طی سالیان اخیر با ورود به فصل سرما با آلودگی هوا مواجه بوده‌ایم که در برخی مواقع با افزایش آلودگی، مدارس، ادارات و ... تعطیل شده‌اند تا وضعیت به مرحله قابل کنترلی برسد. امسال نیز علیرغم اینکه تا اواسط مهر، هوا این ماه «قابل قبول» بود اما با توجه به افزایش تردد خودروها و کاهش ناپایداری‌های جوی طی روزهای ۲۲ و ۲۴ مهر هوای تهران آلوده و برای گروه‌های حساس ناسالم شد که اگر این روند همچون سالیان گذشته تداوم یابد، تعطیلی مدارس و ادارات دور از انتظار نخواهد بود اما آیا این راهکار مناسبی برای حل مشکل آلودگی هوا است؟

داریوش گلعلیزاده درباره اقداماتی همچون تعطیلی مدارس و ادارات در روزهایی که هوا آلوده است، اظهار کرد: تعطیلی مدارس و اقدامات مشابه، تصمیمات آنی است همچون زمانی که بحرانی رخ می‌دهد و باید تصمیمات آنی و لحظه‌ای برای رفع حادثه گرفته شود. این تصمیمات حلال مشکلات نیست اما پرسش مهم این است که چرا مدارس، ادارات و در بدترین شرایط شهرها تعطیل می‌شوند؟

وی افزود: هنگام آلودگی هوا اقداماتی برای جلوگیری از ورود به مراحل و شرایط حادتر همچون محدود کردن تردد خودروها، تعطیلی مدارس و ادارات و برخی اماکن انجام می‌شود که دلایل بسیار مهمی دارد. از جمله آن‌ها کاهش مصرف انرژی و به دنبال آن کاهش انتشار آلاینده است. از جمله دلایل مهم دیگر نیز این است که این تعطیلی‌ها حکم بازدارنده دارند تا به شرایط بدتری ورود نکنیم و مسئله مهم دیگر نیز حفظ سلامتی و مراقبت بهداشتی برای کاهش مواجهه مردم با هوای آلوده است که در تمام دنیا نیز انجام می‌شود اما تعطیلی مداوم مدارس به علت آلودگی هوا نشان دهنده موفق نبودن در انجام تکالیف است که با گذشت سالیان متوالی همچنان آلاینده‌ها منتشر می‌شوند.

رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: در این راستا برخی اقدامات همچون اجرای قانون هوای پاک و برخی طرح‌ها و توصیه‌ها باید انجام شوند اما بعضی اقدامات نیز نباید انجام شوند. از جمله آن‌ها می‌توان به خودداری از بارگذاری زیاد زباله و آلاینده‌هایی اشاره کرد که موجب آلودگی هوا می‌شوند. هرچقدر که کارخانه‌های بیشتری ایجاد شوند، هرچقدر میزان ورودی آلاینده‌ها زیاد باشد، اقدامات مناسبی که انجام می‌شوند به دلیل ورودی بالای آلاینده‌ها تاثیر خود را از دست می‌دهند.

گلعلیزاده درپایان تصریح کرد: افزایش سالانه جمعیت، خورو و مصرف انرژی به افزایش انتشار آلاینده منجر می‌شود و اقدامات مثبت را خنثی می‌کند. در نتیجه باید سرعت انجام اقدامات مناسب برای کاهش آلاینده‌ها نسبت به ورودی آلاینده‌ها به هوا سرعت بیشتری داشته باشد.