به گزارش قدس آنلاین، شاید برایتان پیش آمده باشد که عزیز سالمندی دارید که می خواهید او را برای انجام قسمتی از فرآیند درمان را چک‌اپ به نزد دکتر یا بیمارستان ببرید، اما او از این کار اجتناب می کند. چنین تردیدی، به ویژه در میان بیماران مسن تر، غیرعادی نیست. مقاله ای در مجله پیرشناسی کاربردی در سال ۲۰۲۰ منتشر شد که در آن گفته شده بود یک چهارم افراد ۶۵ سال و بالاتر بر اساس نمونه ای از ۲۱۵۵ شرکت کننده در نظرسنجی روند ملی اطلاعات سلامت در سال ۲۰۰۸، از مراقبت های پزشکی اجتناب کرده اند.

اما یک مطالعه موردی راه های مفیدی در متقاعدسازی سالمندان به روش ملایم ارائه می دهد که ترکیبی از مهارت های خوب گوش دادن و انعطاف پذیری است.

با ذهن باز برخورد و اعتماد ایجاد کنید

مطالعه سال ۲۰۲۰ نشان داد که بی میلی سالمندان در مراجعه به پزشک تا حد زیادی به تجربیات منفی قبلی، مشکلات سیستم مراقبت های بهداشتی، عدم اعتقاد به مراقبت، مسائل حمل و نقل، هزینه و ارتباطات مرتبط است. بسیاری از آنها نیز به این دلیل از ملاقات پزشک اجتناب می کردند زیرا از معاینه بدن خود ناراحت بودند یا از اینکه بدانند یک بیماری جدی دارند می ترسیدند.

جنیفر تابر، دانشیار روانشناسی در دانشگاه ایالتی کنت و یکی از نویسندگان مطالعه سال ۲۰۲۰، در مصاحبه ای گفت که وقتی سعی کرد دوستی را که زانو درد داشت را متقاعد کند که به پزشک مراجعه کند، از نزدیک با این چالش مواجه شد. دوستش نمی خواست برود زیرا می ترسید دلیل این زانودرد به خاطر وزن بالای او باشد. تابر تصمیم گرفت تلاش های خود را متوقف کند و به جای اینکه خطر قطع شدن مذاکره را به وجود بیاورد، فکر کند که چگونه این موضوع را در یک تاریخ دیگر دوباره مطرح کند.

زمانی که جان پرینسیپ، متخصص داخلی نیاز داشت برادر ۵۰ ساله‌اش را برای انجام کولونوسکوپی متقاعد کند، این کار را به شکلی آرام انجام داد و بر لزوم انجام این آزمایش تاکید کرد و همچنین به برادرش زمان داد تا خود را پیدا کند. پس از اینکه برادرش علائمی را بروز داد که با شیاف قابل کنترل نبود، پرینسیپ او را روشن کرد که انجام کولونوسکوپی برای وی بسیار مهم است و برادرش نیز موافقت کرد. مدتی بعد هنگامی که پرینسیپ می خواست بیمار دیگری را برای انجام کولونوسکوپی متقاعد کند، آماده بود که با همان فرآیند قبلی که برادرش را راضی کرد به پیش برود. او وقت گذاشت تا با او صحبت کرده و خیال او را راحت کند و اهمیت آزمایش را برایش توضیح دهد. پس از مثبت شدن جواب غربالگری، پرینسیپ به او کمک کرد تا دکتری را برای کولونوسکوپی انتخاب کند، و زمانی که رشد پیش سرطانی قابل توجهی نشان داد، او را به یک جراح ارجاع داد و در طول راه با او در تماس بود.

پرینسیپ می گوید: «مولفه های کلیدی برای کمک به این بیمار در طی این فرآیند، زمان، خطوط باز ارتباطی و آموزش بود. اعتماد یک عامل کلیدی در این فرآیند است.»

زورگویی نکنید

امی گویر، که گروه بحث و گفتگوی مراقبان خانواده AARP را در فیس بوک مدیریت می کند، می گوید هدف شما حمایت از عزیزتان است، نه تسلط بر زندگی او. وی می گوید: «این قضیه را به بازی قدرت تبدیل نکنید. درباره راه‌هایی صحبت کنید که می‌توانید از استقلال آن‌ها حمایت کنید، حتی اگر به معنای ایجاد تغییراتی باشد.» او همچنین پیشنهاد کرد از عبارات «شما باید» اجتناب کنید و به جای آن از «من» استفاده کنید.

او در این رابطه اضافه می کند: «تغییر سخت است و «ناشناخته بودن» بزرگترین ترس برای همه ما در هر سنی است. طبیعی است که بخواهید از تغییر اجتناب کنید، بنابراین به آنها بگویید که بی میلی، ترس یا حتی عصبانیت آنها را درک می کنید و می خواهید به آنها کمک کنید تا تغییر را برای آنها آسان تر کنند. گاهی اوقات، آنها فقط نیاز به تصدیق این موضوع دارند که مقابله با این مسائل سخت است. یا می توانید به عزیزتان اجازه دهید «شأن تجربه خود» را داشته باشند، حتی اگر این به معنای به تعویق انداختن یک آزمایش یا روش باشد. و همیشه تلاش بیشتری برای نشان دادن حمایت محبت آمیز انجام دهید.»

نویسنده اصلی مطالعه سال ۲۰۲۰ یعنی برایان لیوا، استادیار پزشکی بالینی، داخلی و اطفال در دانشکده پزشکی میلر دانشگاه میامی، می‌گوید: «از عزیزتان بپرسید که چرا به طور خاص آنها نمی‌خواهند به پزشک مراجعه کنند و به دنبال راه هایی برای کمک باشید. گاهی اوقات مشکلات آن ها خیلی ساده است مثلا کسی نیست که آن ها را برساند یا فکر می کنند درگیر مشکلات زیادی با همسرشان و مشکلات پزشکی خود دارند. با این مکالمات، می توانید شروع به شناسایی موانع شخصی برای جستجوی مراقبت های پزشکی این افراد کنید.»

روی اهدافشان تمرکز کنید

رونان فاکتورا، متخصص سالمندان در مرکز طب سالمندی کلینیک کلیولند، پیشنهاد کرد که افراد نزدیک به بیماران سالمند از همان راهبردهایی که او برای بیمارانی که تمایلی به انجام چنین کارهایی ندارند استفاده کنند. او می گوید: «به طور یکسان، سالمندان ما می گویند که می خواهند استقلال و عملکرد خود را بهبود بخشند و می خواهند از رفتن به خانه های سالمندان خودداری کنند. من هم اگر بتوانم مشکلاتی را که به آن دلیل آنها را ویزیت می کنم مرتبط کنم و نشان دهم که پرداختن به این مسائل به دستیابی به اهداف آن ها کمک می کند، ممکن است آن شخص را قانع کنم که بیاید و من را ببیند.»

به گفته مارک کوشفسکی استاد اخلاق پزشکی و مدیر موسسه Neiswanger برای اخلاق زیستی و رهبری مراقبت های بهداشتی در دانشکده پزشکی استریچ دانشگاه لویولای شیکاگو، این که آیا فرد یکی از اعضای خانواده یا یک دوست اوست نیز می تواند به راهنمایی افراد در این مکالمات کمک کند. کوشفسکی می گوید: «در مورد غریبه‌ها، می‌توان انتظار داشت که افراد خیلی به سالمندان اصرار نکنند، اما اینکه تا چه حد با یکدیگر آشنایی دارید که بخواهید این مرزها را کنار بگذارید مساله مهمی است.»

زمانی که کوشفسکی مادرش به بیماری پارکینسون پیشرفته و پدرش که از او مراقبت می‌کرد به سرطان لاعلاج مبتلا شد، او و خواهرانش چندین بار با آنها قرار گذاشتند تا در مورد مزایای نقل مکان کردن به خانه سالمندان که در آن پدر و مادرشان می‌توانند مراقبت‌های پزشکی و حمایت مداوم دریافت کنند صحبت کنند. کوشفسکی پیشنهاد کرد که اجازه دهید فرد نزدیک به شما قبل از اظهار نظر، احساسات خود را بیان کند. او می گوید: «معمولاً ما بیش از اندازه نگران هستیم، زیرا وقتی با آن ها وارد گفتگو می‌شویم سعی می‌کنیم مطمئن شویم که قضیه آنطور که می‌خواهیم پیش می‌رود و بیمار با برنامه ما موافق است. ما باید سعی کنیم با ذهن باز وارد این مکالمات شویم و هدف اصلی خود را این بگذاریم که بفهمیم بیمار چه فکر و احساسی دارد. اگر ما شنوندگان خوبی باشیم، بیمار به احتمال زیاد آرام می‌شود و احساس حمایت می‌کند و سپس به احتمال زیاد به بازخوردها نیز گوش می‌دهد. و گاهی اوقات باید با متقاعد نکردن فرد کنار آمد. شما نمی‌توانید رفتار دیگران را کنترل کنید یا آنها را مجبور به رفتار خاصی کنید. شاید اگر خود بیمار باشید این توقع را از همسر و یا والدینتان داشته باشید که بیشتر شما را تحت فشار بگذارند، اما هنوز هم فکر می‌کنم مردم خودشان تصمیم می‌گیرند و شما فقط باید با آن کنار بیایید.»

نکاتی در مورد تشویق افراد به مراجعه به پزشک

کارشناسان چندین تاکتیک را برای نزدیک شدن به نزدیکانی که تمایلی به مراجعه به پزشک ندارند توصیه می کنند، از جمله:

آرام بمانید، وقت بگذارید و به دلایل آن ها برای عدم مراجعه به پزشک گوش دهید.

نگرانی های آنها را بپذیرید، اما به مزایای مراجعه به پزشک، از جمله بهتر شدن و بازگشت به انجام کارهایی که از آنها لذت می برند، اشاره کنید.

اگر حمل و نقل یا جابجایی برایشان مشکلی است، از فرد بپرسید که آیا باید آنها را برسانید یا ترتیب یک خودرو را برای رساندن آن ها بدهید. در صورت درخواست، به آنها کمک کنید تا از پله ها پایین بروند و از ماشین سوار و پیاده شوند.

اگر یکی از عزیزان در بیمارستان یا کلینیک ناراحت به نظر می رسد یا تحت تأثیر سؤالات پزشک قرار گرفته است، این سوال را در با او مطرح کنید که آیا رفتن شما یا شخص دیگری به عنوان نماینده آنها برای قرار ملاقات مفید است یا خیر.

منبع: واشینگتن پست

مترجم: امیرمحمد سلطانپور