به گزارش قدس آنلاین، علی عباسی‌زاده اظهار کرد: سریال‌های تاریخی بر چند نوع هستند؛ دسته ای از آنها ترجیح می‌دهند مماس بر روایات تاریخی پیش بروند و حتی در مواردی که چند تعبیر از یک ماجرا وجود دارد وارد نشوند و دسته ای نیز تلاش دارند تاریخ را با رویاپردازی که جاذبه اصلی هنرهای نمایشی است پیوند بزنند. در این میان سریال رحیل به دنبال آن است که راه سومی بگشاید و کاری کند که هم اصالت تاریخی را زیر سوال نبرد و هم وجهه رویاپردازی خود را داشته باشد.

بازیگر نقش اصلان در سریال رحیل افزود: نقش خودم در این سریال جزو نقش هایی است که ثمره تخیل طراح و نویسنده سریال است؛ ولی مثلا نقش شازده محمدحسن که حسام محمودی فقید بازیگر اولش بود، در تاریخ وجود داشته یا برخی نقش‌های درباری در تاریخ بوده و حالا اینجا منطبق با نیاز درام به آنها شاخ و برگ داده شده است. در مجموع سریال رحیل چیزی در منافات با واقعیات تاریخی ندارد و اتفاقا سرنوشت زنان دربار قاجاری در دگردیسی از قاجار به پهلوی را منطبق با اسناد و نامه های باقی مانده از آن دوران، دراماتیزه کرده است.

وی در مورد تاثیر حضور بازیگران پیشکسوت در این مجموعه تاکیدکرد: فرخ نعمتی بازیگر توانایی است که از جنس بازی گرفته تا لحن و گویشی که دارد واقعا تکرارنشدنی است. او بازیگری را در تک تک پلان هایش درس می‌دهد. در سریال رحیل به جز فرخ نعمتی، کاظم هژیرآزاد، ثریا قاسمی، نسیم ادبی، اندیشه فولادوند و حمیدرضا آذرنگ را هم داشته ایم که تک تک آنها سرشار از تجربه و مهارت هستند. یک گروه جوان مثل خودم هم کنار این چهره ها با خیال راحت ایفای نقش کرده و ریزه کاری های بازیگری را می آموزیم و این نکته واقعا لذت بخش است.

تاریخی سازی گرفتار نوعی ساده گیری شده است

عباسی‌زاده با اشاره به دشواری های تولید تاریخی در دورانی که شبکه خانگی تا تلویزیون و حتی شبکه‌ های ماهواره ای فارسی زبان، در حال پخش سریال‌های تاریخی جورواجور هستند، اظهار داشت: تاریخی سازی گرفتار نوعی ساده گیری شده است. به نظرم هر کارگردان تازه کاری نمی‌تواند سریال تاریخی بسازد. در کل تاریخ تلویزیون خودمان غیر از علی حاتمی و داوود میرباقری و امرالله احمدجو و تا حدی مسعود جعفری جوزانی، واقعا تاریخی سازی های مان چنان که باید ماندگار نشد.

وی ادامه داد: شاید یک دلیل اینکه وجه تاریخی سریال رحیل درآمده تجربه های قبلی تهیه‌کننده و کارگردان اثر باشد. حضور افراد معتبر و مجرب باعث می‌شود سریال تاریخی خوب تولید شود. در تلویزیون باید به نوعی استانداردسازی برسند که سریال‌های تاریخی را فقط افراد باتجربه تولید کنند چون واقعا ژانر تاریخی، شوخی‌بردار نیست.

این بازیگر درباره روند داستانی سریال و اینکه در وجه تکنیکی سریال رحیل هم نماهای رئال و هم جلوه‌ های رایانه‌ای در کار هست، بیان داشت: خودم وقتی اولین راش های سریال را دیدم فکر نمی‌کردم این قدر وسواس در طراحی صحنه و لباس و چیدمان قاب ها وجود داشته باشد. بعدتر که اولین قسمت ها پخش شد و روی آنتن رفت هرازگاه که به طور نامحسوس نظرات مخاطبان را در شبکه‌های اجتماعی می‌دیدم متوجه شدم که سریال توانسته مخاطب را راضی کند. راضی کردن مخاطبی که انواع و اقسام محصولات سرگرم کننده دراختیارش است، واقعا کار راحتی نیست. سریال که به نیمه ها رسید و بحث‌های پیش بینی عاقبت زندگی کاراکترهای محا و دیباج شکل گرفت دیگر معلوم شد داستان در جامعه مخاطب جا افتاده است.

عباسی‌زاده پیرامون واکنش های مخاطبان و منتقدان به سریال رحیل گفت: درباره هر سریالی نظرات مثبت و منفی وجود دارد؛ ولی در مورد سریال‌هایی که از سوی مخاطبان دنبال می‌شوند، شاهد نوعی نکته سنجی از سوی هم مخاطبان و هم اهالی رسانه و نقد و نظر هستیم. در سریال درباره پیدا کردن معادل تاریخی شازده محمدحسن، روی صدای بازیگر جایگزین حسام محمودی یا نحوه فیلمبرداری و دکوپاژ پیچیده نماهای اندیشه فولادوند یا داستان اجرای تعزیه توسط زنان یا حتی پرس و جو کردن درباره مکان لوکیشن های بیرونی، واکنش‌ها و کنجکاوی‌های مختلفی دیده شده که حکایت از پیگیری سریال دارد.