جنگ در فلسطین اشغالی میان مقاومت و دشمن اشغالگر صهیونیست به یک ماهگی خود رسیده. تل آویو از سه چهار روز پیش مدعی ورود زمینی به باریکه غزه شد. همزمان انتشار ویدئوهایی از شجاعت رزمندگان حماس که با دست خالی به تقابل با ماشین جنگی اشغالگران رفته و با فندک و آر پی جی های از رده خارج! نفربر ببر و تانک های پیشرفته مرکاوا را منفجر و روی هوا می فرستند، حتی تحصین محافل غربی را به دنبال داشته.

این تنها گوشه ای از روایت شجاعت مبارزه با صهیونیست ها است. همزمان دیگر اضلاع جبهه مقاومت بیکار ننشسته اند. انصارلله یمن و مقاومت اسلامی عراق چندی پیش ضمن اعلام رسمی جنگ به صهیونیست ها تاکنون چندین دور حملات موشکی و پهپادی به اهداف اشغالگران را تدارک دیده اند.

با این حال در مورد جبهه شمالی سرزمین های اشغالی یعنی لبنان داستان متفاوت است. همانگونه که سیدحسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود گفت، حزب الله از روز دوم طوفان الاقصی به میدان مبارزه پیوسته. تقدیم 56 شهید در مسیر طوفان الاقصی و گرفتن 120 تلفات از دشمن گواه مدعا است.

اما شاید برای شمایی که کمی دورتر از صحنه جنگ نشسته اید این حضور چندان مشخص و ملموس نیست. برای آشنایی بیشتر با آنچه اکنون جنوب لبنان و در میانه جنگ مقاومت و دشمن صهیونیستی می گذرد، گزارش میدانی خبرنگار اعزامی قدس‌ به این جغرافیا پیش روی شماست.

حجم آتش شدید مقاومت بر سر دشمن

در منطقه «خیام» در جنوب لبنان هستم. این منطقه ای است که حزب الله از آن کمین سربازان اسرائیلی آن سوی مرز و در یک خانه را مورد شناسایی دقیق قرار داد و محل استقرار آونا رو در شهرک صهیونیست نشین «متولا» هدف گرفت. گفته می شه در این اقدام تلفات سنگینی به دشمن وارد شده. بعد این اتفاق پهپادهای صهیونیستی به سرعت بالای سر ما در جنوب لبنان ظاهر شدن و به شناسایی و رصد محل اقدام کردن. الان که صبح شده هنوز پروازها ادامه داره. دیشب تبادل آتش سنگینی در جریان بود. درگیری حزب الله و دشمن غاصب تا سحرگاه ادامه داشت و صدای انفجار به گوش می رسید. نکته ای که برجسته بود حجم آتش شدیدی بود که مقاومت بر سر دشمن می ریخت. مقاومت ابتکار عمل را از صهیونیست ها گرفته.

امروز صبح زود برای دیدن صحنه درگیری به نقطه صفر مرزی اومدم. بمباران مواضع اسرائیلی ادامه داره. جالب اینکه مردم لبنان هم برای تماشا آمدن و از اینکه می بینن مقاومت داره با قدرت مواضع اشغالگران رو می زنه شادمان هستن.

اینجا ترس معنایی نداشت

همزمان با حملات گاه‌وبی‌گاه اسرائیل به جنوب لبنان و تبادل آتش با حزب‌الله، زندگی عادی ساکنان منطقه جریان داره. ساعت یازده و نیم صبح به وقت لبنان تصمیم گرفتم در کوچه و پس کوچه های شهر خیام ترددی داشته و زندگی جاری مردم را به تصویر بکشم. رفت و آمد ما در شهر همزمان شد با شنیدن صدای انفجار و گلوله ها. مشخص بود مقاومت برخی از مواضع رژیم صهیونیستی را هدف قرار داده. صدای سه یا چهار گلوله به گوش من رسید که دیگر به مرکز شهر خیام رسیدم. اما همه چیز عادی بود. انگار نه انگار در شهر و نزدیکی این منطقه درگیری شدیدی بین حزب الله و رژیم اشغالگر در جریان هست. اینجا ترس معنایی نداشت. زندگی روال معمول خود را طی می کرد، مغازه ها باز، فروشگاه ها فعال و هر کسی دنبال کار و کاسبی خود بود.

همه‌چیزِ ما فدای سیدحسن نصرالله

سراغ چند تن از مردم شهر رفتم و پای صحبت آنها نشستم. اولی جوانی است که در یک میوه فروشی با خیال راحت لم داده و با دوستانش در حال بگو و مگوست. با زبان عربی دست و پا شکسته می پرسم؛ انت لا خوفُ مِن اسرائیل؟ (ترسی از اسرائیل نداری). با صدای رسا پاسخ می شنوم؛ لا خُوف مِن اسرائیل، (هیچ ترسی از اسرائیل ندارم). جمله ای که البته تکرار می شود. می گوید: «مقاومت می کنیم. همین جا می مانیم. هیچ جا نمی رویم. همه ما فدای سید (حسن نصرالله)». به همراه مترجم ام به سراغ دیگری که مردی میانسال و حدودی 55 ساله هست می روم. او می گوید: «ما از اسرائیل ترسی نداریم. با وجود سید حسن و مقاومت سرمان را بالا گرفتیم. مغازه هایمان باز است و به کار و شغل و زندگی یمان می رسیم و به طور عادی و معمول زندگی می کنیم. شکر خدا با وجود مقاومت هیچ ترسی از اسرائیل نداریم.» بعدی هم می گوید: « هیچ جای نمی رویم. همه در خانه هایشان هستند. پرواز هواپیماها و دشمن اسرائیلی هست ولی ما ترس نداریم.» اما فردی که چند خیابان دورتر در باغش مشغول کار هست هم در مصاحبه به من می گوید: «ساکن بیروت هستم، امروز به جنوب (لبنان) آمده ام تا خانه و باغم را ببینم. انشالله اسرائیل رو به نابودی است. یک سال دیگر، ده سال دیگر، صد سال دیگر، خدا می داند، اما انشاالله اسرائیل می رود.»

خبرنگار ایرانی حکم طلاست!

یه مطلب جالب براتون در مورد این شهرگردی بگم. رفتم توی شهر. موقع فیلم برداری دوبار منی که لباس خبرنگاری با آرم پرس تی وی داشتم را دستگیر کردن. علت هم به فضای امنیتی حاکم بر شهر به دلیل درگیری نظامی با صهیونیست ها بر می گرده. حتی ما اگر شب بخوایم بیرون بریم باید با نیروهای امنیتی و بچه های حزب‌الله هماهنگ کنیم. گفتن احتمال ربایش وجود داره و خبرنگار از جنس ایرانی براشون حکم طلاست. اما هر دو بار گذشته خدا رو شکر با وساطت حزب الله نیروهای امنیتی کوتاه آمده و قسر دررفتم.

مزار خبرنگاری که در حمله صهیونیست ها شهید شد

در منطقه صفر مرزی هستم. از اینجا بدون تجهیزات خبرنگاری اصلا اجازه نداریم جلو بریم. جلیقه و کلاه باید تنمون باشه. اسرائیلی ها به هیچکی رحم نمی کنن، فرقی بین خبرنگار و مردم عادی و یک نظامی قائل نیستن. همه را میزنن.

یکی از شهدای حملات کور و بی هدف رژیم صهیونیستی چند روز پیش به خاک لبنان، خبرنگاری بود که برای رویترز انگلیس کار می کرد. سر مزارش رفتم. به گفته حاضران محلی خودروی او چندی پیش در حالی که منطقه علماالشعب در جنوب لبنان در حال حرکت بود توسط ارتش صهیونیست با موشک هدف قرار گرفت. در حمله «عصام بسام حسن عبدالله» به همراه سه تن از اعضای خانواده اش به شهادت رسید.

نکته مهم اینکه عصام طبق قانون و با مشخصات خبرنگاری در حال حرکت بود و روی خودروی او هم  علایم مرتبط با این موضوع درج شده، با این وجود مورد حمله موشکی و توپخانه ای دشمن قرار گرفته و به فیض شهادت نائل می‌آید.

اصابت راکتها به کریات شمونه

لحظاتی پیش 5 گلوله کاتیوشا به سمت سرزمین های اشغالی شلیک شد. بررسی و مشاهدات میدانی ما نشن می ده که حزب الله شهرک کریات شمونه در شمال فلسطین اشغالی را دوباره هدف گرفته. حلقه وصل ماجرا این است که امروز عصر رژیم صهیونیستی خودروی یک خبرنگار رو زد. سید حسن بعد حمله اعلام کرد که اگر شما شهروندان ما را بزنید همین بلا را سر شما می یاریم. یعنی معادله شهروند در مقابل شهروند و اینکه از فاز نظامی و اینکه تنها پایگاه های شما رو بزنیم خارج می شیم. باید منتظر باشیم ببینیم چه تعداد تلفات روی دست صهیونیست ها مانده.

فضا، فضای جهاد است

در ادامه برنامه سفر امروز به زیارت قبور شهدای حزب الله لبنان آمدم. جهاد مغنیه که به همراه ۵ نفر دیگر از رزمندگان حزب‌الله در منطقه قنیطره سوریه به شهادت رسید در روضة الشهیدین ضاحیه جنوبی بیروت و در جوار پدرش عماد مغنیه (حاج رضوان) فرمانده ارشد حزب‌الله لبنان اینجا به خاک سپرده شده. سید هادی حسن نصرالله پسر سید حسن نصرالله هم اینجا دفن است.

امروز چهارشنبه قبل این اقدام در ضاحیه جنوبی بیروت بودم. دو روز تا موعد سخنرانی روز جمعه سیدحسن باقی مونده. فضا کاملا رنگ و بوی حمایت از مقاومت رو داره. مردم در حال نصب بنرهای حاج قاسم هستن. همچنین عبور خودروهایی که آهنگ های جهادی پخش می کنند جلب توجه می کنه. این یعنی مردم قلبا علاقمند و حامی مقاومت هستند، چیزی که صهیونیست ها واقعا از اون می ترسن.