به گزارش قدس آنلاین رحمان رضایی مدافع طلایی تیم بلاژویچ در ایران بود. بازیکنی که بلاژویچ با سفارش ناصر حجازی او را شناخت و سپس راهی تیم ملی شد.

رضایی در مورد خاطراتش از تیم ملی، ناصر حجازی و بلاژویچ می گوید:

برگردیم به اوایل فوتبال شما، زنده یاد آقای ناصر حجازی بود، شما و سعید رمضانی از ستاره های تیم بودید، نظرتان را بگویید.

ناصر خان حجازی مردی بزرگ و اسطوره به یاد ماندنی تاریخ ایران هست و خواهد بود. ایشان نظر و لطف خاصی به من داشتند، استارت فوتبال من به لیگ برتر را ایشان رقم زدند و من را برای تیم ذوب آهن دعوت کردند. با توجه به پتانسیلی که از من دید، خواست که در تیم ذوب آهن بازی کنم. مهم تر از همه این که تشخیص داد من در چه پستی بازی کنم و از پست فوروارد که بازی می کردم خیلی سریع و در حد دو سه روز تصمیم گرفت من را در پست دفاع بگذارد. این دو سه روز برای من خودش یک شکی بود که هیچ جور نمی توانم هضم کنم. که چه طور از فوروارد به دفاع بیایم. ولی ایشان تشخیص دادند و گفتند هر اتفاقی بیفتد من مقصرم و این گارانتی را کردند که اگر هم خوب بازی نکنم هیچ اتفاقی برای من نخواهد افتاد. از لحاظ حرفه ای و فوتبالی همه چیز را گردن گرفت و این جسارت و شهامت را داشت که این خاطر جمعی و اعتماد به نفس را من بدهد که بتوانم در آن پست در یک بازی رسمی و با دو سه جلسه تمرین بازی یکنم و این برای من یک خاطره به یاد ماندنی بود.خوشبختانه بازی کردم و خوب هم بازی کردم و من در همان پست دفاع نگه داشته شدم و بعد هم دیدیم که با یک فاصله کم از این اتفاق توانستم با همان پست دفاع جذب تیم ملی بشوم، یعنی بلاژویچ خواست در آن پست بازی کنم.

شما به نوعی نور چشم آقای بلاژویچ بودید، شما آن دوره خارج از رسم بدون بازی در استقلال یا پرسپولیس از سپاهان توسط او به تیم ملی دعوت شدید، این اتفاق چه طور افتاد؟

ببنید واقعا آن زمان معمولا بازیکنان در استقلال پرسپولیس بازی می کردند و بعدا به تیم ملی دعوت می شدند. با توجه به سفارش مرحوم حجازی به بلاژویچ ایشان خیلی کنجکاو شد که ببیند این بازیکن که تعریفش شده چه کسی است؟ چه ویژگی هایی دارد که می تواند برای جام جهانی کمک کند. بلافاصله من را به تیم ملی دعوت کرد. در تمرینات من را دید و گفت واقعا می توانم کمک او و تیم ملی باشم. برای رسانه های خیلی این مماجرا جا افتاده نبود که یک بازیکن از جایی به غیر آن تیمم ها به تیم ملی دعوت شود و برای آن ها و رسانه ها و اهالی فوتبال خیلی پذیرش این ماجرا سخت بود که اصلا همچین بازیکنی می تواند کمک تیم ملی باشد یا نه؟ خداراشکر من را در چند بازی دوستانه دید و دید که این توان در من هست و خداراشکر توانستم جواب خوبی در تمرینات بدهم و بعد از آن هم به قول خودش که صراحتا به من گفت تو یکی از 11 کرد من در جام جهانی خواهی بود و حتما بازی خواهی کرد. این قضیه برای خود من هضمش سخت بود که بخواهد من را به سرعت در بازی ها رسمی بازی بدهد. مسئولیت بالا بود، بازی های مقدماتی جام جهانی سخت است، مخصوصا در پست دفاع که بحث دروازه است. مربی باید خیلی شهامت داشته باشد که یک بازیکن را از شهرستان بیارود و اعتماد کند و بازی دهد. برای خود من خیلی سخت بود، خیلی تمرکز کردم که بتوانم جواب گو باشم و با کم ترین اشتباه در تیم ملی بازی کنم و خداراشکر در بازی ها مقدماتی خوب حاضر شدم و اعتماد مربی را جلب کردم.

تیم بلاژویچ بسیار هیجان انگیز بود اما سرنوشت خوبی نداشت، فکر می کنید تیم چوب حواشی درونی را خورد؟ حواشی برای تغیر نسل وجود داشت؟ چیزی هست در مورد اختلافات آن روزها؟

تیم تیم فوق العاده قوی بود، پر ار مهره های خوب، هر بازیکن برای خودش یک تیم بود. یعنی مهره ها را کنار هم اسم می برید هرد کدام یک تیم اند. تیم از نظر فنی بالا بود، بلاژویچ هم هیجان انگیره به تیم می داد و اشتیاق را چند برابر کرده بود. ما فقط یک بازی را باختیم و از رفتن به جام جهانی ناکام ماندیم. نمی گویم نبود، شاید یک سری حواشی بود که باعث شد تیم نتیجه نگیرد، این ها باعث شده که تیم صد در صد واقعی نباشی و این موضوع باعث می شود فوتبال تو را تنبیه کند و آن سه یک تنبیه فوتبال بود و برای همه فوتبال دوستان نتیجه عجیب و غیر قابل باور بود. می شود گذاشت به حساب حذف یک سری بازیکنان و حواشی ایجاد شده. البته این حواشی در نظم تیمی اخلال ایجاد نکرد ولی قطعا در نتیجه تاثیر گذار بود و این را ترجبه و زمان نشان داد که این تنبیه بزرگی برای تیم بود.

از شب بازی با ایرلند بگویید، آن جا شانس صعود داشتیم، خطای پنالتی رحمان هم بسیار دردناک بود. از آن روز بگویید.

بله آن بازی خیلی خوب بود و می توانستیم در خود ایرلند نتیجه بگیریم. تیمی نبود که مقابلش دست و پا بسته باشیم. موقعیت هایی داشتیم، شرایطی داشتیم که می توانستیم بازی را مساوی کنیم ولی متاسفانه نشد. این ها جزوی از فوتبال است، شما می بینید که در سرگذشت همه فوتبالی ها اشتباهات پنالتی هست. مثلا اتفاقاتی که برای ایتالیا در 2002 مقابل کره افتاد، یا اشتباهاتی که برای فرانسه و زیدان اتفاق افتاد و آن سری که زد. همه این ها جزوی از فوتبال است و جدایی ناپذیر است. فوتبال و ورزش با این خاطراتش عجین شده است و این اتفاق آن شب افتاد. البته جای جبران هم داشتیم. بعد از باخت مقابل بحرین در مشکلات اما و اگری افتادیم. این ها باعث شد تیم ملی به جام جهانی نرود.