تحولات منطقه

در حالی که تنها ۱۰ ماه به شروع المپیک پاریس باقی‌مانده است، ورزشکاران چینی توانستند با اختلافی کم‌نظیر در جایگاه اول بازی‌های آسیایی قرار بگیرند. بسیاری، دلیل این موفقیت را صرفاً معطوف به جمعیت چین می‌دانند، اما نگاهی به سابقه مدال‌آوری چینی‌ها در این قبیل رقابت‌ها نشانگر یک تغییر رو به رشد است.

چین؛ کم‌صبر و بی‌رحم برای فتح پاریس
زمان مطالعه: ۳ دقیقه

به گزارش قدس‌آنلاین، ورزشکاران چین در مسابقات اخیر آسیایی رکورد کسب بیشترین مدال طلا را شکستند. آن‌ها با کسب ۲۰۰ طلا و با اختلاف ۴ برابری نسبت به ژاپن که در جایگاه دوم قرار گرفت، قهرمان مسابقات هانگژو شدند. البته رکورد قبلی هم در اختیار چینی‌ها بود و آن‌ها در این دوره با یک طلای بیشتر رکورد خود را تغییر دادند. برخلاف تصوّر عمومی که چین را به‌دلیل جمعیت زیاد آن قهرمان همیشگی رقابت‌هایی مثل بازی‌های آسیایی و المپیک می‌داند، موفقیت‌های این کشور خیلی مسبوق به سابقه نیست. به عنوان نمونه چینی‌ها در مسابقات آسیایی سال ۱۹۷۴ رتبه‌ای بهتر از جایگاه سوم کسب نکردند. در المپیک نیز تا همین چند سال پیش سابقه کسب مدال چین به درخشانی این روزهایش نبوده است؛ آن‌ها در المپیک ۱۹۸۸ در جایگاه یازدهم قرار گرفتند. این در حالی است که این کشور آسیایی در تمامی این سال‌ها به‌واسطه وسعتی که دارد پرجمعیت‌ترین کشور دنیا بوده است. بنابراین دلیل اصلی موفقیت چینی‌ها را باید در موارد دیگری جستجو کنیم.

سیاست‌گذاری؛ گام نخست چین برای صعود در جدول مدال‌ها

تحلیلگران ورزشی دلیل اصلی کامیابی‌ چینی‌ها در کسب مدال‌های طلایی رنگ را رویکردی می‌دانند که دولت این کشور برای مسابقات ورزشی بین‌المللی اتخاذ کرده است. حاکمان پکن موفقیت در مسابقات ورزشی را میانبری برای اثبات پیشرفت و توسعه‌ به جهانیان یافتند. آن‌ها با تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های دولتی برای تقویت ورزش قهرمانی تلاش کردند. چینی‌ها با سرمایه‌گذاری، فرهنگ‌سازی و حمایت‌های ویژه اجتماعی توانستند انگیزه لازم را برای پرداختن به ورزش حرفه‌ای در جامعه ایجاد کنند.

شروع استعدادیابی از ۴ سالگی!

بسیار ظالمانه به‌نظر می‌رسد که بخواهید کودکی ۴ ساله را مجبور به انجام تمرینات ورزشی کنید. اما دولت چین با رویکرد کسب موفقیت در رشته‌های مدال‌آور المپیکی، کار استعدادیابی را از سن ۴ سالگی آغاز کرد. بیش از ۲۰۰۰ مرکز استعدادیابی در سرتاسر چین وظیفه کشف و پرورش استعدادهای ورزشی را برعهده دارند. آن‌ها بیشتر سراغ خانواده‌های کم بضاعت می‌روند چراکه اجرای برنامه‌هایشان توسط این خانواده‌ها با سهولت بیشتری پذیرفته می‌شود؛ همچنین کودکانی که در خانواده‌های فقیر رشد می‌کنند انگیزه‌های بالاتری برای کسب موفقیت دارند. این شیوه پرورش ورزشکار بیشتر شبیه به یک خط تولید صنعتی است؛ همانقدر بی‌روح و خشن!

آنالیز رشته‌های مدال‌آور

راه موفقیت از شناخت نقاط قوت و ضعف می‌گذرد. مدیران ورزشی چین با شناخت دقبق از توانایی‌های ورزشی ملت خود و سبک سنگین کردن جدول مدال‌های المپیک، رشته‌هایی که شانس کسب مدال طلا در آن‌ها بیشتر بود را یافتند. آن‌ها به سراغ ژیمناستیک، تنیس روی میز، شیرجه، تیراندازی و بدمینتون رفتند. از المپیک ۱۹۸۴ تاکنون ۷۵ درصد مدال‌هایی که چین در المپیک بدست آورده در این رشته‌ها بوده است. چینی‌ها برای زنان و مردان برنامه‌های جداگانه‌ای را طراحی کردند، آن‌ها خلأ ورزشکار در رشته وزنه‌براری بانوان را به‌درستی درک کردند و برای این رشته ورزشی سرمایه‌گذاری ویژه‌ای انجام دادند تا بتوانند از این راه فاصله خود را با دیگر رقیبان کم کنند.

سیاست چین کسب موفقیت در سریع‌ترین زمان و با کمترین هزینه ممکن بوده است. به همین دلیل آن‌ها به سراغ ورزش‌های انفرادی رفتند. به جز یک طلا در رشته والیبال زنان، آن‌ها هرگز طلای المپیک را در یک ورزش تیمی بزرگ کسب نکرده‌اند.

رشد اقتصادی عاملی برای توسعه ورزش

تاریخ المپیک نشان می‌دهد همواره کشورهای ثروتمندی همچون ایالات متحده آمریکا و بریتانیا بیشترین مدال را کسب کرده و در اکثر دوره‌ها جزو سه کشور اول در جدول رده‌بندی مدال‌ها قرار گرفته‌اند. سرعت رشد اقتصادی چین آنقدر سریع بوده است که در فاصله زمانی ۱۰ ساله حجم اقتصاد این کشور ۲ برابر شده است. این رشد اقتصاد منابع قابل توجه مالی را در اختیار دولت چین قرار داد تا برای توسعه زیرساخت‌های ورزشی اقدام کند. چین توانست با بهره‌گیری از منابع مالی و نیروی انسانی بدون محدودیتی که در اختیار دارد چند دهکده المپیک در جای‌جای این کشور پهناور بنا کند. این امکانات در کنار اصلاح ارتباط با دنیا پتانسیل برگزاری بزرگترین رقابت‌های جهانی را در اختیار چین قرار داد.

دعوت از المپیک به خانه

میزبانی از تورنمت‌های مختلف در ادوار گوناگون توانایی‌ چین به عنوان یک کشور آسیایی را برای اداره بزرگترین رقابت ورزشی دنیا به جهانیان ثابت کرد و سرانجام چین توانست در سال‌ ۲۰۰۸ از رقابت‌های المپیک در شهر پکن میزبانی کند. به گواه اکثر شرکت‌کنندگان در این مجموعه رقابت‌ها، چین توانسته بود میزبانی کم‌نظیر باشد. سال‌ها برنامه‌ریزی و استفاده از فرصت میزبانی این امکان را برای چین فراهم کرد تا برای اولین بار بالاتر از بریتانیا و ایالات متحده در جایگاه اول المپیک قرار گیرد.

نتایج ورزشکاران چینی و رکوردهایی که در مسابقات هانگژو ۲۰۲۲ تغییر دادند، احتمال تکرار جایگاه اولی در المپیک پاریس که کمتر از ۱۰ ماه دیگر برگزار می‌شود را بیش‌ازپیش پر رنگ می‌کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • مسعود ۱۷:۴۲ - ۱۴۰۲/۰۷/۱۸
    0 0
    مطلب خوبی بود. ولی چین این دوره قهرمان المپیک نمیشه