ایشان سومین جلسه از بحث «پناه بردن به خدا از ضعف صبر» را با ذکر روایتی از امیر مؤمنان علی(ع) آغاز کرد که فرمود: «أیُّها النّاسُ! إنّ اللّه َ قَد أعاذَکُم مِن أنْ یَجُورَ عَلَیکُم وَ لَم یُعِذْکُم مِن أنْ یَبْتَلِیَکُم، وَ قَد قَالَ جَلَّ مِن قائلٍ: "إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ وَ إِنْ کُنَّا لَمُبْتَلِینَ"؛ ای مردم! خداوند شما را پناه داده است که بر شما ستم روا ندارد (خداوند ضمانت کرده است که هرگز به هیچ بنده ای ظلم نکند) اما پناه نداده است که آزمایشتان نکند. خداوند عظیم الشأن فرموده است: در این ماجرا (برای صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‌هایی است؛ و ما مسلّماً همگان را آزمایش می‌کنیم!».(1)

سپس ادامه داد: بلاها همه لطف الهی و امتحانات اوست. قبولی در این آزمون، به بهشت منجر می‌شود و بی‌صبری و قبول نشدن در این امتحان، انسان را به جهنم سوق می‌دهد که بلای واقعی در جهنم است، نه در دنیا. خداوند به سبب لطفی که به بندگانش دارد، می‌خواهد آنان را از بلای عظیم جهنم دور سازد. بنابراین باید در بلاها صابر و شاکر بود و آرامش خود را حفظ کرد. البته دعا کردن و شکایت به درگاه خدا بردن منافاتی با صبر ندارد؛ آنچه مطلوب خداوند نیست، شکایت نزد بندگان خدا بردن است.

این استاد اخلاق، ضمن اشاره به دسته ای از آیات قرآن و روایات، فلسفه و اهمیت نزول بلاها و برخی از پاداش‌های مؤمنان به جهت صبر بر آنها را متذکر شدند؛ از جمله روایتی از امام صادق(ع) که فرمود: «إِنَّهُ لَیَکُونُ لِلْعَبْدِ مَنْزِلَةٌ عِنْدَ اَللَّهِ فَمَا یَنَالُهَا إِلاَّ بِإِحْدَی خَصْلَتَیْنِ إِمَّا بِذَهَابِ مَالِهِ وَ إِمَّا بِبَلِیَّةٍ فِی جَسَدِهِ؛ بنده نزد خدا مقامی دارد که به آن نرسد مگر با دو خصیصه: یا از بین رفتن مالش و یا به بیماری در بدنش»(2).

ایشان در ادامه، بعضی از آثار و برکات صبر بر بلاها را چنین برشمرد: 1. اجر بی حساب الهی. 2. مددهای خداوند بر صابران. 3. وصول به مقامات والا. 4. موفقیت در زندگی. 5. رحمت ملائکه بر قلب انسان و ارشاد او. 6. پایداری بر امر دین. (گاهی بی صبری سبب مرتد شدن انسان می‌شود). 7. استقامت و بزرگی شخصیت. (صبر یک مقام بلند اخلاقی است). 8. عزت در مقابل دشمنان. 9. مدح خداوند از صابران. (بیش از هفتاد آیه در قرآن درباره صبر و صابران وارد شده است).

حضرت آیت‌الله هاشمی این جلسه را با دعا برای متصف شدن به صبر و سایر فضائل اخلاقی و کمالات انسانی و همچنین دعا برای جمیع مؤمنان و جبهه های مسلمانان به پایان برد.

۱.نهج البلاغه، خطبه 103.

۲.مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ج1، ص298.