اخیرا اظهارنظرهایی در مقایسه وضعیت اقتصادی مالزی و ایران منتشر شده و ادعا شده که جوانان مالزیایی در رفاه کامل ولی جوانان ایرانی همگی بیکار و سرخورده‌اند. طرح این ادعاها از سوی برخی به اصطلاح اقتصاددانان محل تعجب است.

گشتی در فضای مجازی نشان می‌دهد که وضعیت اقتصاد مالزی آنقدر که ادعا می شود، گل و بلبل نیست. در ادامه برخی شواهد می‌آید: درآمد سرانه مردم مالزی چیزی حدود ۱۳ هزار دلار در سال است که در مقایسه با کشورهای توسعه یافته بالا نیست .

 برخی گزارشها حاکی از آن است که مالزی سعی کرده سطح درآمد سرانه خود را به سطح کشورهای با درآمد سرانه بالا برساند، ولی موفق نشده است.

گزارش هایی از وضعیت وخیم کار در مالزی در برخی از زمانها به چشم می‌خورد. گزارش شده که دانشجویان ایرانی به خاطر کار در مالزی به زندان افتاده اند.

این اظهارنظر یک دانشجوی ایرانی از وضعیت مالزی است: ««مالزی یک کشور مدرن با ساختمان‌های بلند و پر از تکنولوژی است. برای کسانی که به دلیل تفریح و گردش آمده‌اند این ویژگی بسیار هیجان‌انگیز و جالب می‌تواند باشد؛ اما بعد از مدتی واقعا کسالت‌آور می‌شود و شما دیگر همه چیز را خاکستری خواهید دید.

 در این کشور علاوه بر آنکه مواد مخدر مانند نقل و نبات در اختیار همگان قرار دارد فاصله طبقاتی و گرانی بیداد می‌کند.

بر اساس برخی شواهد مالزی در فرایند توسعه از برخی معیارهای اخلاقی عدول کرده و گرفتار آفات آن شده است. در گزارشی خواندم که کشور مالزی برای رسیدن به توسعه چشمش را به روی گسترش صنعت فحشا بسته است، به گونه‌ای که حتی آمارهای آنها از تایلند هم بدتر شده است.

آنچه گفته شد به معنای توجیه سیاستهای ناکارآمد اقتصادی در ایران و عدم توجه به سیاست‌های اقتصادی افرادی چون ماهاتیر محمد در مالزی به خصوص ایستادگی در برابر سیاست های صندوق توسعه در بحران شرق آسیا نیست، اشکال به مقایسه های نادرست و بی‌پایه است.