نشست علمی «ثمره ریشه‌شناسی در فهم معانی قرآن کریم» با سخنرانی احمد پاکتچی؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

وی درباره عبارت «الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ» گفت: اقوال لغویان در مورد یک واژه قرآنی متشتت است و منجر به پیچیدگی ترکیب نحوی هم می‌شود. یکی از آنها که همیشه ما را در تفسیر گرفتار کرده است عبارت «الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ» در سوره ماعون است. این آیه نظیری در آیه ۱۱ ذاریات دارد: «الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ». معانی که برای ساهون ذکر شده است من اینجا نوشتم. ساهون به معنای ناآگاه و فراموشکار از ماده سهو، ساهون به معنای بازی‌کننده یا سرگشته و متحیر که اتفاقا این تایید لغوی ندارد. ساه به معنای تعلل‌کننده و به تاخیرانداز که این هم تایید لغوی ندارد و استحسان تفسیری است. اگر ساه را به معنای ناآگاه و فراموشکار بگیرید از نظر لغوی قابل تایید است ولی چرا باید یک نمازگزار را تهدید به جهنم کنید، فقط برای اینکه در نماز حواسش پرت شده است؟ نباید به خاطر فراموشی و سهو آن هم برای انسانی که محل نسیان است، او را تهدید به جهنم کنید. پس موضوع باید موضوع متفاوتی باشد.