این روزها نوع بازیگری دولت آلمان در صفحه شطرنج جهانی و دنباله روی بی چون و چرای این کشور از سیاست های استعماری ایالات متحده در پرونده های مختلف واکنش های بسیاری به دنبال داشته است. پس از اوکراین، اکنون ژرمن ها با مضحکت ترین شیوه به آلت دست انگلوساکسون‌ها در حمایت از رژیم صهیونیستی و خون شویی از اشغالگران تبدیل شده اند.

گزاره های زیر را مرور کنیم:

- در حالی که تنها بیش از ۱۰ هزار کودک در غزه شهید شده‌اند، اشتفان هبستریت سخنگوی دولت آلمان اعلام کرد که برلین تلاش دارد در حمایت از اسرائیل به عنوان «طرف سوم» وارد پرونده شکایت آفریقای جنوبی در دادگاه لاهه درباره نسل کشی در غزه شود.

- همزمان با ادامه کشتار فلسطینی ها، نشریه اشپیگل به نقل از منابع آگاه خود اعلام کرده است که آلمان در حال بررسی تحویل تانک‌های نظامی و جنگی به تل آویو است.

- آلمان اعلام کرد، ناوچه «هسن» را در همراهی با ائتلاف آمریکایی و انگلیسی، به دریای سرخ اعزام می کند. برلین همچنین در نظر دارد با اعزام نظامیان خود در رهگیری موشک‌ها و پهپادهای یمنی ها فعالیت کند.

- «آنالنا بائربوک» وزیر امور خارجه آلمان روز سه‌شنبه بار دیگر بر حمایت کامل این کشور از رژیم صهیونیستی تاکید کرد و مدعی شد «چیزی که روی می‌دهد فاجعه‌ای برای اسرائیل، غیرنظامیان در غزه و جهان است. در تلاش برای جلوگیری از شعله‌ور شدن کل منطقه هستیم».

این حمایت بی مهابای اسلاف هیتلر از صهیونیست ها در مقطع کنونی در حالی است که نزدیک ترین متحدان تل آویو هم تحت تاثیر فشار افکار عمومی در حال جدا کردن مسیر خود از اشغالگران هستند. کشتار در غزه حتی این روزها به یک نقطه اختلافی جدی بین بایدن و نتانیاهو هم تبدیل شده است. یا نوع نگاه فرانسه، ایتالیا و اسپانیا با آلمان در حوزه تحولات خاورمیانه از زمین تا آسمان تفاوت دارد. سه کشور مذکور به عنوان قدرت های اروپایی از پیوستن به ائتلاف آمریکایی علیه انصارالله به صراحت سر باز زده اند. بطور نمونه امانوئل ماکرون رئیس جمهور سرزمین خروس ها روز گذشته با انتشار بیانیه‌ای مطبوعاتی در شبکه اجتماعی ایکس درباره تنش ها در دریای سرخ گفت: فرانسه تصمیم گرفته در حمله‌های ائتلافی علیه نیروهای حوثی (انصارالله یمن) در خاک یمن شرکت نکند، زیرا ما می‌خواهیم از افزایش درگیری در منطقه جلوگیری کنیم. تفاوت این رویکرد با موضع گیری مقامات برلین اشکار است. در تحولات غزه هم سه کشور مذکور بر خلاف ژرمن ها از همان ابتدا راه خود را از ایالات متحده جدا کرده و بر آتش بس تاکید دارند.

انتخاب چنین رویکردی در حالی است که نظرسنجی بنیاد آلمانی «گروه تحقیقات انتخابات» نشان می‌دهد که تنها ۲۵ درصد مردم این کشور از جنگ اسرائیل علیه غزه حمایت می‌کنند و ۶۱ درصد آنها اعلام کردند که اقدامات تل‌آویو را ناحق و ناروا می‌دانند. این تفاوت دیدگاه میان دولت و مردم در صحنه میدان هم خود را عیان کرده است. در این مسیر شامگاه سه شنبه مردم برلین برای ابراز خشم خود از موضع مقامات این کشور در حمایت از جنایات و نسل‌کشی که توسط صهیونیست‌ها در نوار غزه انجام می‌شود، تظاهرات بزرگی برپا کردند. چنین تظاهراتی در شرایطی انجام شده  که آلمان پس از جنگ اسرائیل علیه غزه، تظاهرات در حمایت از فلسطینیان را ممنوع کرده است.

همین سیاست خارجی نادرست برای قدرتمندترین اقتصاد اروپا تبعات زیادی به دنبال داشته و خرج مالیات شهروندان آلمانی در حوزه نامطلوب آنها را در تنگنای شدیدی قرار داده است. بطور نمونه کشاورزان خشمگین آلمانی ناراضی از این موضوع طی دو هفته اخیر در مخالفت به سیاست‌های ریاضتی دولت فدرال و افزایش مالیات و کاهش یارانه‌های دولتی که منجر به افزایش قیمت سوخت می‌شود، به خیابان‌ آمده و جاده‌ها را در سراسر کشور بند آوردند، اتفاقی که در آلمان کم سابقه به نظر می رسد.

حسن ختام این گزارش را هم با مطلبی از یورو نیوز فارسی به پایان می بریم. این رسانه سه شنبه شب نوشته ای با تیتر «چرا آلمان کنونی ثروتمند است اما آلمانی‌ها فقیر و عصبانی هستند؟» منتشر کرد که واکنش های بسیاری میان کاربران فضای مجازی به دنبال داشت. هر چند در این گزارش تلاش شده بر زمینه های داخلی این چالش تمرکز شود اما شاید باید مهمترین دلیل این تیره روزی ژرمن ها را در همین سیاست خارجی نادرست دولت فاشیستی حاکم بر برلین جست و جو کرد، جایی که آنها ضمن فراموشی تاریخ گذشته با طناب پوسیده یانکی ها شریک جرم صهیونیسم در مسیر نسل کشی فلسطینی ها شده اند و همین مسئله تبعات خود را بر همه جنبه های زندگی آلمانی ها بر جای گذاشته و می گذارد.