به گزارش قدس آنلاین، برنامه قرآنی «محفل» این روزها از شبکه سه سیما پخش می‌شود؛ با حضور قاریان و حافظان برتر قرآن و همچنین استعدادهای ایران و جهان همراه است. این برنامه برخلاف روند مرسوم هرساله مجموعه‌های افطار شبکه‌ها، گفت‌وگو محور نیست و تلاش کرده است با ساختاری متفاوت به سراغ موضوعات مذهبی و قرآنی برود که در کنار آزمون و خطاها، می‌توان نکات و صحنه‌های جذاب ماندگاری را هم از خلال شخصیت‌های که در این برنامه معرفی شده‌اند، پیدا کرد.
سازندگان این برنامه معتقدند با ساخت محفل می‌خواسته‌اند این نکته را یادآوری کنند که قرآن زبان بین‌المللی همه‌ی مسلمانان است، به همین دلیل در کنار چهره‌های قرآنی کشورمان، مهمانانی از عراق و سوریه هم به عنوان داور در این برنامه حضور دارند که جزو چهره‌های شناخته‌شده قرآنی هم هستند.
تهیه‌کننده برنامه رمضانی «محفل» نیز پیش‌تر بر این موضوع تاکید داشته است که این برنامه تلنت‌شو (برنامه استعدادیابی) نبوده و نقش شرکت‌کنندگان و موضوعات قرآنی در آن پررنگ است. در حقیقت آنها در این برنامه به دنبال کشف ستاره‌ها و سوژه‌های ناب قرآنی بوده‌اند. مشروح این گفتگو را در ادامه می خوانید.
* آقای بوذری! بگذارید گفت‌وگو را این‌طور آغاز کنیم. شما سال‌ها مجری برنامه‌های مذهبی تلویزیون بودید و خوشبختانه چند سالی هم با «مثل ماه» میهمان سفره‌های افطار مردم بودید. از سختی‌های ساختِ برنامه ماه رمضانی بگویید که حساسیت‌ها و دقت‌نظرهای خاص خودش را می‌طلبد.
واقعاً کار تولید خیلی سخت است. البته من کار زنده را دوست دارم و سال‌ها کار تولیدی نکرده بودم. سال‌های گذشته برنامه «مثل ماه» را روی آنتن داشتیم آن حال و هوای ماه مبارک و روزه و چند ساعت قبلِ افطار و تکاپوی عوامل برنامه برای تولید برنامه زنده را خیلی بیشتر دوست دارم.
اما تقدیر این‌طور رقم زد که در یک کار تولیدی خدمتِ مردم عزیز برای افطار شبکه سه سیما باشیم. یک تیم خوب و سرزنده و جوان در «محفل» کار می‌کنند. ساختار برنامه به گونه‌ای است که نمی‌توان آن را به صورت «زنده» روی آنتن داشت.
اگر شرایط برنامه اجازه می‌داد من حتماً به دوستان اصرار می‌کردم این برنامه زنده روی آنتن برود. ساختار تلنت‌گونه یا مسابقه‌گونه و میزبان‌محور به گونه‌ای است که گروه‌های مختلف می‌آیند، این‌ها آماده‌سازی دارند. یک پیش تولیدی دارند که طبعاً کار برنامه زنده نیست.
در فشار ماه اسفند و قبل ماه مبارک رمضان و رساندن این برنامه، بالأخره امیدوارم یک اتفاق درجه یک را رقم زده باشیم. یک تیم بالغ بر 200، 300 نفر بیش از دو سه ماه تلاش می‌کنند و زحمت می‌کشند.
احتمالاً من آخرین نفری بودم به این گروه اضافه شدم. اما این تیم مدت‌هاست تلاش می‌کنند؛ افراد مختلف از سراسر دنیا، قاری‌های بین‌المللی تا میهمانان داخلی هماهنگ کردند و امیدوارم مردم دوست داشته باشند. کار امسال متفاوت است و دوست دارم با هیچ سالی مقایسه نکنند و بدون پیش‌داوری امسال این برنامه را ببینند.
* بارها درباره ساخت برنامه‌هایی صحبت شد که استعدادهای جدید در حوزه‌های مختلف را معرفی کند. خصوصاً درباره قرآن که بسیاری اعتقاد دارند نسبت به آن کم‌کاری شده و نیاز بود کارهایی ساخته شوند در آن تولیدات، خلاقیت و نوآوری اتفاق بیفتد.
البته این نکته را مطرح کنم «محفل» فضایی برای استعدادیابی نیست بلکه استعدادها را معرفی می‌کند. جالب است بدانید افرادی که به اینجا می‌آیند و ما میزبانی آنها را داریم از افراد شاخص و نامدار در حوزه تلاوت و قرائت هستند و به نوعی پیشکسوت در این حوزه محسوب می‌شوند. حتی در حوزه بین‌المللی حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند.
سازندگان «محفل» توجه به جزئیات و دقت‌نظرهای خاص را در دستور کار قرار دادند که همه‌چیز به قاعده و به سامان پیش برود. در واقع برنامه‌ای استاندارد تقدیمِ نگاه مخاطبین شود. افرادی را اینجا می‌بینید که هم با آنها خاطره دارید، دورانی را با آنها سپری کردید و حال خوبی پیدا کردید.
البته کسانی هم به «محفل» آمدند که تا به حال مخاطبین آنها را ندیده‌اند. از مردم می‌خواهم بدون پیش‌داوری این برنامه را دنبال کنند. مثل هیچ سالِ ماه رمضان نیست و حداقل سال‌هایی که خودمان کار کردیم نیست و ببینید و امیدوارم لذت ببرید.
* یک جایی گفتید اگر «مخاطب خاص» نباشد من دق می‌کنم این عبارت را هنوز هم با خودتان زمزمه می‌کنید و به حضور در این برنامه مفتخرید. آیا این اتفاق برای «مثل ماه» هم افتاده و دلتان برای این برنامه هم تنگ شده است؟
نه واقعاً. «مخاطب خاص» یک داستان دیگر است. مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم. «مخاطب خاص» یک اتفاق عجیبی در زندگی‌ام بود که هیچ‌وقت مشابه آن در این غریب به 20 سال اجرا و 44 سالی که از عمرم می‌گذرد، دیگر تکرار نمی‌شود. همیشه هم نجوا و درد دل من با صاحب «مخاطب خاص» این است که ای خدا این وصل را هجران مکن؛ سرخوشانِ عشق را نالان نکن، نیست در عالم از هجران سخت‌تر؛ هرچه خواهی کن ولیکن آن نکن.
* این سؤال را مطرح کردم تا دل‌هایمان در این ماه رمضانی به کربلای معلی هم برود به یاد برنامه‌ای که وقتی در استودیوی شیشه‌ای آن قرار می‌گیریم گویی گنبد امام حسین را در آغوش گرفته‌ایم. و نکته بعد اینکه می‌خواستم این سؤال را داشته باشم شما به عنوان یک مجری باسابقه، برنامه همچنان تاکشویی و گفت‌وگومحور باشد یا اینکه وقت آن رسیده برنامه‌های تلویزیون رنگ تازه‌ای بگیرند؟
با هم قابل جمع است و هیچ منافاتی ندارد. اینجا هم اتفاق می‌افتد ما یک فضای گفت‌وگومحور و صمیمی بعضاً با میهمانان‌مان داریم. این‌طور نیست که فقط تاکشو دونفره اتفاق بیفتد در فضای جمعی هم هست. از آن اتفاقات امام حسینی خاص در این برنامه خیلی داریم که به مخاطبین وعده می‌دهم. امیدوارم خودِ صاحب کار به آنها یک جلوه‌ای بدهد، از این اتفاقات داریم.
* اگر تلنت یا مسابقه قرار است در فضای مذهبی و دینی شکل بگیرد باید چه چارچوب و شکل و شمایلی داشته باشد که از آن استاندارد خودش خارج نشود. این روزها ما «حسینیه معلی» را روی آنتن داریم و حالا «محفل»؟
من تأکید می‌کنم ما مسابقه نیستیم. ما اینجا معرفی آدم‌هایی را داریم که با 5 میزبان (داور) که آنها نظرات و نکاتی به میهمانان می‌دهند در مورد آدم‌های سابقه‌دار، پیشکسوت و عنوان‌دار که ما از حضورشان لذت می‌بریم. اما من یک چیزی به شما بگویم نه راجع به تلنت و فضاهای دیگر، ما باید به استانداردسازی در عرصه برنامه‌سازی برسیم.
در واقع چه برنامه مذهبی باشد و چه غیرمذهبی؛ برنامه‌سازی یک هنر، علم و فن است دقیقاً مثل سینما، تئاتر یک وجه هنری و یک وجه فنی دارد یعنی همان فرم و محتوا که باید توأمان با هم پیش بروند. آن موقع همه‌چیز به قاعده خواهد بود؛ اما اگر ما فکر کنیم یک محتوای مقدس و دینی داریم، این محتوا را می‌توان در هر ظرفی ریخت و هر مدلی گفت این اولِ اشتباه است.
بهترین فرم باید در خدمت بهترین حرف باشد؛ شما وقتی از معصومین صحبت می‌کنید یعنی درباره بهترین‌های عالم می‌گویید. یعنی از کسانی حرف می‌زنید که حجت‌های خدا روی زمین‌اند؛ مگر می‌شود آدمی از حجت خدا صحبت کند و این حرف و سخن خوب نباشد.
این نکته را گاهی اوقات در فضای ادبی مطرح می‌کنم وقتی شما می‌خواهید درباره امیرالمؤمنین سروده‌ای داشته باشید اگر شعر بد بگویید، نگویید بهتر است. برای بهترین‌های خدا باید با بهترین شیوه حرف زد و برنامه ساخت؛ مفهوم مقدس جز در یک فضای استانداردِ درست درمان جا نمی‌گیرد.
* آقای رسالت بوذری! با حجت‌الاسلام قاسمیان که یکی از میزبانان برنامه «محفل» هستند گفت‌وگویی انجام دادیم. یک جمله‌ای گفتند که درباره قرآن کریم کم‌کاری شده است و سال‌هاست کار نکردیم. نظر شما درباره این جمله چیست و کجا کم‌کاری شده است؟
قرآن کریم از نظرمن فضای جدایی از اهل‌بیت ندارد یعنی اینکه اهل‌بیت مترجم قرآن‌اند؛ این عین روایت است. معتقدم که شما وقتی از امیرالمومنین حرف می‌زنید، گویی برگردانی از آیات قرآن را به مردم ارائه می‌دهید. قبول دارم راجع به نفس قرآن بیشتر کار کنیم اما حرف زدن از اهل‌بیت مثل حرف زدن از قرآن کریم است.کسی که درباره امیرالمؤمنین حرف می‌زند انگار که برای قرآن کریم کار می‌کند. خیلی دنبال این نکته نباشیم، این دو (قرآن کریم و اهل بیت) را از هم جدا نکنیم.
* شما بالأخره سال‌ها برنامه ماه رمضانی اجرا کردید. درباره درکِ ماه رمضان نکته‌ای دارید بفرمایید.
من واقعاً خودم خیلی به نصیحت نیاز دارم و در این فضاها نیستم (آن ذره که در حساب ناید، ماییم) اما فکر می‌کنم اگر رمضان دست تو را در دستِ امیرالمومنین(ع) بیش از قبلِ ماه رمضان گذاشت، یعنی تو توانسته‌ای رمضان را درک کنی. اگر رمضان آشتی و مؤانست بیشتری با امام زمان(عج) برای تو درست کند، یعنی تو رمضان را درک کرده‌ای. خدایا یک آشتی با امام زمان(عج) برای ما پدیدار بیاور که هیچ جدایی و هجرانی در آن نباشد. رمضان باید این کار را با ما بکند و رمضان باید دست ما را در دستِ امام زمان(عج) بگذارد؛ اگر دیدیم رفاقت‌مان با امام زمان(عج) بعد از ماه رمضان بیشتر شد، یعنی رمضان با ما یک کاری کرده است.
نظر شما