۱۰ بهمن ۱۴۰۱ - ۲۲:۳۸
کد خبر: 846487

یک تمرین بدنی خوب برای مغز افراد مسن مفید است و معاشرت هم همین‌طور. فایده این دو در کنار هم حتی بزرگ‌تر است. محققان ژاپنی در مطالعه جدیدی که به ورزش انفرادی و گروهی پرداخته بود، متوجه این ارتباط شدند.

چرا ورزش گروهی بهتر از ورزش فردی است؟

به گزارش قدس آنلاین به نقل از هلث دی نیوز، «توموهیرو اوکورا»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه تسوکوبا در ژاپن، گفت: «ورزش برای بسیاری از افراد مسن قابل مدیریت است و ما در مقایسه با کسانی که ورزش نمی‌کنند، مزایای شناختی آن را مشاهده کردیم. ما متوجه شدیم که مزایای ورزش زمانی که با دیگران و حداقل دو بار در هفته انجام شود، ۱۴.۱ درصد بیشتر است.» از سال ۲۰۱۷، این مطالعه داده‌های مربوط به حدود ۴۴۰۰ سالمند را به مدت چهار سال جمع‌آوری کرد.

محققان داده‌ها را برای یافتن رابطه بین زوال شناختی (ذهنی) با ورزش به‌طورکلی و ورزش با دیگران بررسی کردند. در افرادی که به‌تنهایی دو بار یا بیشتر در هفته ورزش می‌کردند، خطر ابتلا به اختلال در تفکر یا مهارت‌های یادگیری تا بیش از ۱۵ درصد کاهش یافت. کسانی که دو بار یا بیشتر در هفته با دیگران ورزش می‌کردند حدود ۲۹ درصد با این کاهش روبرو بودند. نویسندگان این مطالعه تأکید می‌کنند که ورزش مزایای جسمی و روحی دیگری مانند کاهش بیماری‌های مزمن ازجمله فشارخون بالا و دیابت را به همراه دارد. محققان خاطرنشان کردند که اجتماعی بودن برای کاهش اختلالات شناختی مهم است. با توجه به اینکه انتظار می‌رود تعداد جهانی بیماران مبتلابه زوال عقل تا سال ۲۰۵۰ از ۱۵۰ میلیون نفر فراتر رود، علاقه به فعالیت‌هایی که می‌تواند به کاهش موارد زوال عقل کمک کند، مانند ورزش و معاشرت در حال افزایش است.

داشتن شکم بزرگ در میانسالی زمینه‌ساز ناتوانی در پیری
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که هرگونه وزن اضافی در میانسالی در اطراف شکم می‌تواند خطر ضعیف شدن فرد را در دهه‌های بعد افزایش دهد. به گفته محققان، افراد چاق که عمدتاً چربی دور شکمی دارند، بیشتر در معرض علائم ضعف ازجمله خستگی، سرعت‌پایین راه رفتن و کاهش سطح فعالیت بدنی هستند. این علائم می‌تواند باعث شود که فرد در هنگام زمین خوردن آسیب بیشتری ببیند، دچار ناتوانی شود، نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد، کیفیت زندگی پایین‌تری داشته باشد و زودتر بمیرد. این مطالعه شامل بیش از ۴۵۰۰ نفر در نروژ بود که به‌طور متوسط به مدت ۲۱ سال، با میانگین سنی ۵۱ سال تحت نظر بودند. دور کمر آن‌ها در ابتدا گرفته شد. دور کمر ۹۴ سانتی‌متر یا کمتر برای مردان و ۷۸.۵ سانتی‌متر یا کمتر برای زنان، به‌عنوان «طبیعی» طبقه‌بندی شد. «متوسط بالا» برای مردان ۹۴ تا ۱۰۱.۵ سانتی‌متر و برای زنان ۸۱ تا ۸۹ سانتی‌متر بود و اگر بالای ۱۰۱.۵ سانتی‌متر برای مردان و ۸۹ سانتی‌متر برای زنان باشد، «بالا» محسوب شد. «شریشتی اوچای»، محقق ارشد از دانشگاه اسلو نروژ، گفت: «افرادی که در ابتدا چاق بودند، تقریباً ۲.۵ برابر بیشتر احتمال داشت که در پایان مطالعه ضعیف یا در مرز ضعف باشند.» به همین ترتیب، افرادی که دور کمر بزرگی دارند، دو برابر بیشتر از افرادی که دور کمرشان طبیعی است، دچار ناتوانی یا ضعف می‌شوند، درحالی‌که آن‌هایی که دور کمر بسیار بزرگ‌تری دارند، ۵۷ درصد با احتمال ضعف و ناتوانی روبرو هستند. به گفته محققان، این یافته‌ها نشان می‌دهد چاقی کاهش قدرت عضلانی، ظرفیت هوازی و عملکرد فیزیکی مرتبط با افزایش سن را تشدید می‌کند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.