به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایسنا، در حالی که سایر کشورهای خاورمیانه به دنبال متنوع کردن سبد انرژی خود هستند، به نظر می‌رسد تلاش کویت با سرمایه‌گذاری‌های کلان در این بخش و توسعه بخش‌های بالادستی و پایین دستی، حمایت می‌شود. همچنان که بسیاری از کشورهای دیگر به استقبال گذار انرژی رفته اند، کویت امیدوار است تا زمانی که تقاضا برای سوخت‌های فسیلی وجود دارد، یک بازیگر بین‌المللی بزرگ در بازار نفت و گاز باشد.

کویت که یکی از تولیدکنندگان بزرگ اوپک است، قصد دارد تولید نفت خود را از ۲.۷ میلیون بشکه در روز به ۳.۱۵ میلیون بشکه در روز در چهار سال آینده افزایش دهد. این کشور همچنین امیدوار است تولید گاز طبیعی خود را در همین مدت، ۷۰ درصد افزایش دهد. کویت در حال حاضر پس از عربستان سعودی، عراق، امارات عربی متحده و ایران،  پنجمین تولیدکننده بزرگ عضو اوپک است.

کویت در ماه‌های اخیر، به کاهش تولید اوپک پلاس پایبند بوده و تولید خود را ۱۲۸ هزار بشکه در روز کاهش داده است. در این بین، ایران که از شرکت در کاهش تولید اوپک پلاس معاف است، تولید نفت خود را افزایش داده و از کویت پیشی گرفته است. سهمیه تولید کویت برای سال میلادی آینده، ۲.۶۷۶ میلیون بشکه در روز است. هدف اوپک از تعیین سهمیه‌های تولید برای اعضای خود، تثبیت بازار بوده که در سال‌های اخیر، بی‌ثبات شده است.

با وجود کاهش‌هایی که‌ در کوتاه‌مدت، در  تولید کویت صورت گرفته، این کشور امیدوار است تولید نفت خود را در دهه آینده به میزان قابل توجهی افزایش دهد تا بتواند تقاضای موجود برای سوخت فسیلی را تامین کند. عربستان سعودی و امارات عربی متحده هم نظر مشابهی داشته و هر دو قصد دارند در چند سال آینده، تولید خود را به میزان یک میلیون بشکه در روز افزایش دهند.

بر اساس برآوردها، کویت حدود ۱۰۰ میلیارد بشکه ذخایر نفتی دارد که این کشور را در موقعیت خوبی برای بهره برداری از منابع خود پیش از آغاز کاهش تقاضا برای سوخت‌های فسیلی قرار می‌دهد.

برنامه کویت برای افزایش تولید نفت و گاز آغاز شده است. این اظهارات سعد البراک، وزیر نفت این کشور که استراتژی جدیدی برای افزایش تولید از طریق توسعه میدان گازی آرش (الدره)  با مشارکت عربستان سعودی وجود دارد، مورد توجه قرار گرفته است. این خبر همسو با استراتژی شرکت نفت کویت برای افزایش ظرفیت تولید نفت به حداکثر چهار میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۳۵ با سرمایه‌گذاری ۴۱۰ میلیارد دلار در سراسر فعالیت‌هایش است.

زیرمجموعه شرکت نفت کویت قصد دارد تولید نفت خود را تا سال ۲۰۳۵، به ۳.۶۵ میلیون بشکه در روز افزایش دهد که می‌تواند به معنای درآمد تقریبا ۱۱ میلیارد دلاری طی پنج سال آینده باشد. این شرکت عامل حدود ۹۰ درصد از تولید نفت کویت است و  همچنین برنامه‌های بزرگی برای بخش گاز خود دارد و انتظار دارد تا سال ۲۰۴۰، به ظرفیت تولید روزانه گاز ۱.۵ تریلیون فوت مکعب دست پیدا کند.

میدان گازی آرش که برخلاف ادعاهای کویت و عربستان سعودی، ایران هم در آن سهمی دارد، حدود ۲۰ تریلیون فوت مکعب ذخایر قطعی دارد و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۹، به بهره‌برداری برسد. وزیر نفت کویت گفته است میدان گازی فراساحلی آرش، یکی از مهم‌ترین محورهای برنامه کار دولت محسوب می‌شود.

کویت در سال ۲۰۲۲، قراردادی را برای توسعه این میدان با عربستان سعودی امضا کرد. البراک در ژوئیه، اعلام کرد که این قرارداد به دو کشور، حقوق انحصاری در میدان گازی آرش می‌دهد و از ایران خواست تا با تعیین مرزهای دریایی خود، ادعای خود در میدان، اثبات کند.

کویت علاوه بر افزایش سطح تولید، برنامه‌های بزرگی برای بخش پایین دستی خود دارد. این کشور امیدوار است که ظرفیت پالایش داخلی خود را تا سال ۲۰۲۵، به ۱.۶ میلیون بشکه در روز و ظرفیت پالایش خارجی خود را، ۴۲۵ هزار بشکه در روز افزایش دهد. انتظار می‌رود مجتمع پالایشگاهی الزور شرکت صنایع نفت کویت (KIPIC) در جنوب کشور، ماه جاری به مرحله فعالیت برسد. ولید البادر، مدیرعامل این شرکت گفت: طی چند روز آینده، شاهد بهره برداری از سومین پالایشگاه خواهیم بود و بنابراین به حداکثر ظرفیت تولید ۶۱۵ هزار بشکه در روز می‌رسد.

شرکت کویت پترولیوم اینترنشنال که بازوی بین‌المللی شرکت نفت کویت است هم انتظار دارد فعالیت تجاری کامل پالایشگاه دقم عمان تا پایان سال میلادی جاری آغاز شود. در این بین، شرکت اکتشاف نفت خارجی کویت (KUFPEC) که یکی از زیرمجموعه‌های شرکت نفت کویت است، اعلام کرده که سرگرم مذاکره جدی برای خرید بزرگترین میدان گازی در آسیا است اما جزئیات بیشتری ارائه نکرده است.

بر اساس گزارش اویل پرایس، پیش‌بینی می‌شود پروژه‌های نفتی و گاز متنوع، به کویت کمک کند در یک دهه آینده، به تولیدکننده بزرگتری در اوپک تبدیل شود. در حالی که بسیاری از قدرت‌های جهان، انتظار دارند تقاضای جهانی برای نفت و گاز ضعیف شود، کویت روی دوام این صنعت حساب می‌کند و این موضوع، در اهداف تولید بالاتر این کشور در دهه‌های آینده، انعکاس یافته است.