به گزارش قدس آنلاین یکی از کارکردهای صنعت سریال‌سازی در دنیای امروز، ستاره‌سازی است. فرآیندی که در بطن آن استعدادهای تازه‌ای در زمینه بازیگری کشف و معرفی می‌شوند تا هم سریال‌های خانگی و هم فیلم‌های سینمایی از اعتبار و هنر آن‌ها بهره‌مند شوند. این فرآیند تا مدت‌ها در ایران صورتی معکوس داشت به این معنا که سریال‌های تلویزیونی و خانگی برای جلب مخاطب بیشتر به سمت استارها و یا همان چهره‌های مطرح بازیگری در سینما می‌رفتند تا از طریق اعتبار آن‌ها بتوانند مخاطب بیشتری را جلب کنند.

در یکی دو سال اخیر اما نمونه‌هایی از کشف استعداد در بستر شبکه خانگی را تجربه کرده‌ایم که اتفاقا بازخورد بسیاری خوبی هم از حضور آن‌ها در فیلم‌های سینمایی شاهد بوده‌ایم. پردیس پورعابدینی را باید یکی از همین استعدادها به حساب آورد. بازیگری که شاید در ابتدا اینگونه به نظر می‌رسید که با اتکا به جاذبه‌های ظاهری موفق به ورود به عرصه بازیگری شده است اما گام‌به‌گام دارد جایگاه خود در این عرصه را بیشتر تحکیم و تثبیت می‌کند.

پورعابدینی را می‌توان کشف سریال «آقازاده» دانست. او به‌عنوان یک بازیگر گم‌نام و ناشناخته برای ایفای نقش اصلی زن آن سریال انتخاب شد. نقشی به‌شدت پیچیده و پرچالش که در صورت اجرای ناموفق می‌توانست کل سریال را با شکست مواجه کند. سازندگان سریال اما به پورعابدینی اعتماد کردند و به اندازه‌ای قابلیت‌های این بازیگر جوان را به فعلیت رساندند که هم‌آوردی او در برابر بازیگران توانمندی همچون امیر آقایی و زنده یاد امین تارخ، نامتوازن نشد و او ستاره سریال لقب گرفت.

پورعابدینی خیلی زود به‌واسطه اولین حضورش در مقابل دوربین به عنوان بازیگر به چشم آمد و به شهرت رسید و اصلا دور از انتظار نبود که با دعوت از کارگردانان شاخص برای ایفای نقش در پروژه‌های سینمایی مواجه شود. با همین پشتوانه هم او در اولین جشنواره فیلم فجر پس از اتمام پخش سریال «آقازاده» با دو فیلم سینمایی به‌عنوان یکی از بازیگران زن پرکار شناخته شد.

همکاری با مسعود کیمیایی در فیلم «خائن کشی»‌ حتما فرصتی نبود که او به راحتی از دست بدهد و با پذیرش نقشی بسیار کوتاه به‌عنوان یک خبرنگار در سال‌های کودتا علیه دکتر مصدق توانست این همکاری را به رزومه حرفه‌ای خود اضافه کند. اما آنچه نشان داد بازیگری برای پردیس پورعابدینی بسیار جدی است، حضور او در فیلم «بی‌مادر»‌ به کارگردانی سیدمرتضی فاطمی بود. او در این فیلم سینمایی در نقش اصلی ظاهر شده بود و به‌خوبی توانسته بود نقش یک مادر که برای نجات فرزند خود، پیشنهادی پرهزینه را می‌پذیرد، ایفا کند.

جنس بازیگری پورعابدینی در همین تجربه‌های اندک کارنامه‌اش به‌خوبی نشان داد که او می‌تواند موقعیت‌های احساسی خاص را حتی در بازی بی‌کلام خود اجرا کند و همین امتیاز احتمالا خیلی زود جایگاهی جدی‌تر به او در فهرست بازیگران زن سینمای ایران خواهد بخشید. جایگاهی که می‌توان حضور در فیلم سینمایی «غریب» را یکی از جدی‌ترین پشتوانه‌های آن توصیف کرد.

این بار در همکاری با محمد حسین لطیفی کاراکتر یک زن کرد را ایفا کرده است که هم در بیان لهجه و هم در موقعیت‌های دراماتیکی که در داستان تجربه می‌کند، شمایلی کاملا متفاوت از آنچه تا به امروز از او دیده بودیم، پیش روی‌مان قرار می‌دهد. حضور پردیس پورعابدینی در فیلم «غریب»‌ قابل تحسین است و حالا دیگر به راحتی می‌توان او را ستاره‌ای دانست که در شبکه خانگی متولد شده اما در آسمان سینمای ایران خواهد درخشید. چه بسا دریافت سیمرغ بازیگری که به زعم بسیاری از کارشناسان شایسته آن است، تبدیل به نقطه عطف دیگر کارنامه پورعابدینی شود.