محمدهادی سلیمی‌زاده درباره اهمیت هدایت اعتبارات بانکی به سمت نهضت ملی مسکن اظهار داشت: مسکن یک صنعت پیشران است و در خیلی از اقتصادهای پیشرفته در جهان، سهم عمده‌ای از تولید ناخالص ملی مرتبط با حوزه مسکن است.

این کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه گفت: ساخت مسکن می‌تواند به اقتصاد کمک کند و یک اقدام مولد محسوب می‌شود که در آن هیچ شکی نیست، اما در مدل‌های اصلی تامین مالی مسکن هنوز به اتفاق نظر نرسیده‌ایم.

وی توضیح داد: مدل‌های تامین مالی از طریق شبکه بانکی و آورده شخصی، در رتبه‌های پایین‌تری در زمینه تامین مالی قرار دارند. تامین مالی جمعی در خیلی از کشورها رتبه یک تامین مالی را دارد.

سلیمی‌زاده بیان کرد: مدل تامین مالی از طریق بانک، مدل جذاب و خوبی‌ است ولی مشروط به اینکه شبکه بانکی ما از سلامت لازم برخوردار باشد. شبکه بانکی ما در حال حاضر دچار یک الگوی پرداخت وام ناکارآمد است. از وام‌های متقاطع در محل‌های غیرمصوب تا وام به نیت تجدید تسهیلات معوق، از جمله این شیوه‌های پرداخت تسهیلات است.

* در دنیا از تسهیلات مسکن استقبال می‌کنند

وی افزود: همچنین در مدل‌های اقتصادی ایران، حوزه مسکن غالباً چون متکی به روندهایی از جنس تراکم و الگوهای شهرسازی است، مدل خاصی از تامین مالی در آن شکل گرفته که آن هم آورده‌ نقدی پیمانکاران خصوصی است.

این کارشناس مسائل اقتصادی اذعان داشت: اصل داستان موظف کردن بانک‌ها برای اعطای وام مسکن در قالب طرح نهضت ملی مسکن، اتفاق خوب و درستی است و خیلی از کشورهای جهان تجربه موفقی هم در این زمینه داشته‌اند، اما در این نقطه‌ای که ما ایستاده‌ایم، چه از نظر استانداردهای شبکه بانکی و چه از نظر چالش‌ها و آسیب‌هایی که با آن روبرو هستیم، باید این اشکالات برطرف شود.

سلیمی‌زاده درباره میزان ریسک تسهیلات مسکن نیز توضیح داد: بحث ریسک در اعطای تسهیلات مسکن اصلاً مطرح نیست و این حوزه کم ریسک‌ترین بخش برای تسهیلات‌دهی بانک‌ها است.

وی درباره عملکرد بانک‌ها در اعطای تسهیلات مسکن افزود: بانک‌ها به واسطه چالش‌هایی که با آن مواجه هستند، تسهیلاتشان به صورت ناخودآگاه به حوزه‌های دیگری هدایت می‌شود.

این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: بعضی از این موارد از سر جبر اتفاق می‌افتد و بخشی از آن به بازارای دارایی‌ها می‌رود که به واسطه نبود مالیات‌های کنترلی جذاب‌تر می‌شوند.

سلیمی‌زاده گفت: بنابراین تسهیلات خود را به سمت پروژه‌های با بازدهی بالاتر و سررسیدهای زمانی بسیار کوتاه‌تر می‌برند، به همین دلیل در این فضا به صورت ناخودآگاه بازار مسکن جذابیتش را برای شبکه بانکی از دست می‌دهد و اگر فشار دولت نباشد این اتفاق عملاً رخ نخواهد داد.