به گزارش قدس آنلاین امیر المومنین، به فرموده خودشان، پس از سالیان دراز تلاش در راه خداوند و تجربیات فراوان در زندگی شان، به بینشهای عمیقی دست یافتند که سعی می کنند چکیده پر مایة آن تجربیات را برای فرزند عزیزشان امام حسن علیه السلام بنویسند. شاید پیروان آن بزرگواران نیز بتوانند به گوشه ای از این بصیرت ها دست یابند و بر اساس تذکرها و نصایحِ مولا علی علیه السلام زندگی خود را تنظیم کنند و بهترین سبک زندگی را برای خود رقم زنند.

این متن در نهج البلاغه آمده است. همانگونه که می دانیم محدودیتهای نشر معارف در زمان مولا بسیار بود ولذا برای ماندگار شدنِ آن دستورالعمل های زندگی سعی می شد که در مختصر ترین کلام، مقصود خود را بگویند تا اندیشمندان بتوانند با حافظه خود در حفظ آنها توفیق یابند. اما در حال حاضر که امکانات نشر معارف فراوان گردیده است، ضرورت داشت که این توصیه ها در قالبی متناسب با ادبیات روز و کمی بدور از اختصار و قابل فهم تر برای جوانانمان تهیه گردد. ذیلا این نصیحت های مبتنی بر چکیده زندگی مولایمان در قالب بیان زمانه مان تقدیم می گردد.

در یاداشت های قبلی، به بخش اول تا نهم وصیت تربیتی امیر المومنین علی (ع) به فرزندشان امام حسن علیه السلام پرداختیم. در این یادداشت، به قسمت دهم این وصیت می پردازیم.

قبل از آن که در راه فهم و یادگیری قدم بگذاری ابتدا از خدا که معبودت است کمک بخواه و برای نیکفرجامی خویش به او روی آور. از هر وسوسه ای که ذهن تو را به خود مشغول می کند و یا تو را گم گشته می کند بپرهیز. 

هرگاه یقین کردی که قلب و دلت چنان پاک و با صفا شده است که سر تعظیم دربرابر حق فرود می آورد، و اندیشه ات چنان کامل شده است که به خاطر جمعی رسیده ای، و تلاشت در این مسیر تلاشی یکسو شده است در آن حالت در آن چه برایت از تبیین و تفسیر امور سخن گفتم به دقت بیندیش.

بازهم اگر دیدی هنوز آنچه دوست داشتی برای خودت بدست بیاوری نتوانسته ای به چنگ آوری و هنوز آسودگی خیال پیدا نکرده ای در آن صورت مشکل از آن است که تو نتوانسته ای همچون شتران چموش جلوتر از پیش پایت را نگاه کنی. همین باعث می شود که راه درست را نتوانی بیابی و در تاریکی ها سرگردان بمانی.

در حالی که جستجوگرِ امر دین ناآگاهانه قدم برنمی دارد و گرفتار آمیختگی حق و باطل نمی شود؛ و سعی می کند در این حالت درنگ کند و تامل نماید.

پسر دلبندم بیا و کنار من به توصیه هایم توجه کن. آگاه باش که همان که صاحب اختیار مرگ است هم او زندگی را در اختیار دارد. همان کسی که می آفریند هم او می میراند و همان کسی که فنا می دهد هم او دوباره زنده می کند. همان کسی که مریضی و گرفتاری می دهد هم او سلامتی و عافیت را دوباره می بخشد.

دنیا چنان که فکر می کنی برای پایداری بنا نشده است  جز آن که خداوند تبارک و تعالی نعمتها و گرفتاری ها را در آن قرار داده تا آن را با کیفر و پاداش در معاد به سرانجام برساند یا بخاطر اموری دیگر که شاید ما از آن آگاه نیستیم.

انتهای پیام/

از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.