محوریت داستان این سریال درباره هشت تن از مدافعان حرم شهر مشهد است که با روشی متفاوت به مناطق عملیاتی سوریه و عراق اعزام و در نهایت به شهادت رسیدند. این مجموعه مستند درام (داکیودرام) به تهیه‌کنندگی ابوالفضل حاجتمند و نویسندگی عباس‌ هادیان هر شب ساعت ۲۱:۱۵ از شبکه۲ سیما روانه آنتن می‌شود و محمدمهدی خالقی، داوود مرادیان، جواد علیزاده و حسین امانی این هشت قسمت را با قصه‌های مجزا کارگردانی کرده‌اند.
ابوالفضل حاجتمند، تهیه‌کننده این مجموعه تلویزیونی به خبرنگار ما می‌گوید: فیلم‌نامه این مجموعه را عباس‌ هادیان براساس کتاب «فراری‌ها» نوشته است که شهدای قصه‌ها مشهدی هستند به همین دلیل تولید کار در مشهد انجام شد.
او اضافه می‌کند: بیشتر عوامل جلو دوربین، مشهدی هستند حتی از همکاری خانواده شهدا هم برای ساخت این مجموعه استفاده کردیم به طوری که در چهار قسمت، برادران شهدا و در دو سه قسمت هم مادران و پدران شهدا روبه‌روی دوربین رفته‌اند و لوکیشن قصه‌ها هم در خانه شهدا می‌گذرد.
وی با تأکید بر اینکه خانواده شهدا پای کار بودند، عنوان می‌کند: زمان کمی برای رساندن کار به پخش داشتیم چون بنا بود مجموعه همزمان با سالگرد شهادت سردار سلیمانی روی آنتن برود به همین دلیل کار به طور همزمان با چهار کارگردان پیش رفت، شهدا هم نظر کردند و این رزقی بود که از سوی آن‌ها به ما رسید.
حاجتمند سه قسمت از مجموعه را با دو کارگردان مشهدی و پنج قسمت را با دو کارگردان تهرانی کار کرده است اما آنچه برای گروه سازنده اهمیت داشت، کار کردن با افراد حرفه‌ای و متعهد بود.
او درباره هزینه‌های تولید این مینی‌سریال عنوان می‌کند: این مجموعه جزو آثار ارزان‌قیمت در تولیدات تلویزیونی است. دغدغه همیشگی ما برای تولید آثار بلند در مشهد، همکاری حداقلی نهادها و ارگان‌های دولتی است که یا خبر ندارند که تولید این آثار چقدر تأثیرگذاری دارد یا خودشان را به بی‌خبری زده‌اند.

مقطع اعزام
عباس‌ هادیان، نویسنده این مجموعه مستند درام با اشاره به ضرورت ساخت یک مجموعه تلویزیونی درباره مدافعان حرم به خبرنگار ما می‌گوید: حدود ۱۰سال است که موضوع مدافعان حرم را داریم، رزمندگانی که در جبهه‌های سوریه و عراق جنگیدند ولی کار خوب و جدی سینمایی و تلویزیونی زیادی درباره آن‌ها ساخته نشده بود.
وی ادامه می‌دهد: با وجود اینکه در حوزه مستند، آثار خوب و زیادی درباره مدافعان حرم ساخته شده بود اما قالب‌های تصویری دیگر در این حوزه محتوایی، فقیر بودند. گونه داکیودرام که کار را داستانی‌تر می‌کرد، می‌توانست قالب جدیدی در تلویزیون باشد و به نوعی خط‌شکنی کند از این رو به سراغ سوژه‌هایی رفتیم که هزینه تولید آن‌ها خیلی بالا نباشد و کار در زمان پیشنهاد بودجه، نخوابد یعنی ضرورتی برای رفتن به سوریه و مناطق جنگی نباشد بنابراین به مقطعی از زندگی شهدای مدافع حرم پرداختیم که در ایران می‌گذشت و آن مقطع اعزام بود.
این مدرس فیلم‌نامه‌نویسی خاطرنشان می‌کند: این جوان‌ها با ترفند خاصی، خودشان را به جبهه مقاومت رساندند یعنی در مقطعی که اعزام نیروی داوطلب به سوریه انجام نمی‌شد و نیروها در قالب نیروهای رسمی به این مناطق اعزام می‌شدند، لشکر فاطمیون شکل گرفت، لشکری که متشکل از رزمندگان افغانستانی بود و بچه‌های ایرانی داوطلب هم با تغییر هویت، خودشان را وارد این لشکر کردند تا به سوریه اعزام شوند.
او با بیان اینکه هشت شهید مدافع حرم مشهدی با این قصه مشترک انتخاب شدند و فیلم‌نامه «بچه زرنگ» بر این اساس نوشته شد، می‌گوید: پس از خواندن منابع مکتوبی همچون «فراری‌ها»، «چهارمین نفر» و «رؤیای بیداری» متوجه شدم داستان اعزام این بچه‌ها می‌تواند دستمایه ساخت یک اثر داستانی باشد اما مبنا را روی ساخت داکیودرام گذاشتم چون اصل اتفاق، جذابیت‌های دراماتیک بالایی برای روایت داشت.
هادیان یادآور می‌شود: قصه‌ها خیلی زود سروشکل پیدا کرد و وارد مرحله تولید شدیم و خوشبختانه مجموعه‌ای آبرومند و دیدنی ساخته شد که معتقدم خود شهدا هم به ما کمک کردند.

با جان و دل پذیرفتم
محمدمهدی خالقی، کارگردان دو قسمت از این مجموعه و از مستندسازان مشهدی درباره اضافه شدن به گروه «بچه زرنگ» می‌گوید: کار کردن برای شهدا در هر قالبی برای من لذتبخش است. ضمن اینکه من با بسیاری از شهدای مدافع حرم آشنایی و رفاقت داشتم و به نظرم رسید که نسبت به این موضوع، تسلط دارم.
او در گفت‌وگو با خبرنگار ما ادامه می‌دهد: دو قسمت شهید مصطفی عارفی و شهید محمد جاودانی را در حالی قبول کردم که پیشتر درباره زندگی این دو شهید بزرگوار، کار پژوهشی کرده بودم و با شهید جاودانی هم رفاقت داشتم. وقتی پیشنهاد کار در این پروژه را دریافت کردم بسیار خوشحال شدم و با جان و دل پذیرفتم.
خالقی ویژگی خوب فیلم‌نامه این مجموعه را پایبندی به فضای مستند و قواعد داکیودرام دانسته و خاطرنشان می‌کند: علاقه من به فضای مستند زیاد است و زمانی که فیلم‌نامه را خواندم با فضای آن مأنوس شدم چون جنبه‌های مثبت ساخت یک داکیودرام دیدنی را داشت. همه سکانس‌ها متکی بر خاطرات واقعی و عینی بود که کار را جذاب می‌کرد. فیلم‌نامه قسمت مربوط به شهید محمد جاودانی براساس کتاب «چهارمین نفر» و قسمت مربوط به شهید مصطفی عارفی هم براساس کتاب «رؤیای بیداری» نوشته شده است.
این کارگردان معتقد است داکیودرام برخلاف انگاره مرسوم که تصور می‌شود به مستند نزدیک است، گونه‌ای در میانه مستند و داستانی است که ارزش‌ها و جذابیت‌های هر دو قالب را دارد و گونه‌ای مستقل است، فیلم‌هایی همچون «آخرین روزهای زمستان» و «ایستاده در غبار» جزو آثار خوب در این گونه است.

پای کار آمدن خانواده شهدا
خالقی عنوان می‌کند: در دو قسمتی که ساختم سعی کردم با توجه به امکانات موجود، به فیلم‌نامه و قواعد داکیودرام وفادار باشم. وی درباره انتخاب بازیگران با تأکید بر اولویت شباهت ظاهری آن‌ها به افراد واقعی، توضیح می‌دهد: تلاش داشتیم بازیگران شبیه شهدا باشند. در قصه شهید عارفی که نقش اصلی را همسر ایشان داشت از یک بازیگر نوچهره استفاده کردیم و در قصه شهید جاودانی هم نقش اصلی را یکی از دوستان شهید بازی کرد و از نظر کسانی که کار را دیده‌اند، قابل قبول است؛ حتی سکانس‌هایی که در خانه شهید جاودانی فیلم‌برداری داشتیم، مادر شهید می‌گفت چقدر حالات و رفتار هنرپیشه شبیه پسرم است. یک اتفاق مهم دیگر در این مجموعه و در دو قسمت با کارگردانی بنده، استفاده از شخصیت‌های واقعی و خانواده شهدا در نقش‌ها بود. در قسمت شهید عارفی، پدر و مادر شهید در سکانس انتهایی نقش خودشان را ایفا کردند و در قسمت شهید جاودانی، مادر شهید در چند سکانس همراه ما بود. این مسئله در قسمت‌های دیگر مجموعه هم تکرار شده است. در مجموع از بازی‌های هر دو قسمتی که کارگردانی کردم، راضی بودم. بقیه هنرپیشه‌ها هم از بچه‌های تئاتر و تلویزیون مشهد و خراسان رضوی بودند.
خالقی با تأکید بر اینکه یکی از مزیت‌های «بچه زرنگ» این بود که در مشهد ساخته شد و نشان از توانایی تولید سریال در تراز ملی خارج از تهران دارد، یادآور می‌شود: ساخت اثر درباره شهدا، بیشتر در قالب مستند محصور شده بود و تولید این مجموعه داکیودرام نشان از ظرفیت‌های محتوایی این حوزه برای تنوع‌بخشی در قالب‌های تصویری دارد. خوشبختانه مدیران شبکه۲ هم این شجاعت را برای سپردن کار به یک گروه غیرتهرانی را داشتند.

خبرنگار: زهره کهندل