به گزارش قدس آنلاین،  حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) نیز یکپارچه سیاه پوش شده و از شب گذشته برنامه‌های سوگواری در این مکان مقدس برپا و دسته‌های عزاداری در حالی که پرچم‌های سیاه بر دست دارند و بر سر و سینه می‌زنند و سوگواری می‌کنند.

هیات‌های عزاداری نیز در قالب دسته‌های سینه زن و زنجیرزن در حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع) اجتماع کرده و در سوگ شهادت امام پنجم شیعیان بر سر و سینه می‌زنند.

زائران و مجاوران حضرت معصومه(س) همچنین با قرائت زیارت‌نامه امام محمد باقر (ع)‌در سوگ شهادت آن امام همام اشک ماتم می‌ریزند.

سر در مساجد، تکایا، اماکن و مغازه‌های قم هم سیاه‌پوش شده است و ارادتمندان اهل‌بیت عصمت و طهارت با نصب پارچه نوشته‌هایی در خیابان‌ها و معابر سالروز شهادت حضرت امام محمد باقر(ع)‌ را تسلیت گفتند.

دربیوت آیات عظام تقلید و دفتر مقام معظم رهبری نیز آیین‌هایی به همین مناسبت طی دیشب و امروز برپا شده و سخنرانان گوشه‌هایی از زندگانی گهربار امام محمد باقر(ع) را بیان می‌کنند.
مسجد مقدس جمکران و مقابر امامزادگان نیز دراین روز غم بار شاهد برگزاری آیین‌های عزاداری و سخنرانی با حضور زایران و مجاوران است.

مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آیین های سوگواری به شیوه سنتی عشق و علاقه خود را به آن امام محمد باقر(ع)‌ نشان دادند.

مراسم عزاداری شب شهادت امام باقر (ع)‌ با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین بندانی نیشابوری و مداحی سید علی حسینی‌نژاد شب گذشته در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)‌ برگزار شد.

یک کارشناس مذهبی با اشاره به کتاب "انسان ۲۵۰ ساله" که توسط رهبر انقلاب اسلامی درخصوص سیاسی و مبارزاتی ائمه اطهار(ع) گردآوری شده،‌ اظهار داشت: فصل دهم این کتاب مربوط به زندگانی امام محمد باقر(ع) است که در آن اشاره شده ،‌ در ۱۹ سال امامت ایشان ، حضرت تشکل‌های علمی ایجاد کردند و به تربیت شاگردان به صورت تخصصی پرداختند.

حجت الاسلام محمد رضا قاسمی نیا افزود:‌ دومین کار آن حضرت نیز مبارزه با تحریف در معارف و احکام اسلامی بود.

وی در ادامه با اشاره به اهمیت کار توسط ائمه اطهار (ع) بویژه امام محمد باقر(ع) ، اظهار داشت: یکی از شیعیان از اینکه امام باقر(ع) در روزهای گرم مشغول فعالیت و کار بودند به طوریکه عرق از سر و رویشان جاری بود،گله مند بود و به ایشان گفت که چرا در پی دنیا هستید؟ امام فرمودند، اگر الان مرگ من برسد در حالت اطاعت خداوند هستم ، کار کردن باعث می‌شود از تو و دیگران بی‌نیاز شوم.

وی گفت:‌ امام راحل هم در وصیت نامه سیاسی و الهی خودشان می‌فرمایند ما مفتخریم که باقرالعلوم بالاترین شخصیت تاریخ است که کسی جز خدا و رسول خدا(ص) و ائمه معصومین(ع) مقام او را درک نکردند.

قاسمی نیا همچنین به روایتی از امام محمد باقر(ع)‌ اشاره کرد و اظهار داشت: خداوند به وسیله سه چیز به انسان عزت می‌دهد، اول گذشت از کسی که به تو ستم کرده ، بخشیدن به کسی که تو را محروم کرده و اتصال به کسی که از تو بریده.

امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان، در سوم صفر سال ۵۷ هجری قمری و بنابر روایتی در اول رجب در مدینه دیده به جهان گشود. پدربزرگوار ایشان امام سجاد(ع)، فرزند امام حسین(ع) و مادر ارجمندشان، فاطمه(س) فرزند امام حسن مجتبی(ع) بود.

کنیه آن امام همام ابوجعفر و دارای القابی چون شاکر، هادی و از همه مهمتر باقر به معنای شکافنده علوم است. دوران کودکی امام باقر(ع) با حکومت یزیدبن معاویه و حادثه خونین کربلا همراه شد، دوران سخت و طاقت فرسایی که با صبر و تحمل آن امام بزرگوار سپری شد. دوره امامت امام محمد باقر(ع) از سال ۹۵هجری قمری با شهادت پدر ارجمندشان، امام زین العابدین(ع) آغاز شد و بیش از ۱۹سال ادامه داشت.

در دوران پربار امامت، ایشان وقایع مهمی را چون انقراض حکومت امویان، برروی کار آمدن عباسیان و شروع مشاجره های سیاسی، شاهد بودند. امام محمدباقر(ع) در سراسر عمر پربارش در راه نشر علم، معارف دینی، تعلیم حقایق قرآنی و احادیث نبوی گام بر می داشت، ایشان گنجینه با ارزش انوار حکمت و احکام الهی بود، صدها حدیث، روایت و کلمات قصار از امام باقر(ع) به یادگار مانده است.

آن امام همام با افکار و عقاید انحرافی و احادیث جعلی آن دوره به مبارزه علمی پرداخت و مردم را با فرهنگ اصیل و غنی اسلامی آشنا کرد، به گونه ای که می توان گفت در مکتب تربیتی امام باقر(ع) علم و فضیلت به شیوه ای مطلوب به مردم آموخته شد.

امام باقر(ع) علاوه بر علم و دانش، اخلاق و سیره بی نظیری داشت، بسیار مهربان، بردبار و بخشنده بود و هماره به یاری نیازمندان و مستمندان می شتافت، در کنار امامت؛ در فعالیت های اقتصادی و امور کشاورزی حضور گسترده ای داشت و همیشه اطرافیان را به کار و کوشش پند می‌داد.

آن حضرت که با علم و دانش فراوان خود به مبارزه با کفر و ظلم زمانه پرداخته بود، در هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴هجری قمری در۵۷سالگی در مدینه توسط هشام بن عبدالملک مسموم شد و به شهادت رسید و پیکر مطهر ایشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.