ایشان صبر را ملکه ای نفسانی جهت حفظ خود در امور مختلف معنا کرده و مهم‌ترین این امور را چنین برشمردند: 1. بلاها، گرفتاریها و ناراحتی‌ها. 2. طاعات و اوامر الهی. 3. شهوات و گناهان. همچنین ضعف صبر را به معنای ضعف عقل دانسته و خاطر نشان کرد: تمام بدبختی های انسان از جهل او نشأت می گیرد که نمی‌تواند خیر و شر خود را تشخیص دهد. برای نمونه، انسان هایی که در دنیا فقط به دنبال خوشی و تمایلات نفسانی هستند، دچار ضعف عقلند؛ در حالی که به تعبیر امیر مؤمنان(ع) در خطبه 226 نهج البلاغه، «دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ» دنیا جای خوشی نیست، بلکه پیچیده به انواع بلاها است و انسان باید با قوی کردن عقل خود و چیره کردن آن بر نفس، در بلاها صبر پیشه کند.
این استاد اخلاق با استناد به آیات قرآن، از جمله آیات 157-156 سوره مبارکه بقره ثمره و پاداش صبر در بلاها را هدایت و درود و رحمت از جانب خداوند بیان فرمود. همچنین ضمن بیان آیات قرآن و روایات معصومان(علیهم السلام) درباره صبر، فلسفه نزول بلاها برای بندگان را چنین عنوان کرد: متمایز شدن مجاهدان و صابران از غیر آنها، محو شدن گناهان، سالم ماندن طاعات و عبادات برای قیامت، ذخیره کردن اجر صبر بر بلاها برای آخرت، بیداری و تنبّه بندگان.
آیت‌الله هاشمی با بیان دسته‌ای دیگر از روایات اسلامی، این مطلب را خاطر نشان کرد که هر چه ایمان، تقوا و اخلاص بنده‌ای قوی تر باشد و بیشتر به دنبال خدا و معارف الهی باشد، بلاهایش هم بیشتر خواهد بود، تا آنجا که به لقای خدا برسد در حالیکه تمام خطاهایش بخشیده و پاک شده است. از همین رو انبیاء و اولیای الهی بیشترین بلاها را داشتند و پس از آنها هر کس بیشترین شباهت را به آنها داشته باشد، چنین خواهد بود.
ایشان در انتها با ذکر فرازهایی از دعای ندبه، به بیان چند نمونه از بلاها و مصائب اهل بیت(علیهم السلام) پرداخته و سپس با دعا برای علما و مؤمنین و محفوظ ماندن مسلمین از شر اجانب و کفار به خصوص یهودی صفتان، جلسه را به پایان برد.