به گزارش قدس آنلاین، با برگشت لژیونرهای لیگ‌های اروپایی و آسیایی، فوتبال ایران را حالا در پایان رقابت‌های لیگ برتر می توان بهتر مورد آنالیز و کالبدشکافی قرار داد.

مدیران باشگاه‌های ایرانی برای جلوگیری از انتقادهای وحشتناک به سیستم مدیریتی خود این‌گونه ادعا می‌کنند این موضوع را باید به فال نیک گرفت چون با حضور این نفرات میزان کیفیت فنی بازی‌های لیگ افزایش پیدا می‌کند، اما در واقع این ماجرا نه تنها موفقیتی برای مدیریت فوتبال ایران نیست، بلکه نشان دهنده اوج بی‌تدبیری و سوءمدیریت در فوتبال ایران است. در رقابت‌های فصل بیست و دوم، هشت بازیکن که به نیت حضور در لیگ های اروپایی و آسیایی ایران را ترک کرده بودند، دوباره به لیگ برگشتند، با این تفاوت که وقتی آن‌ها از لیگ ایران خارج شدند، نرخ ثبت شده در مارکت آن‌ها رقمی ناچیز لحاظ شده بود، اما در زمان بازگشت به ایران با رشد قیمتی تعجب برانگیز هزینه ای مضاعف را به باشگاه‌های بدهکار و پرهزینه ایرانی تحمیل کردند تا حدی که مقایسه قیمت این بازیکنان هنگام خروج از لیگ ایران تا زمان بازگشت باورکردنی نبود! نکته تعجب برانگیز اینجاست که با وجود این فاجعه بزرگ مالی، برخی باشگاه‌های خصولتی و نیمه‌دولتی برای جذب این بازیکنان ریخت وپاش‌های نجومی عجیب و غریبی راه انداختند تا به اصطلاح خود برنده جنگ نقل و انتقالاتی شوند، غافل از اینکه آن‌ها بدون درک درست از معادلات پشت پرده ناخواسته با این فرمول ارز را از کشور خارج و یک باشگاه در حال فروپاشی لیگ پرتغال یا بلژیک را به شکل ناباورانه‌ای پولدار می‌کنند. در لیگ بیست ودوم پرسپولیس، استقلال، سپاهان، تراکتورسازی و فولاد خوزستان جزو باشگاه‌هایی بودند که با هزینه‌هایی هنگفت بازیکنانی که سابقه بازی در لیگ ایران را داشتند از خارج از ایران به خدمت گرفتند که در این میان برخی بازیکنان موفق و برخی کاملاً ناموفق ظاهر شدند.

دو برگ برنده

پرسپولیس با جذب بیرانوند و پورعلی‌گنجی توانست نقطه ضعف خود در دو پست را برطرف کند و به این ترتیب تیم خود را تقویت کند، اما طبیعتاً این اتفاق هزینه سنگینی برای سرخپوشان پایتخت در برداشت که اگر کمی تدبیر در خصوص علیرضا بیرانوند در دوره مجید صدری صورت می گرفت، آن‌ها مجبور به پرداخت این حجم از منابع مالی برای به خدمت گرفتن بیرانوند نبودند.

ستاره‌های پر دردسر

باشگاه استقلال نیز با جذب مهدی قایدی و محمد محبی سرمایه‌ای هنگفت را صرف استخدام این دو بازیکن کرد، حضور موفق این دو بازیکن در ترکیب استقلال هر چند باعث رضایتمندی کامل هواداران این باشگاه شد اما بد قولی در پرداخت مطالبات باشگاه‌های اماراتی و پرتغالی حالا به کابوسی بزرگ برای این باشگاه تبدیل شده و این دغدغه وجود دارد که قایدی و محبی در صورت عدم توافق باشگاه استقلال با باشگاه های طرف قراردادشان از دست بروند.
نکته تأمل‌برانگیز این بود که مسئولان استقلال در دوره احمد مددی قایدی را با رقمی ناچیز به اماراتی‌ها فروختند، اما یک فصل بعد او را با رقمی بیشتر به خدمت گرفتند و حالا بعد از درخشش این بازیکن ناچارند شاهد جدایی او و حضور دوباره‌اش در امارات باشند، در خصوص مجبی نیز داستان به همین ترتیب است تا یک بار دیگر استقلال چوب 
بی کفایتی مدیرانش را بخورد.

اشتباه سپاهان

سپاهانی‌ها نیز شاهکار بزرگی به خرج دادند، آن‌ها در حالی که می توانستند پیام نیازمند را حفظ کنند، او را به راحتی ترانسفر کردند و در نهایت مجبور شدند با رقمی بیشتر این بازیکن را به خدمت بگیرند تا مشکلی برای مراقبت از دروازه خود نداشته باشند.

موقعیت کاوه

تراکتورسازی تبریز با به خدمت گرفتن کاوه رضایی که قرار بود راهی استقلال شود، تصور می کرد 
می تواند از توانمندی این بازیکن بهره گیرد اما این بازیکن نه برای تراکتورسازی بازیکن شد نه برای استقلال و حالا کار به شکایت و شکایت‌کشی کشیده شده تا فاجعه ای جدید در حوزه مدیریتی فوتبال ایران رخ دهد.

فولاد به در بسته خورد

باشگاه فولاد خوزستان نیز با جذب سه بازیکن ایرانی خارج از کشور تصور می‌کرد می‌تواند زمینه صعود خود به دور بعدی لیگ قهرمانان آسیا را فراهم آورد، اما در نهایت حق‌وردی با پاره شدن رباط صلیبی خانه نشین شد و علی قربانی و اشکان دژاگه نیز بدون هیچ حرکتی فوق‌العاده‌ای به کار خود با فولاد پایان دادند.