به گزارش قدس آنلاین، سابقه چهل و یک دوره برگزاری یک جشنواره یعنی تجربه شرایط مختلف، یعنی گذر از پل آزمون و خطا، یعنی پیش‌بینی بحران، یعنی بلوغ؛ اما آنچه در برگزاری این دوره از جشنواره فیلم فجر می‌بینیم، تصمیم‌های خام و آنی و بلاتکلیفی سرفصل مشترک اتفاق‌های آن است، گویی دور اتاق شیشه‌ای جشنواره، دیوارهای بتنی کشیده‌اند تا اخبارشان در زمان مقرر و مناسب اعلام شود به این بهانه که از گزند نقد و حمله رسانه‌ها به تصمیم‌های ستاد برگزاری مصون بمانند.
اعلام نشدن اسامی داوران جشنواره، بلاتکلیفی در وجود سیمرغ مردمی، سیمرغ بهترین انیمیشن و سیمرغ بهترین فیلم‌نامه اقتباسی در ترکیب جوایز، نامشخص بودن فیلم‌هایی که قرار است به جشنواره‌های استانی بروند و در پی آن مشخص نبودن بلیت‌فروشی برای استان‌ها از مسائلی است که خبری قطعی و رسمی درباره آن‌ها اعلام نشده است.
تأخیر در برگزاری جشنواره‌های استانی فیلم فجر هم مسبوق به سابقه است؛ اما معمولاً این تأخیر، دو تا سه روز بوده است نه پنج تا شش روز! جشنواره فیلم فجر مشهد از امروز عصر آغاز به کار می‌کند و تا ۲۴ بهمن ماه ادامه دارد؛ اما تا یک روز پیش از شروع جشنواره، هیچ خبری از جدول اکران و فیلم‌هایی که قرار است به سینماهای این شهر یایند، نیست چون مرکز(تهران) در این باره خبری نداده است.
شاید اگر محمد خزاعی به عنوان رئیس سازمان سینمایی در انتخاب دبیر این دوره، کمی سلیقه و سعه صدر از خود نشان می‌داد گزینه‌های بهتری برای تکیه بر این صندلی داغ داشت و به جای مجتبی امینی که تهیه‌کننده‌ای با عقبه سیاسی است، با سپردن سکان جشنواره به یک مدیر سینمایی، جشن بزرگ سینمای ایران با سر و شکل بهتری برگزار می‌شد. مهم‌ترین مسئله این دوره، بی‌برنامگی و اعلام‌های دقیقه نودی است.
آخرین اطلاعات درباره جشنواره به این جمله ختم می‌شود که «هنوز مشخص نیست!» جشنواره‌ای که دبیرخانه دائمی آن با بسته شدن پرونده دوره قبلی باز می‌شود یک سال فرصت برنامه‌ریزی و پیش‌بینی دارد، ولی اکنون در معرض شرایط پیش‌بینی نشده‌ای قرار گرفته که نه برای آن‌ها فکری کرده و نه برایشان برنامه‌ای دارد.
خبرنگار: زهره کهندل
نظر شما