به گزارش قدس آنلاین، پارسا فلاح ستاره تیم ملی بسکتبال جوانان ایران در جام جهانی ۲۰۲۰ لتونی بود. او به واسطه درخشش در آن مسابقات، نظر برخی باشگاه‌ها را به خود جلب کرد و در ادامه به لیگ NCAA آمریکا که نزدیک‌ترین راه برای ورود به لیگ NBA است پیوست. این ستاره جوان بسکتبال ایران اکنون برای اولین بار و توسط «هاکان دمیر» به تیم ملی بزرگسالان ایران دعوت شده است.

 ابتدا از تیم و لیگی که در آن هستی شروع کنیم تا اهالی بسکتبال بیشتر با آن آشنا شوند.

- تیمی که در آن بازی می‌کنم با نام «سَوثِرن یوتا یونیورسیتی» است که در لیگ دانشگاهی NCAA ایالات متحده فعالیت می‌کند. این لیگ چهار سطح دارد که در واقع همانند لیگ‌های دسته یک، دو و سه در ایران است. خوشبختانه من در بالاترین سطح آن هستم و با این تیم کار می‌کنم.

ایسنا: ورود تو به این لیگ از جهانی لتونی استارت خورد. همچنان با این تیم قرارداد داری؟

- پس از جام جهانی جوانان ۲۰۲۰ لتونی از باشگاه‌های مختلفی پیشنهاد داشتم، اما در آخر با مشورت‌هایی که انجام دادم تصمیم بر آن شد که به آمریکا آمده و اینجا بازی کنم تا آینده خودم را به شکل حرفه‌ای‌تر بسازم.

- یک سال را اینجا با تیم فعلی‌ام گذرانده‌ام و امسال هم قرار است همینجا و با این تیم ادامه دهم.

 از شرایط لیگی که در آن هستی بگو. نسبت به لیگ ایران چه تفاوت‌هایی دارد؟

- واقعا خیلی لیگ فیزیکی است و بازی‌های خیلی مهمی برای مردم آمریکا و حتی بعضا برای کشورها و مردم اروپا است. در اینجا برای بازی‌ها و لیگ‌های دانشگاهی ارزش بسیار زیادی قائل هستند و برای مردم اهمیت بالایی دارد.

 دلیل اهمیت زیاد این لیگ برای مردم آمریکا را چه چیزی می‌دانی؟

- هر ساله از این لیگ ۶۰ بازیکن به لیگ NBA درفت (معرفی و منتقل شدن به بالاترین سطح از بسکتبال باشگاهی در جهان) می‌شوند. البته در میان آن ۶۰ بازیکن شاید چند بازیکن اروپایی هم از لیگ‌های مختلف حضور داشته باشند. در واقع به این شکل است که ۵۵ بازیکن از لیگ NCAA و نهایتا ۵ بازیکن از لیگ‌های معتبر دنیا انتخاب می‌شوند.

- در واقع درفت مراسمی است که ۳۰ تیم حاضر در لیگ NBA هر کدام دو بازیکن جوان را از لیگ دانشگاهی NCAA جذب می‌کنند. به همین دلیل شرایط بسیار رقابتی است و بازیکنان در تلاش هستند که به NBA برسند. البته اگر هم به این مسابقات نرسند بسکتبالشان تمام نمی‌شود، آن‌ها می‌توانند به اروپا و کشورهای دیگر نیز بروند.

 می‌توان گفت اکثر ستاره‌های NBA از این فیلتر گذشته‌اند.

- بازیکنانی که داخل NBA می‌درخشند همگی داخل این لیگ بوده‌اند و از این طریق به بالاترین سطح بسکتبال راه پیدا کرده‌اند. شاید همه بازیکنان از این طریق راه پیدا نکرده باشند، اما در حقیقت ۹۵ درصد بازیکنان شاغل در این لیگ از طریق مراسم درفت به NBA راه یافته‌اند.

 شرایط خودت در این مسابقات را چگونه ارزیابی می‌کنی؟ 

- خوشبختانه شرایط خوبی دارم اما فصل قبل به دلیل بدشانسی مصدومیت‌هایی داشتم که نشد آنطور که باید خودم را ثابت کنم، اما مربیان از من راضی بودند و پیشنهادهایی هم از تیم‌های مختلف داشتم. آنطور که پتانسیل دارم و خودم می‌دانم، نشد خودم را نشان دهم.

 فکر می‌کنی شرایط برای تو به سمت بهتر شدن تغییر کند؟

من حتی نصف چیزی که واقعا هستم را هم به دلیل بدشانسی نتوانستم نشان دهم. امسال سعی می‌کنم این شرایط را تغییر دهم. یک فصل دیگر با تیم «سَوثِرن یوتا یونیورسیتی» هستم و فرصت مناسبی است. برای فصل‌های بعد اما فعلا نمی‌توانم چیزی بگویم.

طبق نظر شخصی خودت، آیا با حضور در این لیگ نسبت به چند سال قبل پیشرفت چشمگیری داشته‌ای؟ 

- به هر حال بازی کردن در لیگ آمریکا، روبرو شدن با بازیکنانی که همین الان هم خیلی معروف هستند و تا چند ماه دیگر هم قرار است وارد NBA شوند، روی هر بازیکنی تاثیر مثبت می‌گذارد و پیشرفت وجود خواهد داشت.

- وقتی در یک لیگ با بازیکنان بهتری نسبت به گذشته رو به رو هستید رشد هم وجود خواهد داشت. چیزی که هدف من است پیشرفت کردن در هر روز نسبت به روز قبل است. اگر بخواهم الانم را با دو سال قبل مقایسه کنم، از همه نظر رشد کرده‌ام. هم توانایی فردی، هم تیمی و ... .

 تفاوت باشگاه‌داری و بازیکن سازی در لیگ ایران و لیگی که الان در آن حضور داری چیست؟

- نمی‌خواهم درباره باشگاه‌های ایرانی صحبت کنم و بهتر است از باشگاه کاله که در آن رشد کردم صحبت کنم. واقعا باشگاه کاله را نمی‌شود با هیچ باشگاهی در ایران مقایسه کرد. فضای این باشگاه برای بازیکن سازی بسیار مناسب و فراهم است. ما (تیم جوانان ۲۰۲۰ ایران) ۱۵ سال داشتیم که تیم اسپانسر داشت و باشگاه کاله اسپانسر ما بود.

 متاسفانه در داخل ایران باشگاه‌ها خیلی در زمینه بازیکن سازی فعال نیستند. حتی باشگاه کاله هم چیزی دریافت نمی‌کند. ۱۸ سال داشتیم که به کمک باشگاه با عنوان تیم کوچین آمل وارد لیگ برتر بزرگسالان شدیم و نتایج آن هم مثبت بود. واقعا اگر داخل باشگاه کاله نبودم شاید الان به اینجا نمی‌رسیدم. اینکه یک باشگاه هزینه می‌کند و در قبال آن چیزی نمی‌گیرد برای من ارزش زیادی دارد.

ایسنا: عمده تفاوت باشگاه داری در ایران با آمریکا چیست؟

- به هر حال شرایط با لیگ آمریکا کاملا متفاوت است. اینجا باشگاه‌ها در قبال بازیکن سازی خود کسب درآمد می‌کنند. به عنوان مثال اگر بازیکنی به NBA برسد درصدی از قراردادهای این بازیکن به حساب باشگاه سازنده واریز می‌شود. همه چیز و همه هزینه‌ها هدف دار هستند. شرایط متفاوت با لیگ ایران است. جا دارد این را هم بگویم که حتی وقتی پیشنهاد این دانشگاه به من رسید، باشگاه کاله هیچ پولی از من نگرفت و این برای من اهمیت زیادی دارد.

از حس و حال خود پس از شنیدن خبر نخستین دعوت شدنت به تیم ملی بزرگسالان بگو. 

- واقعا انگیزه زیادی برای من شد. بسیار زیاد از دعوت شدن به تیم ملی ایران خوشحال شدم. از همان اوایل که بسکتبال را شروع کردم هدف اصلی‌ام رسیدن به تیم ملی بزرگسالان بود و خیلی برای من اهمیت داشت. در تیم ملی بحث مالی نیست و بیشتر بحث افتخار و عشقی است که به کشور خودم دارم. باعث خوشحالی و افتخار است.

 اکنون هدف اصلی تو برای ادامه راه چیست؟

- بدون شک مهم‌ترین هدف که در حال حاضر از حضور در این لیگ دارم، رسیدن به مسابقات NBA است و حتی به لیگ‌های اروپایی فکر هم نمی‌کنم. فقط NBA هدف اصلی من است.

 صحبت پایانی ...

- می‌خواهم از آقای سلیمانی تشکر کنم که در باشگاه کاله همواره کمک حال ما جوانان بود و بنده را حمایت کرد تا اکنون به جایگاه فعلی خودم برسم. همه تلاشم را می‌کنم که در ادامه راه نیز هر روز بهتر از دیروز باشم.