در آیه ۱۰۸ سوره توبه می‌خوانیم: «لا تَقُمْ فِیهِ أَبَدًا لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَی التَّقْوَی مِنْ أَوَّلِ یَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِیه فِیهِ رِجَالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرِین» یعنی تو ‌ای رسول ما، هرگز در مسجد آن‌ها به نماز نایست که همان مسجد قبا که بنیانش از اول بر پایه تقوای محکم بنا گردیده سزاوارتر است به اینکه در آن اقامه نماز کنی، که در آن مسجد مردان پاکی که مشتاق تهذیب نفوس خودند درآیند و خدا مردان پاک مهذب را دوست دارد.

از این آیه در می‌یابیم همان گونه که برای تطهیر بدن اماکنی مشخص وجود دارند که انسان با استحمام آلودگی‌های جسمی خود را تطهیر می‌کند برای تطهیر آلودگی‌های روحی هم اماکن مقدسی مثل مساجد هستند که با ورود به آن‌ها انسان پاکیزه می‌شود.

مساجد نه تنها آلودگی‌های فردی مانند کبر، کینه، حسادت، حرص و غیره را برطرف می‌کنند بلکه آلودگی‌های باطنی اجتماعی را هم بر طرف می‌کنند. اگر مساجد شلوغ باشند دادگاه‌ها خلوت می‌شود زیرا مساجد باعث آشنایی با حقوق و تکالیف شهروندی، آرامش روحی انسان‌ها، اعتلای اخلاق اسلامی، تقویت روحیه ‌امانتداری و اقتصاد و حلال و حرام الهی و هزاران فایده فردی و اجتماعی دیگر می‌شود که علاوه بر پاداش معنوی و اخروی باعث امنیت اجتماعی هم می‌شود.

حضور دستگاه‌های مختلف مانند سازمان تبلیغات اسلامی، اوقاف و امور خیریه، پایگاه‌های بسیج، کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد، مراکز نیکوکاری، هر مسجد یک حقوق‌دان و... در مساجد نه تنها موازی کاری نیست بلکه یک ضرورت است و هر نهاد و اداره دیگر هم اگر در مساجد شعبه ندارد باید تلاش کند در مسجد حضور داشته باشد.

البته مدیر مسجد امام جماعت و روحانی مسجد است. خدمتگزاری و خادم بودن مسجد را نباید به افراد پایین واگذار کرد بلکه مسئولیت افرادی است که بالاترین جایگاه را در جامعه دارند مانند حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسماعیل(ع) که خداوند فرمود: وَعَهِدْنَا إِلَی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ یعنی به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا برای طواف‏کنندگان و معتکفان و رکوع و سجودکنندگان پاکیزه کنید. انسان‌های صالح مانند همسر عمران حتی قبل از تولد فرزند نذر می‌کردند که او را خادم خانه خدا قرار دهند. «آن گاه که زن عمران گفت: پروردگارا، من عهد کردم فرزندی که در رحم دارم از فرزندی خود در راه خدمت تو آزاد گردانم، این عهد من بپذیر که تویی شنوا و آگاه».