"بوندس‌لیگا در مقایسه با لیگ برتر یک شوخی محسوب می‌شود". "مدافعان خشن لیگ برتر او را زنده زنده خواهند خورد." "همیشه درگیر مصدومیت است و احتمالا نیمی از فصل را از دست خواهد داد."

این‌ها تنها چند جمله از صحبت‌های کارشناسان، «فوتبال نویسان» و طرفداران لیگ برتر انگلیس قبل از شروع فصل جاری در مورد ارلینگ هالند بود. مهاجم غول‌پیکر نروژی بعد از ثبت آمارهای خیره‌کننده در دورتموند، با رقمی نه‌چندان بالا به منچسترسیتی پیوسته بود و بسیاری حدس می‌زدند که آمارهای عجیب‌وغریب قبلی او به این دلیل می‌باشد که چالش واقعی را تجربه نکرده است؛ اما همگان خیلی زود فهمیدند اشتباه کرده‌اند. چند وقت پیش یک عکس در شبکه‌های اجتماعی ترند شد که فردی در حالی که به آمار گلزنی خیره‌کننده هالند نگاه می‌کرد به شکلی گریان با خود می گفت: «نکند لیگ انگلیس نیز لیگ سطح پایینی مثل بوندس‌لیگا یا لیگ فرانسه است؟»

هر کارشناس فوتبالی فقط دو گزینه دارد: یا باید این شک را در مورد کیفیت فوتبال انگلیس پیدا کرده، و یا به خارق‌العاده بودن ارلینگ هالند اعتراف کند. هالند آنقدر در این فصل برای سیتی خوب بوده که پپ گواردیولا بسیاری از فکر خود را به جای تلاش برای بهتر کردن او، برای زنده نگه داشتن انگیزه‌اش مصرف می‌کند. بعد از اینکه هالند در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل لایپزیش تا اواسط نیمه دوم به تنهایی ۵ گل به ثمر رسانده بود، در میان تعجب همگان توسط پپ تعویض شد. بسیاری به او انتقاد کردند که چرا جلوی ثبت اتفاق تاریخی دابل هت‌تریک او را گرفته است. اما پپ پس از بازی در جواب منتقدان گفت: «وقتی یک بازیکن ۲۲ ساله در مرحله حذفی لیگ قهرمانان به تنهایی شش گل در یک بازی بزند، برای ۱۰ سال آینده فوتبالش چه انگیزه‌ای خواهد داشت؟ او را تعویض کردم تا دابل هت‌تریک خود را در آینده انجام دهد.»

با نگاه به به سبک بازی و سبک زندگی هالند می‌توانیم مطمئن باشیم که آینده هالند پر از هت‌تریک و شاید دابل هت‌تریک باشد. او فوتبال را ساده بازی می‌کند، وظیفه خود را به خوبی می‌شناسد و درگیر حاشیه نمی‌شود و چیزی جز گل زدن او را راضی نمی‌کند. این خصوصیات در کنار یک بدن فوق‌العاده آماده، و تعهد نسبت به محافظت از این بدن به گونه‌ای که اعصاب هم‌بازیانش را نیز خُرد کرده، معجونی جادویی برای یک دوره چندین ساله درخشش را می‌سازد. وقتی بازیکنی مثل دی‌بروین که خود به حرفه‌ای‌گری معروف است در مورد رژیم غذایی و وقت گذاشتن خارق‌العاده برای ریکاوری هالند تعجب می‌کند، یعنی با یک نمونه خاص مثل کریستیانو رونالدو طرف هستیم.

بعد از به ثمر رساندن ۳۵ گل تا اینجای کار در لیگ برتر انگلیس که رکورد بیشترین گل زده توسط یک بازیکن در تاریخ این لیگ در یک فصل را شکست، و همینطور ۵۱ گل در تمامی رقابت‌ها، هالند اولین جایزه فردی سالانه خود را به عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال انگلیس به انتخاب انجمن فوتبال‌نویسان این کشور (FWA) دریافت کرد. اما چیزی که تعجب مرا به همراه داشت این بود که ۸۲ درصد این ورزشی‌نویسان به او رای دادند. آن ۱۸ درصد فوتبال‌نویس انگلیسی دیگر همان‌هایی هستند که در بسیاری از بزنگاه‌های تاریخی، فوتبال انگلیس را به ورطه بحران کشانده‌اند. آن‌هایی که با وجود لیاقت هالند، رای خود را به هم‌وطن‌شان باکایو ساکا یا رشفورد دادند، که با وجود فصل بسیار خوب حتی یک‌سوم هالند نیز خوب نبوده‌اند؛ آن‌ها همان‌ کسانی هستند که قبل از آمدن هالند به فوتبال انگلیس او را به سُخره می‌گرفتند و اکنون که او خلافش را به صورتشان کوبیده، توانایی پذیرفتن اشتباه خود را ندارند. توجه این فوتبال‌نویسان حتی به هموطنشان نیز ارزش زیادی ندارد. فوتبال‌نویسان انگلیسی بارها یک بازیکن هم‌میهن خود را به اوج آسمان برده و در اولین بروز اشتباه، آن‌ها را به خاک می‌کوبند، همانطور که در گذشته این بلا را سر گسکوین، بکام، رونی و بسیاری دیگر از جمله همین ساکا و رشفورد بعد از دست رفتن پنالتی‌شان در فینال یورو ۲۰۲۲ آورده‌اند.

ارلینگ هالند به عنوانی که استحقاقش را داشت رسید و قطعا عناوین فردی دیگر این فصل را نیز خواهد گرفت، فقط اینکه ۱۰۰ درصد آرا را به دست نیاورد، نشان می‌دهد فوتبال هنوز بی‌عدالتی‌های خود را دارد.

امیرمحمد سلطانپور