به گزارش قدس آنلاین، نشست «هویت ملی در آثار جلال آل احمد» از سلسله نشست‌های صد سالگی جلال آل‌احمد با عنوان «یک قرن جلال»، شنبه ۴ آذر با حضور ابراهیم فیاض در بنیاد ایران‌شناسی برگزار شد.

در این نشست ابراهیم فیاض درباره ضرورت شناخت و پرداختن به جلال آل احمد و آثارش تاکید کرد و گفت: جلال آل احمد از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۴۲ با خروج از مباحث ایدئولوژیک وارد مردم‌نگاری شد و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۸ به مباحث تئوریک پرداخت. اگر اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها افرادی مانند جلال آل احمد داشتند زندگی و آثار آنها را به صورت ویژه توجه می‌کردند اما ما همچنان درباره افرادی مانند جلال آل احمد چیزی نمی‌دانیم و آنها را خوب نمی‌شناسیم.

وی افزود: ایران‌شناسی برای ما یک مقوله استعماری و غربی است. آیا ما درباره ایران‌شناسی ایده و تئوری داریم؟ خیر نداریم. ما ایران‌شناسی را از مقوله تاریخ نگاه می‌کنیم نه از زاویه جغرافیایی. این در حالی است که تاریخ سیال است و همه چیز را ویران می‌کند. به عبارتی ایران‌شناسی در ایران جغرافیا ندارد. تنها کسی که در ایران به عنوان ایران‌شناس نفر اول می‌دانم محمدابراهیم باستانی پاریزی است چرا که او از داخل ایران به ایران نگاه می‌کرد. ما درباره ایران نظریه جغرافیایی نداریم.

فیاض به قلم جلال آل احمد اشاره کرد و گفت: جلال آل احمد در کتاب «سفر به ولایت عزرائیل» مباحثی را مطرح کرده است که هنوز هم معنادار است. جلال آل احمد در دوران خودش یک جریان بود. یکی از کارهای جلال آل احمد دیدن اطراف ایران بود. او در حوزه ایران‌شناسی و شناخت هویت ملّی قائل به شناخت از درون و به دنبال بوم‌شناسی ایران بود. او برای شناختن ایران و هویت ایرانی مشهور است که به بیش از ۵۵۰۰ روستا سفر کرد و تک‌نگاری‌هایی که از او به جا مانده نمونه‌ای از همین نگاه است. ما باید در دانشگاه تهران ترم و کرسی‌های جلال آل احمد دایر کنیم.