وزنه‌برداری در این سال های اخیر، اتفاقات عجیب و غریبی را پشت سر گذاشته است، از نتایج ضعیف گرفته تا اعتصاب ملی‌پوشان و ابطال انتخابات. در این شرایط سجاد انوشیروانی که یک بار به دنبال ریاست فدراسیون بود، دوباره قدم در میدان گذاشت و این دفعه توانست برای ریاست این رشته المپیکی انتخاب شود. انوشیروانی با وعده های شیرینی قدم جلو گذاشته است که می تواند آینده خوبی را رقم بزند اما او قطعا کار سختی در این چهار سال خواهد داشت چراکه انتظار است وزنه برداری را از ویرانی نجات دهد.
نایب قهرمان المپیک لندن و رییس فدراسیون وزنه‌برداری در مورد مشکلات موجود و انتظارات بالایی که از او وجود دارد صحبت کرد و صراحتا اعلام کرد که نزدیک به پایان دوره اش اگر ببیند نتوانسته مثمر ثمر باشد، کنار می رود.
در ادامه گفت و گوبا سجاد انوشیروانی را می خوانید:
*وزنه‌برداری حواشی و چالش‌های زیادی داشت. چرا تصمیم گرفتید دوباره برای مدیریت فدراسیون تلاش کنید؟
آدمی هستم که دوست دارم اگر جایی مثمرثمر هستم، کمک کنم. وزنه‌برداری تخصص من است و به آن خیلی علاقه مند هستم. در این سال‌ها با اتفاقات خوب وزنه‌برداری کیف کردم و با اتفاقات بد آن ناراحت شدم و اشک ریختم. هر چیزی که در زندگی دارم به برکت حضورم در وزنه‌برداری و نتایجی بوده است که گرفته‌ام. اعتقاد دارم که می‌توانم کمک کنم تا تغییر ایجاد شود. چه جایی بهتر از وزنه‌برداری که همه چیز در آن صفر است و باید با یک برنامه خوب جلو رفت. ما تمام درد و رنج‌های وزنه‌برداری را لمس کرده ایم. با احساسی که به وزنه‌برداری داریم آمده ایم که کمک کنیم. این را هم بگویم که هیچ جایی در مملکت و در دنیا بدون حاشیه و مشکل نیست و حالا وزنه‌برداری مشکل بیشتری دارد.
انتقاد من از علی مرادی به این بود که اگر پیگیر بودیم بودجه وزنه برداری فقط ۵ میلیارد تومان نبود. شما یک قدم مثبت که در استان‌ها برای رفع مشکل تجهیزات برداشته شده باشد را به من نشان بدهید. یک میله هالتر الیکو نو در اردوی تیم ملی به من نشان بدهید. آن زمانی که تحریم نبودیم و شرایط اقتصادی کشور بهتر بود و پولش را داشتیم چرا تجهیزات وارد نکردیم تا امروز این چالش ها را نداشته باشیم؟ در یک استان مسابقه می گذاریم اما هالتر و صفحه را از تهران می بریم. به این مسائل انتقاد داشتم و الان باید خودم کمک کنم که این مشکلات رفع شود.
مطمئن باشید که هر چقدر هم خوب و محکم کار کنیم اما باز هم انتقاد و تمجید در آن وجود دارد و این طبیعت دنیا است. نگاه من این است که با قدرت جلو بروم. در دوران مسئولیتم هم هر شرایطی که برای وزنه‌برداری پیش بیاید با جرات به پای آن خواهم نشست و پاسخگو خواهم بود. اگر اشتباه کرده باشم از همه عذر خواهی می کنم و می گویم که اشتباه کرده‌ام و اگر کار مثبتی هم شده باشد می‌گویم وظیفه ام بوده است و این نوکری را از من قبول کنید.
*شما یکی از منتقدان فدراسیون علی مرادی بودید و الان که خودتان رییس شدید، قطعا عملکرد و تصمیمات شما زیر ذره‌بین قرار دارد. با این مسئله که با علی مرادی مقایسه شوید مشکلی ندارید؟
من منتقدش بودم اما یک جایی هم کنارش بودم و کمکش کردم. آقای مرادی زحمات زیادی کشیده است اما منتقد بودم که خیلی جاها حق وزنه‌برداری گرفته نشده است. یکی از آن موارد بحث اعتبارات است. تبصره ۱۴ وزنه‌برداری در سال گذشته ۵ میلیارد تومان بوده است. وزنه‌براری با این همه مدال المپیک با رشته ای که تا الان در تاریخش مدال المپیک نداشته و فقط سهمیه سهمیه المپیک گرفته است، ۱۵ میلیارد تومان فاصله بودجه داشته است. من این را می‌گویم که اگر پیگیر بودیم و دنبال آن می‌رفتیم آیا این اتفاق می‌افتاد که بودجه وزنه برداری فقط ۵ میلیارد تومان باشد؟ شما یک قدم مثبت که در استان‌ها برای رفع مشکل تجهیزات برداشته شده باشد را به من نشان بدهید. یک میله هالتر الیکو نو در اردوی تیم ملی به من نشان بدهید. در همین مسابقات نوروزگاه ما یک هالتر نو نداشتیم. من انتقادم به این مسائل بود. آن زمانی که تحریم نبودیم و شرایط اقتصادی کشور بهتر بود و پولش را داشتیم چرا تجهیزات وارد نکردیم تا امروز این چالش ها را نداشته باشیم؟ در یک استان مسابقات می گذاریم اما هالتر و صفحه را از تهران می بریم. به این مسائل انتقاد داشتم و الان باید خودم کمک کنم که این مشکلات رفع شود. با علم به این مشکلات آمدیم و در اولین قدم اعتباراتی را برای استان‌ها اخذ کردیم تا تجهیزات خود را به‌روز تهیه کنند. استان‌ها هالتر بانوان ندارند.
فدراسیون یک خودروی درست و حسابی برای اینکه کارمندانش کارهای فدراسیون را انجام بدهند، ندارد. در این شرایط یک فدراسیون دیگر دو مینی بوس حرفه‌ای یا خودروی لوکس دارد اما وزنه‌برداری هیچ چیزی ندارد. انتقاد من بر این است که چرا این کارها را انجام نداده ایم. چرا ما در آن کمپ تیم ملی مانده ایم و در این سال‌ها یک خوابگاه برای وزنه‌برداری در آکادمی ملی المپیک نساخته ایم؟ مگر نصف بیشتر تالار افتخارات آکادمی ملی المپیک برای وزنه برداری نیست؟ انتقاد من مربوط به زیرساخت ها و سخت افزار ها بوده است.
استان اردبیل با وجود اینکه وزنه‌بردارانی مثل حسین رضازاده، سعید محمدپور، سعید علی حسینی و خود من را داشته است اما یک سالن شهید اسماعیل اعلمی دارد که سال ۱۳۷۸ به لطف اداره کل استان ساخته شده است. قدم مثبتی در راستای توانمندسازی استان اردبیل برداشته نشده است آن هم استانی که یک زمانی قطب وزنه برداری ایران بود.
ما هم خیلی ایراد و مشکل خواهیم داشت. یک جایی را تحویل گرفتیم که کلا ریسک است. همه را آورده ایم و متحد کردیم اما امیدوارم که همه باهم بمانند. اگر می‌گوییم که عاشق وزنه‌برداری هستیم باید از خیلی چیزها بگذریم. کسی نمی تواند بگذرد از الان اعلام کند. من از خانواده‌ام، راحتی، جوانی و سلامتی ام گذشته ام و باید تاوان مسئولیتی که قبول کرده ام را بدهم. خواهش می کنم چهار سال بعد بیایید داشته های ما را هم بسنجید و ببینید که دنبال چه چیزی بوده‌ایم. شما کافی است دوربین های مجلس و سازمان برنامه ریزی بودجه را ببینید و مشاهده خواهید کرد که ما دائم در جلسه بودیم و جلسه‌ای هم در وزارت نفت داریم و دنبال این هستیم که از هر ظرفیتی که وجود دارد برای کمک به وزنه برداری استفاده کنیم.
یک جایی را تحویل گرفتیم که کلا ریسک است. اگر عاشق وزنه‌برداری هستیم باید از خیلی چیزها بگذریم. کسی نمی تواند بگذرد از الان اعلام کند. من از خانواده‌ام، راحتی، جوانی و سلامتی ام گذشته ام و باید تاوان مسئولیتی که قبول کرده ام را بدهم. یا باید تاوان پس بدهیم، یا باید کنار بکشیم و بگوییم خداحافظ به دنبال زندگی خود برویم.می توانم پشت میز ریاست بنشینم و دستور بدهم و هرچه بودجه دادند، شد کار می کنم نشد هم کار نمی کنم اما من آمده ام که به وزنه‌برداری کمک کنم و اتفاقات خوب در وزنه‌برداری بیفتد. البته کارمان سخت است چون هیچ چیزی نداریم.
رکوردهای تیم ملی ایران در مسابقات قهرمانی جهان را که خودتان دیدید. زیر ساخت‌ها صفر است. زمانی لنگرود خاستگاه اردوهای وزنه برداری بود اما الان به آنجا بروید ببینید روی‌تان می شود که از آنجا فیلم بگیرید. این حال وزنه‌برداری است و ما آمده ایم که در حد بضاعت خود کمک کنیم.
*کار بزرگی که انجام دادید، نفرات بزرگی را در وزنه برداری دور هم جمع کردید اما به نظر می رسد حفظ کردن آنها کنار هم سخت‌تر باشد؟
من نباید حفظ کنم. آنها برای کمک به وزنه‌برداری آمده اند. وظیفه من این است که حرمت همه آنها را با تمام توان دارم. ما متخصص‌هایی که این رشته دارد را دور هم جمع کرده‌ایم و باید کمک کنند. راه سختی است و باید تاوان پس بدهیم، یا باید کنار بکشیم و بگوییم خداحافظ به دنبال زندگی خود برویم. اما خود من با وزنه‌برداری زندگی می کنم. عشق و تخصص من است. دوستانی که الان آمده اند متخصصین این کار هستند و ما می‌خواهیم با توجه به تخصصی که دارند کمک کنند اما یک خواهش دارم نباید انتظارات خیلی بالا باشد. بستر الان برای انتظارات بالا فراهم نیست. داریم تلاش می کنیم و اگر نتیجه خوب باشد باید لذتش را ببریم و اگر خوب نباشد باید به فکر چاره باشیم که آن را درست کنیم.
*رییس و نایب رییس فدراسیون خودشان فنی هستند. آیا در کار کادرفنی ورود می کنید؟
اگر از ما مشورت بخواهند حتما مشورت می دهیم. البته نه به عنوان دخالت. اما اگر همین مشورت را نخواستند، اختیار تام فنی دارند و هیچ دخالتی نخواهیم کرد. سعی ما بر این است که رفتار، حرفه‌ای باشد و ورزشکاران باید تابع کادرهای فنی ما باشند و ما در کار فنی آنها دخالت نخواهیم کرد.
*پیش‌بینی از نتایج وزنه برداری در بازی های آسیایی و المپیک پاریس دارید؟
در هیچ رشته ای نمی توان پیش بینی کرد مخصوصا در وزنه برداری که هزار و یک اتفاق رخ می دهد و نمونه آن رسول معتمدی بود که مصدوم شد. هیچ مدالی را نمی توان تضمین کرد اما امیدواریم و انتظار داریم کادر فنی یک برنامه‌ریزی خوب انجام دهد. مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۳ گزینشی اصلی المپیک است و با فاصله ده روز پس از آن، بازی های آسیایی را در پیش داریم. یعنی ما باید طوری حرکت کنیم که در این شش، هفت ماه برای این دو رویداد تدارک خوبی ببینیم و به ترکیب مناسبی برسیم تا انتظارات مردم را برآورده کند.
*باید دو تیم برای قهرمانی جهان ۲۰۲۳ و بازی های آسیایی آماده کنید؟
این دیگر تصمیم کادر فنی است که بخواهد دو تیم آماده کند یا از برخی نفرات که در قهرمانی جهان وزنه زده‌اند در بازی‌های آسیایی هم استفاده کند. تشخیص بر عهده کادرفنی است و ما هم حمایت می‌کنیم.
*شما زمانی که سرمربی بودید، از مخالفان تنها تمرین کرن وزنه‌برداران بودید و حتی بخاطر این مسئله استعفا دادید. اکنون رویکردتان در این مورد چیست؟
اعتقاد خود من بر این است که همه باید در کنار هم باشند و همه باید تابع دستورات کادرفنی باشند. ولی تصمیم کادرفنی بر این باشد که یک وزنه‌بردار را به شکل دیگر آماده کند، ما حمایت می کنیم. اما نظر خود من بر این است که تمام ملی‌پوشان باید در کنار هم باشند. چون چند اتفاق مهم می افتد. برای نمونه کسی که تجربه کمی دارد می تواند از یک فرد باتجربه کمک بگیرد. اگر ملی‌پوشان در کنار رقیبان خود تمرین کنند، خوب رشد می کنند. این اعتقادات فنی من است حالا هر تصمیمی که کادرفنی بگیرد در کمیته فنی بررسی می‌شود و حمایت می کنیم. مطمئنا بینش کادر فنی هم بر این است، طوری مدیریت کند که حواشی به وجود نیاید.
*بعد از انتخابات صحبتی با حسین رضازاده داشتید و همچنان به عنوان رییس کمیته فنی فعالیت می کند؟
حسین رضازاده قهرمان بزرگ و برادر ما است. بعد از انتخابات، محبت کرد و برای تبریک به فدراسیون آمد. همیشه هم به فدراسیون می آید. افتخار می کنیم که عضو هیات رییسه فدراسیون است. حضورش در کمیته فنی هم همچنان ادامه خواهد داشت حالا در مورد برخی از اعضای کمیته فنی که جزو کادر فنی تیم ملی هستند، تجدید نظر می شود و ممکن است نفراتی را به کمیته فنی اضافه کنیم. از آقای رضازاده انتظار داریم، با تجربیاتی که دارد به ما کمک کند و یک شاخصه مهمی که حسین رضازاده دارد این است، اهل حواشی نیست و خیلی متمرکز و صادقانه کمک می کند.
اگر کادر فنی از ما مشورت بخواهد حتما مشورت می دهیم اما دخالت نمی‌کنیم. اما اگر همین مشورت را نخواستند، اختیار تام فنی دارند و هیچ دخالتی نخواهیم کرد. سعی ما بر این است که رفتار، حرفه‌ای باشد و ورزشکاران باید تابع کادرهای فنی ما باشند و ما در کار فنی آنها دخالت نخواهیم کرد.*در مورد کوروش باقری هم صحبت می کنید، با توجه به اینکه وزارت ورزش اجازه حضور کادرفنی مرد در کنار تیم بانوان را نداده است، بنابراین ادامه همکاری شما با او چگونه خواهد بود؟
کوروش باقری یک ظرفیت بسیار بزرگ و استاد خود من است و حرمتش برای ما خیلی واجب است. صادقانه و به هر طریقی که می تواند، کمک می کند. برخی مسائل به وجود آمده که شاید ما هم جای او باشیم برنجیم. ما مجوز سه ماهه گرفتیم که کنار تیم بانوان باشد. الان در ادامه باید دوباره این مجوز را بگیریم. حساسیت‌ها از مجلس و خیلی جاهای دیگر وجود دارد و فشار روی وزارت ورزش است و اینکه کادر فنی آقا کنار تیم بانوان باشد را رد می‌کنند. ما مکاتباتمان را کردیم و منتظر پاسخ وزارت ورزش هستیم تا مجوز حضور آقای باقری کنار تیم بانوان را مجددا به ما بدهند. از آقای باقری برنامه برای سال جدید گرفته ایم برنامه کامل تا آبان ماه را داده است. آقای باقری یک فرد باتجربه است و به اعتقادم خیلی می‌تواند به بانوان کمک کند، ان‌شاءالله از تجربیات و کمکش استفاده کنیم.
*اگر این مجوز صادر نشود، چه خواهد شد؟
اگر مجوز ندهند با چالش بزرگ مواجه می شویم. امیدوارم آقای باقری باشد و خودش ادامه بدهد. اگر یک درصد این اتفاق نیفتاد باید چاره‌ای بیاندیشیم و ببینیم، چه کار باید انجام دهیم. اول حضورم بحث مربی خارجی را داشتم که بتوانیم بدون دغدغه به بانوان کمک کنیم. اما نوسانات ارز و اتفاقاتی که در کشور رخ داد شرایط را به گونه دیگر رقم زد. از آقای باقری کمک خواستیم منت بر ما گذاشت و قبول کرد که کمک کند. امیدوارم در چند روز آینده اتفاقاتی بیفتد که خیال من از تیم بانوان هم راحت باشد. اعتقادم بر این است که اگر اجازه بدهند از ظرفیت داخلی خودمان استفاده کنیم خیلی بهتر است.
*فکر می کنید چقدر به زمان نیاز دارید تا فدراسیون ایده‌آل خودتان را بسازید؟
از اولین روزهای حضورمان در فدراسیون، بازه زمانی سه ساله را مشخص کردیم. دلیل آن هم این است، تاثیر برنامه‌ای که مدنظر داریم را در این سه سال در استان‌ها ببینیم و اقداماتی که برای تغییر نیاز است را انجام دهیم. سه سال آینده و نزدیک به دوران پایان ریاستم اگر ببینم که نتوانسته‌ام برای وزنه‌برداری مثمر ثمر باشم، از مسئولیتی که دارم حتما کنار خواهم کشید.
*همکاری با بهداد سلیمی چگون است. باهم اتفاق نظر دارید؟
بهداد سلیمی سال‌ها به عنوان دوست و برادر، کنار من بوده است. برای حمایت هایی که در این مدت از من داشت، تشکر می‌کنم. به عنوان برادر جانانه و با تمام توان کمک می کند. به اقداماتی که من و بهداد سلیمی در کنار هم داریم انجام می‌دهیم خیلی خوش‌بین هستم. ظرفیت بهداد سلیمی یک ظرفیت بزرگ است و خود بهداد سلیمی هم سوار کار است. فکر می‌کنم بتوانیم در کنار هم همانند روزهایی که در کنار هم مدال گرفتیم و خاطرات خوبی را در ذهن مردم ثبت کردیم، در بحث خدمتگزاری به جامعه وزنه برداری هم موفق باشیم و دل مردم عزیز را شاد کنیم.
*در دوران سرپرستی تصمیمی گرفتید که اکنون پشیمان باشید؟
سرپرستی و ریاست دو مسئولیت متفاوت هستند. به نظرم چهار سال زمان مناسبی است که اهداف و برنامه‌ها را بتوانم پیاده کنم. دوره سرپرستی، دوره اجرای برنامه نیست بلکه باید به دنبال این باشیم، وظیفه‌ای که وزیر محول کرده است را انجام بدهیم مانند برگزاری انتخابات فدراسیون. فکر می‌کنم در بین فدراسیون‌هایی که سرپرست داشته‌اند، در وزنه‌برداری با وجود مشکلاتی که بود، به موقع اقدامات لازم برای انتخابات آن انجام شد. ما حتی نتوانستیم مجمع عمومی سال ۱۴۰۰ را به دلیل مشکلاتی که وجود داشت برگزار کنیم و فقط یک مجمع فوق العاده برگزار کردیم. فدراسیون اصلا (از سوی رئیس قبلی) به ما تحویل نشده است.
*در این شرایط چاره چه چیزی است؟
وزارت ورزش منتظر این بود که انتخابات برگزار شود، چون بحث رد و تحویل باید انجام شود و باید اسناد مالی سال‌های قبل را تایید و امضا کنند. بنا داریم که در دو، سه ماه آینده حتما یک مجمع عمومی سالیانه برگزار کنیم چون برای ادامه مسئولیت خود به مصوباتی از مجمع نیاز داریم. همچنین باید مسائل مالی مربوط به سال ۱۴۰۰ را از مجمع تاییدیه بگیریم تا مشمول مالیات نشویم. اتفاقی است که حتما باید خیلی زود بیفتد.
*بودجه مورد نیاز وزنه‌برداری چقدر است؟
برنامه راهبردی خود را به وزارت ورزش دادیم و ۱۳۶ میلیارد تومان نیاز داریم برای اینکه ایده آل ها را داشته باشیم. یک بحث این است که چند درصد از آن را وزارت ورزش با ما تفاهم نامه امضا کند و چند درصد را کمیته ملی المپیک کمک کند. همچنین چند درصد را بتوانیم از اعتبارات غیر و حامیان مالی بگیریم. به نظرم سال ۱۴۰۲ اتفاقات بهتری برای وزنه برداری می‌افتد. اعتبار یک عدد است و این مهم است که بتوانیم از تمام ظرفیت ها کمک بگیریم و تخصیص خوب بگیریم.
*شما بعد از انتخابات سال ۹۸ شکایت کردید بعد منصرف شدید و دوباره تصمیم به استعفا گرفتید. علت چه بود؟
آقای سلطانی‌فر را خدا حفظ کند و سلامت باشد، بعد از انتخابات، صحبتی که با او داشتم گفت شکایت کنم. گفتم به یک شرط شکایت می کنم که دور دوم که حق من است را برگزار کنید و من و آقای مرادی به دور دوم انتخابات برویم. اگر ابطال انتخابات باشد، شاید هیچ فرقی به حال من نداشته باشد. آن موقع به این نتیجه رسیدم که شکایت نکنم. بعد از یک سال و نیم انتخابات فدراسیون اتومبیلرانی برگزار شد و شرایط آن عینا مانند انتخابات فدراسوین وزنه برداری بود و به دور دوم رفت. این بهترین دلیل برای من شد که شکایت کنم و دنبال حقم باشم. دوستان قاضی های محترم ادله هایی که داده بودیم را پذیرفتند. من وکیل هم نگرفتم و خودم جلو رفتم. از حسن اعتماد آقای سجادی وزیر ورزش تشکر می کنم که این محبت را در حق من کرد و مسئولیت سنگین سرپرستی فدراسیون را برعهده من گذاشت.
*فشاری از سمت وزیر (سلطانی‌فر) نبود که شکایت را پیگیری نکنید؟
این دید را نداشتم که چون مدیرکل اردبیل هستم نباید شکایت می کردم. فشار نبود و حتی وزیر بعد از انتخابات کلی تامل کرد تا ابلاغ آقای مرادی را بزند و حرف و حدیث هایی پیش آمد که خود وزیر اعتقاد داشت که مجمع مشکل دارد و به اصرار دوستان ابلاغ را امضا کرده بود.
*اگر سه سال پیش رییس می شدید شرایط وزنه‌برداری چه فرقی داشت؟
شرایط اقتصادی ممکلت و ارز در سه سال پیش چگونه بود؟ کسری بودجه کمی داشتیم و اکثر تخصیص اعتبارات ما نزدیک ۱۰۰ درصد بود. البته شاید خیری در آن بود چون در مسئولیت مدیرکلی استان اردبیل که رفتم که خیلی از فوت و فن‌های قانونی، مالی و بودجه ای را بلد شدم. اعتباراتی که برای استان ها گرفتیم، یکی از نشانه هایش همین بود. اینکه در مجلس و سازمان برنامه ریزی و بودجه دنبال بودجه هستیم و می خواهم اسم وزنه برداری در جداول توزیع بودجه باشد، از تجربیات مدیرکلی بوده است. خیلی از قوانین و مقررات جاری در بحث مالی، حقوقی و زیر ساختی را مسلط شده‌ام. من وقتی مدیرکل ورزش و جوانان اردبیل شدم، جوان‌ترین مدیر کل ایران بودم و ۳۶ ساله بودم. روزی که رفتم خیلی ها انتقاد کردند که یک روز سابقه مدیریتی ندارم. خدا را شکر به نظر خودم خوب بودم و بحران هایی در اردبیل بود که از آن عبور کردیم. بدهی میلیاردی سنگین ۲۰ ساله در اردبیل بود اما آن را تسویه کردم و اردبیل جزو استان هایی است که بدهی زیادی ندارد.
من تراز مالی اداره کل را منفی تحویل گرفتم که اسناد آن موجود است و مثبت تحویل دادم. اتفاقات خوبی افتاد مانند اینکه اکثر شهرستان ها برای میزبانی فوتبال به استادیوم علی دایی اردبیل می آمدند. یک سال و نیم بعد از مسئولیتم، مشکین شهر، گرمی و خلخال صاحب چمن شدند. ورزشگاه تختی اردبیل صاحب چمن نو شد. خانه وزنه برداری اردبیل بیش از ۹۵ درصد پیشرفت داشت و هر چند که دوستان قبلی هم زحمت کشیدند. فقط موتورخانه آن مانده است که نمی دانم چرا تمام نمی شود. تجربیاتی که به دست آوردم خیلی می‌تواند در این راه کمک کننده باشد.
* یکی از نمایندگان مجلس (قاضی زاده هاشمی) عنوان کرد که مجلس به فدراسیون ها کمک مستقیم می‌کند. به نظر می رسد این خبر خوبی باشد؟
اعتباری که برای ما در نظر گرفته شده بود کم بود. از نمایندگان مجلس و کمیسیون فرهنگی تشکر می کنم و قول کمک دادند. آقایان قاضی زاده، فروردین و راستینه قول کمک دادند و این عنایت در چند روز آینده اتفاق خواهد افتاد. اعتبارات ما در سال گذشته خیلی کم بود و ۴۰ درصد تخصیص داشتیم. امیدواریم سال ۱۴۰۲، یک رقم خوب باشد.
*رئیس انتقاد پذیری هستید؟
قطعا.
*اهل حذف کردن نظرات مخالف نیستید؟
در این هشت ماهه که من سرپرست بودم یکبار دیده‌اید که چنین واکنشی داشته باشم؟وقتی ۲۶ ساله بودم، فقط یک مدال آسیایی داشتم و همه از من قطع امید کرده بودند حتی خودم. از این رو چند ماه وزنه‌برداری را کنار گذاشتم. یکی از دوستان حرفی به من زد و به من انگیزه داد که باعث شد در دو سال مدال بازی های آسیایی، قهرمانی جهان و المپیک را بگیرم.
*دوران سرپرستی با ریاست فرق دارد.
انتقاد اگر منصفانه باشد بر دیده منت می‌گذاریم و باید هم پاسخگو باشیم. اما اگر تخریبی باشد خود من کاری ندارم و آن شخص را به خودش و خدای خودش می سپارم. من هدفم را می بینم و دنبالش می روم و به حواشی توجهی ندارم. من الان صحبت کردم و شما می توانید دو سال بعد من را بیاورید و بگویید که کدام کارها را انجام نداده‌ام و من هم وظیفه دارم اگر انجام ندادم عذرخواهی کنم. انتقاد پذیر هستم اما تخریب نباید صورت بگیرد چون انصاف نیست. شرایط به گونه ای است که شاید انتظارات برخی‌ها برآورده نشود و این انصاف نیست که آنها بروند و منتقد شوند.
* برای انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری بی اخلاقی هم شد؟
من با توکل به خدا و اعتقادی که خودم داشتم به مجمع رفتم و گفتم هر اتفاقی افتاد قبول می کنم. در بحبوحه انتخابات قبلی که هیچ فضایی نداشتیم از مجمع یازده نفر به من اعتماد کردند که خیلی لطف بزرگی بود. جا دارد از تمام اعضای مجمع تشکر کنم. وظیفه‌ام سنگین‌تر شده است و برای خودم روزشمار گذاشتم و هر روز و هر ساعت برای من خیلی مهم است. امیدوارم که شرمنده جامعه وزنه‌برداری نباشم.
*خاطره جالبی هم از در مورد وزنه‌برداری بردارید؟
وقتی ۲۶ ساله بودم، فقط یک مدال آسیایی داشتم و همه از من قطع امید کرده بودند حتی خودم. از این رو چند ماه وزنه‌برداری را کنار گذاشتم. یکی از دوستان حرفی به من زد و به من انگیزه داد که باعث شد در دو سال مدال بازی های آسیایی، قهرمانی جهان و المپیک را بگیرم. شیرین‌ترین صحنه برای من این بود که من و بهداد پرچم ایران را با هم در المپیک گرفتیم. یازده، دوازده سال تلاش کردم هیچ اتفاقی نیفتاد و وزنه‌برداری را کنار گذاشتم اما مجدد که برگشتم، خدا در دو سال هر چیزی که از وزنه برداری می خواستم را به من داد.
*آن دوست که بود و چه کار کرد؟
یکی از وزنه‌برداران قدیمی بود که عکاس هم هست. به آتلیه اش رفتم و از من پرسید که چه کار می‌کنم، گفتم مدتی است وزنه‌برداری را کنار گذاشتم. از من پرسید که چرا این کار را کرده‌ام. او گفت من ۲۶ ساله هستم در اوج کارم قرار دارم. تلاشم را کنم و شاید اتفاقاتی افتاد که به همه هدف‌هایم برسم. یادم می آید که مسابقات لیگ بود و از آنجا که کسی اطلاع نداشت وزنه‌برداری را کنار گذاشته ام با من تماس می‌گرفتند که قرارداد ببندم. فردای آن روز با تیم ملی حفاری قرارداد بستم. سپس تمریناتم را دوباره شروع کردم و همان سال در مسابقات قهرمانی کشور اول شدم و به تیم ملی دعوت شدم. دیگر در مسیری قرار گرفتم که باعث شد مدال های ارزشمندی را به دست آورم.
مسیر زندگی من دوجا عوض شد. اول اینکه دست من را گرفتند و از مدرسه به وزنه برداری آوردند چون وزنه برداری را نمی شناختم و دومین بار هم وقتی قطع امید کرده بودم دوستی به من انگیزه داد و باعث شد که دوباره به وزنه‌برداری برگردم و منشاء ظهور دوره‌ای شد که زندگی من را متحول کرد.
*آرزوی سجاد انوشیروانی برای وزنه‌برداری در سال ۱۴۰۲؟
آرزوی من در سال ۱۴۰۲ برای وزنه برداری این است که امسال را با موفقیت پشت سر بگذاریم و فوق سنگین ها و دیگر وزنه‌برداران ما رشد چشمگیری داشته باشند. تمام آرزوهای ما در وزنه برداری خلاصه می شود چون علاقه زیادی دارم. امیدوارم همه در سلامت باشند و جامعه وزنه‌برداری ما را دعا کنند.
امیدوارم خانواده‌ام من را حلال کرده باشند. در حق دختر و همسرم خیلی دارد ظلم می شود. با توجه به مسئولیتی که دارم من در یک شهر و آنها در یک شهر دیگر هستند. حتی اگر جابجایی مکانی هم صورت بگیرد اما با توجه به هدفی که من دارم، باید صبح تا شب بدوم و می‌دانم که در حق آنها ظلم می شود که امیدوارم من را حلال کنند.
نظر شما