بهزاد عشقی با اشاره به سه شخصیت زن سریال یعنی ساحل (پردیس احمدیه)، مژگان (ژیلا شاهی) و لیلا (پانته آ بهرام) اظهار داشت: پانته آ بهرام یک شخصیتی است که الکی در داستان حضور دارد و هیچ کاری نمی‌کند که این موضوع اشکال در داستان پردازی است. نویسنده برای شخصیت ها باید داستان به وجود بیاورد و آنها را فعال نگه دارد. ما در سریال شاهدیم که لیلا گاهی گرسنه است و گریه می کند و نقش اساسی تری ندارد. در حالی که این شخصیت ظرفیت دراماتیک خوبی دارد.

وی افزود: بین شخصیت‌های زن مژگان کمی بانمک است. زنی است که شوهرش را دوست دارد و بازی‌اش خوب و دلنشین و دلپذیر است. در ابراز عشقش به شوهرش بدویت و معصومیت وجود دارد. ساحل هم شیرین است. ولی این سه نفر زن‌هایی نیستند که در داستان نقش فعالی داشته باشند.

عشقی درباره جنبه عاشقانه سریال گفت: عشق و عاشقی ساحل و صدرا خیلی قشنگ از آب درآمده است. دیالوگ‌ها و بازی‌های این دو نفر هم خوب بود.

وی پوست شیر را سریالی شسته رفته خواند و ادامه داد: بعد از چند قسمت پلیس به حاشیه رفته و نعیم و رضا پروانه شخصیت های فعال شده‌اند که این نقطه ضعف است. قبلا این موضوع را در سریال «خون سرد» هم شاهد بودیم.

وی با تشریح دو نوع فیلم پلیسی تاکید کرد: در برخی فیلم‌ها قاتل معلوم است و پلیس می‌خواهد او را پیدا کند. در گروه دیگر فیلم‌های پلیسی قاتل نامعلوم است. هیچکاک طرفدار این است که قاتل معلوم باشد. چون هیجان و تعلیق سریال بیشتر می‌شود. در پوست شیر با این که قاتل نامعلوم است، کارگردان موقعیت های داستانی خوبی به وجود آورده است. از نظر پردازش داستان، غافلگیری در بخش های مختلف و شخصیت‌ها سریال امتیازات خوبی دارد. این که مشخص می‌شود دختر زنده است شوک و غافلگیری خوبی به وجود می آورد.