متین نجفی : به گزارش قدس آنلاین، تیم ملی فوتبال ایران روز گذشته در دومین بازی از مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ مقابل ازبکستان در ورزشگاه بنیادکار شهر تاشکند قرار گرفت و با تساوی ۲-۲ متوقف شد. جدا از نتیجه اما این بازی از لحاظ فنی نکات قابل توجهی داشت.

ایران در بیشتر وقت های بازی زمانی که توپ را در اختیار داشت با سیستم ۴-۴-۲ بازی می‌کرد و البته همین حضور قابل توجه هافبک ها و مهاجمین بود که سبب شروع هجومی تیم ملی در این بازی شد. شاگردان امیر قلعه نویی توانستند به وسیله کار های ترکیبی در خط حمله و میانی حملات خوبی را طراحی کنند و به دو گل برسند تا این عملکرد به همراه هماهنگی قابل قبول در خط دفاع، برتری تیم ملی را در پایان نیمه اول رقم بزند.

سیستم تیم ایران در زمان هایی که توپ در اختیار تیم ملی ازبکستان بود اما به صورت ۱-۴-۵ بود؛ سیستمی با پنج دفاع که ملی پوشان ایران به آن چندان عادت نداشتند و شاید همین موضوع پاشنه آشیل تیم شد. تیم ازبکستان به سرمربی گری سرکو کاتانچ نیمه دوم هجومی کار کرد و ایران نیز برخلاف نیمه اول چیز خاصی برای ارائه نداشت. ازبک ها با تغییر تاکتیک و شرکت بیشتر مدافعین کناری در حملات توانستند بازی را به دست بگیرند و دو گل به ثمر برسانند تا هم بازی مساوی شود و هم ضعف تیم ملی ایران در خط دفاعی بیش از پیش حس شود. این ضعف در صحنه گل دوم ازبکستان و غیبت مدافعان نیز کاملا مشهود بود.

 با اینکه قلعه نویی در نیمه دوم چند تعویض از جمله در دفاع داشت تا بتواند از فشار تیم ملی ازبکستان بکاهد ولی این کار نیز تاثیری در روند بازی نداشت. با این حال در آن سمت کاتانچ تعویض های موثری داشت و از طریق توانست به برتری در این موضوع برسد. سامان قدوس در این بازی عملکرد خوبی داشت و یک پاس گل نیز داد اما در دقایق پایانی نیمه اول مصدوم شد و جای خود را به علی کریمی داد. شاید عدم حضور ستاره برنتفورد هم در تغییر شکل بازی در نیمه دوم بی تاثیر نبود.

با همه این ها، نتیجه و شکل بازی تیم ملی ایران مقابل ازبکستان نشان داد کادر فنی باید تلاش زیادی برای هماهنگی هر چه بیشتر تیم برای حضور در جام ملت های آسیا داشته باشد.

همچنین این بازی و بازگشتی که ملی پوشان اسیر آن شدند حاکی از این است که تیم ملی برای رسیدن به شرایط مناسب فنی و هماهنگی به دیدارهای تدارکاتی و مسابقات دوستانه با رقبای قدرتمندتر احتیاج دارد.

البته که ملاحظات تیم ملی و فدراسیون برای بازی‌های دوستانه بر کسی پوشیده نیست و هماهنگی یک مسابقه بزرگ برای فدراسیون کار تقریبا غیرممکنی است اما بازی با تیم‌های درجه دو دنیا می‌تواند به پیاده سازی کامل تفکرات قلعه نویی و همکارانش در ذهن بازیکنان تیم ملی منجر شود. موضوعی که در حال حاضر دیگر نه برای جام ملت های آسیا، بلکه برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ مهم خواهد بود.