به گزارش قدس آنلاین فصل دوم «قندون» به تهیه کنندگی «مجید فتاحی» و با روایت «مرتضی زارع» کاری از تامین برنامه شبکه نسیم است که با تمرکز بر ادبیات کلاسیک و روایت داستان های کوتاه از متون گذشته روانه تلویزیون شده است. این برنامه در 120 قسمت به مدت ۱۵ دقیقه از رسانه ملی پخش می شود. در ادامه با «مجید فتاحی» و «مرتضی زارع» به گفت وگو پرداختیم و جزئیات فصل دوم برنامه را جویا شدیم.

فتاحی، تهیه کننده برنامه «قندون» به مرور ادبیات کلاسیک در این برنامه اشاره کرد و گفت: ما بیشتر به سراغ کتاب های قدیمی مانند کلیله و دمنه،طوطی نامه و کتاب های عطار نیشابوری که اهل فن کمتر به آن ها رجوع کردند، برویم و سعی کردیم داستان های کوتاه را از دل این کتاب ها انتخاب و با همان ادبیات ثقیل و سنگین برای مخاطب بازگو کنیم. راوی برنامه را شخصی انتخاب کردیم که سابقه بازیگری در سینما،تلویزیون و تئاتر را دارد،همچنین به ادبیات کلاسیک مسلط است. برای خواندن و روان سازی متن ها از زبان طنز(بازی، نمایش) استفاده می کنیم، این کار باعث شیرین تر شدن برنامه می شود. در سال 98 اولین فصل برنامه با 120 قسمت را روانه آنتن کردیم و طبق آمار پرمخاطب ترین برنامه کمتر از 10 دقیقه در تلویزیون شدیم و 9درصد مخاطب داشتیم.

وی یادآوری ادبیات کلاسیک را یکی از اهداف ساخت این برنامه دانست و افزود: در یکی از بخش های برنامه زمانی که قصه ها را بازخوانی می کنیم، کلمه های سختی که با شکل های مختلف در قصه وجود دارد را برای مخاطبان معنی و زیرنویس می کنیم. هدف از این کار هم این است کسانی که اکثر قسمت های برنامه را تماشا می کنند ناخودآگاه بعد از مدتی دایره لغاتشان افزایش می یابد. هدف دیگر جذب قشرهای کودک و نوجوان است. ما برای جذب این قشرها تیتراژ برنامه را به صورت انیمیشن و لباس ها را به صورت مدرن طراحی کردیم تا از این طریق بتوانند با ادبیات کلاسیک آشنا شوند. احتمالا از 2 هفته دیگر این برنامه را علاوه بر شبکه نسیم، از شبکه فراتر با 4 پخش می کنیم.K کیفیت

فتاحی با اشاره به مفهوم ادبیات کلاسیک عنوان کرد: ادبیات کلاسیک دوره‌ای از ادبیات را شامل می‌شود که همزمان با جنبش هنری کلاسیسیم نیمه دوم قرن هفدهم، در اروپا آغاز شد. ما در حال حاضر از کتاب اسکندرنامه مطالبی را استخراج کردیم و تفاوت این کتاب با کتاب هایی مثل عطار نیشابوری در این است که بر مبنای واقعیت نیست. ادبیات کلاسیک به قدری نثر سنگینی دارد، کسانی در این حوزه مشغول به فعالیت هستند هم قادر به فهمیدن آن نیستند زیرا کلمات فارسی و ایرانی دارد که در ادبیات امروزی ما کاملا گم شده است. قصد ما از به کاربردن این ادبیات در «قندون» صرفا یادآوری بود.

این تهیه کننده تلویزیون در ارتباط با نام برنامه توضیح داد: ما بعد از بررسی محتویات و آیتم های برنامه تصمیم گرفتیم با توجه جنبه طنز و شیرینی که قصه ها دارند نام آن را «قندون» بگذاریم. در تمامی طراحی های برنامه همچنین تیتراژ از قندون استفاده کردیم که جذابیت داشته باشد.

وی در ادامه از وجه تمایز فصل اول و دوم برنامه گفت: آیتم های نمایش در این فصل تقریبا دو برابر فصل گذشته است همچنین لوکیشن برنامه این فصل به خانه موزه بازار تهران تغییر یافته که در سال های قدیم به یکی از همسران ناصرالدین شاه تعلق داشته است. زمان برنامه نیز از 8 دقیقه به 15 دقیقه افزایش یافته است.

فتاحی در خاتمه از چگونگی تاثیرگذاری ادبیات بر جامعه و زندگی مردم گفت: فارغ از ادبیات کلاسیک و این برنامه، حکایاتی که در گذشته عنوان شده بسیار عبرت آمیز است. ملاک ما در «قندون» صرفا تاثیر ادبیات بر زندگی مردم نیست بلکه بیشتر بر تاثیرگذاری قصه و حکایت ها بر جامعه تاکید داریم.

علاقه به ادبیات کلاسیک،یکی از علت های حضور من در «قندون» بود

مرتضی زارع، روای برنامه «قندون» از علت حضور خود در این برنامه گفت: یکی از دغدغه های من از زمان کودکی حوزه ادبیات کلاسیک،قصه و افسانه های کهن بود. همیشه فکر می کردم رسانه ابزار بسیار خوبی برای آشنا کردن مخاطب با ادبیات است. گاهی اوقات شراطی پیش می آید که به دنبال برخی کلمات در زبان های دیگر هستیم و دلیلش هم این است که آشنایی نسبت به دایره لغاتی فارسی که در ادبیات کشورمان هست، نداریم.

کارم را با چاشنی طنز انجام می دهم
وی در ادامه خاطر نشان کرد: در این برنامه به عنوان راوی حکایت هایی را می خوانم و روایت می کنم، همچنین برخی لغاتی که فهمیدن آن ها مقداری مشکل است را برای مخاطبان ترجمه می کنم. برای سرگرم شدن بیشتر مخاطبان سعی می کنم در حین خواندن قصه نقش کاراکترها را با تغییر لحن اجرا کنم.

با خواندن یکی از قصه های کهن اشک ریختم
روای برنامه تلویزیونی«قتندون» در خاتمه گفت: در حین قصه خوانی 2دفعه قصه ها را با چشم گریان به پایان رساندم. به عنوان مثال در داستان«بردار کردن حسنک وزیر» کاراکتر وزیر بسیار انسان شایسته ای بود اما عده ای از مخالفان وی پیش خلیفه رفتند و دستور اعدام وزیر را گرفتند. این خاطره با وجود تلخ بودنش اما در ذهن من ماندگار شد.

خبرنگار: محدثه رضایی