به گزارش قدس آنلاین، چند روزی است که تئاتر «آدم‌خوارها» به نویسندگی و کارگردانی رضا حماطی با حضور بلاگرها یا به زبان خودمانی‌تر شاخ‌های اینستاگرامی در عمارت نوفل لوشاتو به صحنه رفته است.حضور بلاگرهای اینستاگرامی در نمایشنامه‌خوانی «آدم‌خوارها» داد خیلی‌ها را درآورده است. اعتراضات نه مشخصا در مورد حضور بلاگرها در یک صحنه نمایشی است بلکه عمده نقدها نسبت به وضعیت امروز هنرهای نمایشی بود و هشدار نسبت به آنچه که در حال رخ دادن است.
زمانی در تئاتر ایران، کارگردان‌هایی مثل: بهرام بیضایی، علی رفیعی، قطب‌الدین صادقی و... نمایش اجرا می‌کردند و بازیگرانی مانند عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، مهین اسکویی، توران مهرزاد، آتیلا پسیانی، مهتاب نصیرپور و... به روی صحنه می‌رفتند که شاکله بازیگری سینمای ایران هم از همین تئاتر شکل می‌گرفت. متاسفانه در سالهای اخیر تصمیمات دولت مبنی بر کاهش تصدی‌گری‌اش در عرصه فرهنگ، حضور روزافزون سرمایه‌گذاران را در زمینه هنر و فرهنگ فراهم کرد.
دلایل احوال ناخوش تئاتر
تئاتر کشور این روزها به دلایل بسیاری با معضل کمبود مخاطب دست و پنجه نرم می‌کند و همین مسئله باعث شده تا برخی کارگردان‌ها برای دیده شدن اثر خود و پر کردن سالن‌های نمایش به ترفندهایی برای جذب مخاطب متوسل شوند که یکی از آنها حضور بلاگرها است.
سیطره فضای مجازی بر همه ابعاد زندگی انسان امروز باعث شده، بلاگرها به عنوان بخشی از افرادی که توسط همین فضا خلق و دیده شدند خودی نشان دهند که صحنه تئاتر هم از این حضور نامیمون بی نصیب نماند. این میدان‌داری نچسب در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از بازیگران مخصوصا هنرمندان توانمند عرصه تئاتر کشور یا خانه‌نشین هستند و در انتظار پیشنهادی برای کار تا بتوانند از این طریق ارتزاق کنند و یا در یکی دوسال گذشته مجبور به مهاجرت اجباری شده‌اند.
از طرفی اقتصاد نابسامان و وضعیت بد معیشت مردم در حوزه فرهنگ و هنر دو اتفاق را رقم زده است؛ اول اینکه محتوای سبد فرهنگی در مقایسه با گذشته خالی‌تر شده و خرید کتاب، رفتن به سینما، تئاتر و گردش‌های فرهنگی خانوادگی از این نوع از اولویت‌های اولیه سبد معیشتی حذف شده است. اتفاق دوم این است که اگر خانواده‌ای در همین شرایط نابسامان بخواهد حرکت فرهنگی انجام دهد کمتر برای رفتن به تئاتر و تماشای یک نمایش عمیق هزینه صرف می‌کند و اگر هم تئاتری را برگزیند به تماشای آثاری می‌رود که بتواند برای لحظاتی هم که شده آنها را از غم زندگی در شرایط سخت اقتصادی جدا کند تا در اتمسفری شاداب‌تر دغدغه‌های روزمره‌اش را به باد فراموشی بسپرد و اینجاست که سمت و سوی اجتماعی در خلاء آدم حسابی‌ها به سمت بلاگرها و شاخ‌های اینستاگرام می‌رود.
اما اتفاقی که برای تئاتر رخ داده داد از نهاد خاک صحنه خورده‌ها را بلند کرده است. اهالی تئاتر و هنر در خصوص حضور بلاگرها واکنش‌های زیادی نشان دادند که از میان آنها واکنش شبنم مقدمی جای تامل دارد. این بازیگر نوک پیکان انتقادش را به سمت مسولان نشانه رفته و نوشته است: «چطور توی چشم این همه جوان با استعداد و قابل، که به خون دل و هزار هزینه درس خوانده‌اند، دوره و کلاس گذارنده‌اند، هزار امید در دل پرورانده‌اند نگاه می‌کنید، در را به رویشان می‌بندید، به ریششان می‌خندید و بعد این کارها را با این آدم ها روی صحنه می‌فرستید؟ توضیحتان چیست؟ مسئولش کیست؟ یک نفر این افتضاح را گردن بگیرد.»
چه باید کرد؟
در فضای آشفته این روزهای تئاتر نمی‌توان امیدی به درمان‌های طولانی مدت داشت. شاید چندبرنامه کوتاه مدت قابل اجرا بتواند حال پریشان امروز تئاتر را بهبود بخشد.
محمود سالاری، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگویی با ایرنا، اظهاراتی کرده که به نظر می‌رسد با اجرایی شدن این اظهارات، بتواند تئاتر امروز را از آنچه با آن دست و پنجه نرم می‌کند به صورت موقت نجات دهد. وی گفته است: «تاکید شخص وزیر بر افزایش مطلوب بودجه تئاتر است و تجهیز و بهسازی سالن‌های تئاتری که در اختیار این وزارتخانه قرار گرفته به‌عهده این نهاد قرار دارد.» به نظر می‌رسد علاوه بر موارد گفته شده، ساخت سالن تئاتر توسط دولت هم باید در دستور کار قرار بگیرد تا هنر نمایش بدون وقفه به حیاتش ادامه دهد.
نظر شما