ناصر امانی، در گفت و گو با قدس آنلاین با بیان این مطلب افزود: شهرداری ها از یک سو ارتباط مستقیم و روزانه با مردم دارند به طوری که به جرئت می توان ادعا کرد هیچ مجموعه ای به اندازه شهرداری ها به صورت میدانی با مردم ارتباط ندارد، از طرف دیگر بمنظور تامین  ایجاد زیر ساخت ها برای ترویج زندگی سالم به لحاظ جسمی  و روحی و همچنین ایجاد نشاط و شادی و بالا بردن امید به زندگی اعتبارات خوبی دارند.برای مثال ما همین امسال برای شهرداری تهران در حوزه فرهنگی و اجتماعی –چند هزار میلیارد تومان اعتبار پیش بینی کرده ایم؛ اما  این اعتبارات زمانی نتیجه مطلوب می دهند که برنامه هایی که تدوین و اجرا می شوند، جدید، جذاب و خلاقانه باشد و از انجام کارهای تکراری و سنتی که از سوی مردم بویژه نسل جوان اصلا مورد استقبال قرار نمی گیرند، خودداری شود.

رئیس کمیته تشکیلات و منابع انسانی شورای شهر تهران با اشاره به این که طی چند دهه اخیر در بعضی از کلان شهرها تفرجگاه ها، مجموعه های ورزشی،  استخرها، خانه های سلامت و سراهای محله  توسط شهرداری ها ایجاد شده است، تصریح کرد: البته اینها به لحاظ کمّی کافی نیستند و باید افزایش یابند. علاوه بر این برنامه ریزی درست  و اجرای صحیح آن خیلی می تواند در ترویج زندگی سالم، ایجاد فضای شاد و رشد امید به زندگی  در جامعه موثر باشد. 

امانی افزود: در فصل تابستان و وقت  فراغت دانش آموزان و دانشجویان و جوانان شهرداری ها برای ترویج زندگی سالم، ایجاد نشاط و شادی و ارتقای امید به زندگی باید با استفاده از ظرفیت های خود برنامه های زیاد و متنوعی را اجرا کنند اما این که آیا این موضوع در اولویت کارشان است یا خیر باید مردم درباره اش قضاوت کنند.

وی عملکرد شهرداری های کشور را در حوزه یاد شده متوسط ارزیابی کرد و گفت: اما شهرداری ها تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیادی دارند چون اگر غیر از این بود الان نمی بایستی با رشد آسیب های اجتماعی  در تهران و سایر کلان شهرها  مواجه باشیم .

امانی، با اشاره به این که آسیب های اجتماعی بار سنگینی بر دوش شهرداری ها است، افزاید: البته مقابله با آسیب ها وظیفه ذاتی نهاد شهرداری نیست اما اگر شهرداری ها به این حوزه  ورود نکنند  آنوقت آسیب های اجتماعی  بیشتر افزایش می یابد. مثلاً یکی از ظرفیت هایی که ما در تهران داریم بوستان ها  است چون  نزدیک به ۳ هزار بوستان در پایتخت کشور داریم که ظرفیت خوبی است و ضرورت دارد که  فضای آن ها امن و پُرطراوت باشد تا مردم از آن ها استفاده کنند اما  در بازدیدی که از منطقه ۱۷ تهران داشتم  مردم  می گفتند  بوستان ها در اختیار معتادان و اتباع بیگانه  است و به همین خاطر خانوارها  جرئت نمی کنند برای تفریح به این تفرجگاه ها بروند. یعنی ظرفیت تا حدی  فراهم است اما وقتی مانعی به نام معتادان متجاهر  وجود دارد شهرداری ها چاره ای ندارند جز این که بیشتر به فکر کاهش آسیب های اجتماعی مثل معتادان، کودکان کار و... باشند چون این خواسته مردم و حتی مدیران عالی نظام از شهرداری ها است. در نتیجه اعتبارات و توان شهرداری ها در کشور صرف این آسیب ها می شود و بحث نشاط و شادی و ...  مورد کم لطفی قرار می گیرد در حالی که ظرفیت های شهرداری ها باید صرف ایجاد زیرساخت های  ورزشی و ... شهرها شود. بنابراین در مجموع نمی توان گفت  شهرداری ها کاری در زمینه نشاط و شادی و... نمی کنند اما یکسری موانع سر راهشان هست که  تا رفع نشود هدف یاد شده محقق نخواهد شد.