به گزارش قدس آنلاین ، غلامرضا تختی در پنجم شهریور سال ۱۳۰۹ درخانواده‌ای مذهبی و متوسط در محله خانی آباد تهران به دنیا آمد. رجب خان پدر تختی غیر از وی دو پسر و دو دختر داشت که همه آن‌ها بزرگ‌تر از رضا بودند.

تختی از۲۰سالگی کشتی را در باشگاه پولاد زیرنظر حبیب اله بلور آغاز کرد. وی در رقابت‌های قهرمانی کشور طی سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۸در وزن‌های ۶-۷-۸ هشت بار قهرمان کشور شد. غلامرضا همچنین سه بار پهلوان ایران شد.

تختی در اولین حضور خود در تیم ملی در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۱ هلسینکی در وزن ۷۹ کیلوگرم صاحب مدال نقره شد.

رضا در اولین حضور خود در المپیک در رقابت های ۱۹۵۲ هلسینکی با شکست مقابل کوریدزه از شوروی به مدال نقره دست یافت.

افتخارات پهلوان بزرگ کشتی ایران در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۹ و ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ تهران، یوکوهاما و تولیدو با کسب دو مدال طلا و یک مدال نقره ادامه یافت.

تختی در رقابت‌های المپیک ۱۹۵۶و۱۹۶۰ ملبورن و رم صاحب یک مدال طلا و یک مدال نقره شد.غلامرضا همچنین در بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو به مدال طلا دست پیدا کرد. تختی آخرین بار در رقابت های جهانی ۱۹۶۶ تولیدو دوبنده تیم ملی را به تن کرد.

غلامرضا تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن صاحب مدال شود. وی همچنین پر افتخار ترین کشتی گیر تاریخ کشتی ایران در المپیک است.

وایکینگ پالم سوئدی، عادل آتان ترک، بوریس کولایف روس، پیتر بیلر آمریکایی، دیتریش آلمانی، ویحزیستیوک روس، عصمت آتلی ترک، حسن کنگور ترک، الکساندر مدوید بلاروس و احمد آئیک ترک مهم‌ترین رقیبان تختی در ۱۴ سال حضور وی در عرصه بین الملی بودند.

تختی در لیست بهترین‌های قرن فیلا در جایگاه سیزدهم قرار دارد و در رقابت‌های جهانی۲۰۰۷ باکو نیز از وی به‌عنوان یکی از مشاهیر کشتی دنیا تجلیل شد.

غلامرضا در آبان ماه ۱۳۴۵زندگی مشترک خود را آغاز کرد و بابک تنها یادگار تختی است. تختی سرانجام ۱۷دی ماه سال ۱۳۴۶در حالی‌که بابک چهارماهه بود در هتل آتلانتیک سابق درگذشت.

بی شک آن چیزی که از تختی می توان گفت این است که این مرد بزرگ در زمان نماند و پس از ۵۶ سال از رفتنش هنوز هم یاد و خاطره او در میان مردم باقی مانده است.

در حقیقت غلامرضا تبلور آرزوهای یک ملت بود. او سمبل تاریخ ماست مردی که درمیان مردم زیست و از میان مردم رفت و پیکرش در ابن بابویه شهر ری آرام گرفت. روحش شاد، یادش گرامی.