفر را بالا برده و هر چقدر هزینه سفر بیشتر باشد رغبت به آن کمتر خواهد بود.

میرشاهزاده اضافه کرد: عدم احساس امنیت در محیط گردشگرپذیر نیز می تواند رضایت گردشگر را از یک مقصد مخدوش کرده و اجازه رشد آن مقصد را ندهد. آن چنان که بیم جان را باید به عنوان یکی از هراس های عمده در صنعت گردشگری قلمداد کرد. در واقع بیم جان تنها مربوط به امنیت در مسیر دسترسی به مقصد نیست بلکه بیم جان در مقصد نیز می تواند اثری تشنج زا داشته باشد.

کارشناس خدمات گردشگری کشور گفت: افرادی که قصد سفر دارند با هراس فکری از این موضوع که احتمال دارد به خاطر سفر زیارتی مورد هجمه قرار بگیریم از قصد سفر زیارتی منصرف می شوند. نمونه بارز این اتفاق را در حادثه شاهچراغ می بینیم و تصور می شود در صورت سفر به اماکن زیارتی نیز امکان تعرض و از دست دادن جان و زندگی وجود دارد بنابراین گردشگر نیاز به هراس زدایی دارد و مشکل بزرگ ما در عرصه بازار گردشگری، ایران هراسی است که در پی آن، گردشگر رغبتش به سفر کمتر شده و آن مقصد را به عنوان مقصدی امن و مناسب برای سفر انتخاب نمی کند.

خبرنگار: عفت زارع