به گزارش قدس آنلاین، خدیجه جعفری موقعی که مجیدش به شهادت رسید، عید قربان بود و در مکه حضور داشت، همسرش درباره شهادت پسرش چیزی به او نگفت تا اینکه به تهران رسیدند و بلندگو اعلام کرد: خانواده شهید لشگریان به دفتر مراجعه کنند. آن لحظه همسرش با نگرانی به او گفت: حاج خانم، اگر یکی دیگر از بچه‌ها شهید شده باشد چه می‌کنی؟ او تنها گفت: الهی شکر.

پدر و مادر شهیدان لشکریان

مادر همه شهدایی که در بهشت زهرا بود!

البته مادر شهیدان عبدالرضا و مجید لشکریان می‌دانست که پنجمین فرزندش به خاطر خوبی‌های زیادی که دارد در این دنیا ماندگار نیست. موقعی‌هم که عبدالرضا شهید شده بود، شب هنگام خیلی دلش می‌خواست سرخاک فرزند شهیدش برود، در عالم خواب دید سر خاک عبدالرضا خوابش برده است و وقتی بیدار شد، دیدم همه جا تاریک است و تنها است. اما خانمی آنجا بود، به او گفت: تو تنها نیستی. خدیجه خانم در عالم خواب به آن خانم گفت: شما هم مادر شهید هستی؟ اما آن خانم جواب داد: من مادر همه این شهدا هستم.

شهیدی که راه شهادت را از طریق مادرش دید

سلام به‌ روی ماهت، یک بوس بده!

عبدالرضا البته لوس‌بازی‌هایش را با اینکه بزرگ شده بود، رها نکرده بود، این‌ها را خدیجه خانم تعریف می‌کرد: وقتی عبدالرضا به خانه بر می‌گشت به من می‌گفت: سلام به‌ روی ماهت، به اون نگاه نازت، مامان من، عزیز من، یک بوس بده. می‌گفتم: بسه دیگه پسرم، بچه که نیستی! می‌گفت: مامان! هر کسی پیشانی مادرش را ببوسد به بهشت می‌رود، تو نمی‌خواهی من بهشت بروم؟ می‌گفتم: چرا دوست ندارم؟!

شهید مجید لشکریان سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ و شهید عبدالرضا لشکریان سال ۱۳۶۰ در منطقه‌ آبادان به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و پیکر این دو شهید در قطعه ۲۴ گلزار شهدای بهشت زهرای تهران آرام گرفته است. همچنین خدیجه جعفری مادر شهیدان لشکریان نیز در ۱۴ خردادماه سال جاری به ۲ فرزند شهیدش پیوست.

منبع: مشرق