اخراج اکبر میثاقیان از تیم داماش در حالی صورت گرفت که این تیم در رده دوم جدول گروه ب قرار دارد و یکی از شانس های مسلم صعود به مرحله پلی آف صعود به لیگ یک است. به همین بهانه دقایقی با این مربی دوست داشتی و البته با تجربه در زمینه هدایت تیم ها از دسته پایین تر به دسته بالاتر صحبت کردیم که ماحصل این گفتگو را می خوانید:

*اکبر آقا اخراج شدید! 
بله. این اتفاق اولین بار نیست برای من رخ می دهد. در خونه به خونه هم دوم بودم که اخراج شدم. همین طور درویستا توربین. گویی دوم بودن در جدول عیب است و از این پس من و  تیمم نباید در این جای جدول قرار بگیریم! با این قانون گواردیولا هم باید اخراج شودف چون تیم او هم در جدول دوم است.

*دلیل اخراج را به شما نگفتند؟ 
دلیل هر چه باشد مهم نیست. شما فوتبالی هستند. من روز اول به "ورزش سه" گفتم این را از لیگ 2 به لیگ یک و سپسس لیگ برتر می آورم و بعد مربیگری را کنار می گذارم. الان هم تیم من تیم دوم جدول است. بازی های آسان ما مانده است. شک نداشتم که این تیم را به پلی آف و سپسس به لیگ یک می آوردم. الان هم که در داماش نیستم شک ندارم این تیم صعود خواهد کرد. چون تیم خوبی هستیم. من تنها یک هفته برای تیم بستن فرصت داشتم. هم بومی ها خوب هستند و هم غیر بومی. به هر صورت تصمیم مالک باشگاه بود. به آن احترام می گذارم. گردن من از مو باریک تر است.

*دلیل اخراج؟ 
ما این هفته به تیم صدرنشین در خانه اش یک بر صفر باختیم. احتمالا این دلیل اخراج است. شاید هم مساوی که با تیم کرج داشتیم. اما من نگاه فوتبالی به اتفاقات دارم. تیم ما یک تیم خوب است و تا به این جای کار هم روند خوبی داشته است. وقتی تیم ما در رده دوم جدول است، یعنی که شانس صعود به لیگ یک دارد و این یعنی کار ما درست پیش رفته است. زحمتی که من در شهر رشت و در تیم داماش کشیده ام به اندازه همه سال های مربیگری ام بود. اگر بی تجربه بودم هفته سوم و چهارم تیم را ترک می کردم و تجربه ام باعث شد تا الان در داماش بمانم. مربیگری در شهر رشت همیشه یکی از آرزوهایم بود. مردم شهر رشت و تیم داماش را دوست داشتم و هنوز هم دارم و خیلی دوست داشتم این تیم را به لیگ یک و در ادامه به لیگ برتر بیاورم. این کار من است و بارها و بارها همان طور که خودتان می دانید این توانمندی را ثابت کردم، اما به هر صورت اعتماد به من در این برهه از زمان از دست رفت و از این موضوع خیلی ناراحت هستم.

*چرا در حالی که نقشی در پایان این همکاری نداشتید! 
بله شما درست می گویید این باشگاه است که من را اخراج کرده است. اما من 7 ماه در اینجا زحمت کشیدم. در یک جلسه تمرین نبود که غیبت کنم. 7 ماه است که مشهد نرفته ام تا به کارهای شخصی ام برسم و نوه ام را ببینم. خیلی زحمت کشیدم. اینجا مشکلاتی را تحمل کرده ام که خجالت می کشم در مورد آنهاحرف بزنم. بازی های سخت ما سپری شده است و بازی های آسان مانده و برای صعود برنامه ریزی کرده بودم. دوست داشتم ثمره کارم را ببینم اما قسمت نشد. اینجا جا دارد من از مردم خوب شهر رشت و همه اعضای تیم تشکر کنم. از دستیارانم گرفته مصطفی صداقت که خیلی به من کمک کردند. تک تک دستیارانم. دوستانم در کادر تدارکات، پزشکی، رسانه و همه و همه. تک تک بازیکنانم. چه بومی و چه غیر بومی. همه زحمت کشیدند. من با ناراحتی شهر رشت را ترک می کنم اما آرزویم این است که داماش به لیگ یک صعود کند و من در خلوت و به تنهایی صعود این تیم به لیگ یک را جشن بگیرم. تکه ای از قلب من در شهر رشت باقی می ماند. شهری که مردمانی دوست داشتنی دارد. آنها برای کار کردن به تو انرژی مثبت می دهند و در یک کلام نمونه هستند.

*و حرف آخر. 
خوشحالم به هر تیمی که می روم با همه وجود کار می کنم و هیچ چیز کم نمی گذارم. خیالم پش وجدانم آسوده است. در آستانه سال جدید هم برای مردم ایران بهترین آرزوها را دارم.