قدس؛ اعمال سانسور خبری از سوی رسانه‌های غربی در پوشش دادن اخبار و رویدادهای مهم جهانی که به مذاقشان خوش نمی‌آید مسئله‌ جدیدی نیست ؛ این رسانه‌ها  درحالی همواره ادعای استقلال در نوع روایت رخدادها و رعایت‌ ارزش‌های خبری را مطرح و بر بی‌طرفی و صداقت در بیان رویدادها اصرار می‌کنند که به مدد حضور رسانه‌های نیمه مستقل و شبکه‌های اجتماعی و ظهور پدیده شهروند خبرنگار امروز مصادیق بسیاری برای رد این ادعا وجود دارد.

 در ماجرای جنگ غزه نیز رویکرد رسانه‌های غربی به سیاق گذشته بوده است و این رسانه‌ها از آغاز جنگ همواره تلاش کردند تا به نوعی کشتار کودکان، زنان و غیر نظامیان را توجیه کنند یا با مقصر قلمداد کردن حماس و گروه های مقاومت، علت جنایات صهیونیست‌ها را عملیات ۷ اکتبر توفان الاقصی جلوه دهند.

افشای رسوایی سانسور اخبار غزه در نیویورک تایمز

افشای اعمال سانسور خبری مربوط به غزه توسط نیویورک تایمز اما جدیدترین رسوایی از این دست بوده است؛ تارنمای اینترسپت در ۱۵ آوریل گزارش داد که به رونوشت یک یادداشت داخلی فاش شده از نیویورک تایمزدست یافته است که حاکی از آن است که سردبیران این روزنامه آمریکایی به خبرنگاران خود گفته‌اند که از به کار بردن کلماتی نظیر «نسل کشی» و «پاکسازی قومی» در قبال جنایات اسرائیل و از استفاده از «سرزمین اشغالی» در هنگام اشاره به فلسطین خودداری کنند.

این نشریه تحقیقی گزارش داد که در این یادداشت به خبرنگاران نیویورک تایمز دستور داده شده است که «از واژه فلسطین مگر در موارد بسیار نادر» استفاده نکنند و از اصطلاح «اردوگاه‌های آوارگان» برای توصیف مناطقی از غزه که به‌طور تاریخی توسط فلسطینی‌های آواره اخراج شده از دیگر مناطق اسکان داده شده‌اند، خودداری کنند.

 اینترسپت  فاش کرد که این یادداشت توسط سردبیران سوزان وسلینگ و فیلیپ پان و معاونان آنها نوشته شده است. چند روزنامه نگار از روزنامه‌های محلی نیز به اینترسپت گفتند که برخی از محتوای این یادداشت، شواهدی از احترام این روزنامه به روایت‌های اسرائیل وجود دارد.

در این رابطه یکی از منابع اتاق خبر نیویورک تایمز که خواست نامش فاش نشود، گفت: «فکر می‌کنم اگر از زمینه تاریخی درگیری فلسطین و اسرائیل آگاهی نداشته باشید، این اقدام شاید مسئله‌ای است که حرفه‌ای و منطقی به نظر می‌رسد اما اگر پیشینه را بدانید، واضح است که این یادداشت تا چه اندازه اقدامات اسرائیل را توجیه می‌کند».

یکی دیگر از منابع اتاق خبر نیویورک تایمز به اینترسپت گفت: «تعیین دستورالعمل‌های سبک برای شرکت‌های خبری غیرعادی نیست... اما استانداردهای منحصربه‌فردی برای خشونت‌های انجام شده توسط اسرائیل اعمال می‌شودو  خوانندگان متوجه این مسئله شده‌اند و من ناامیدی آنها را درک می‌کنم.

نمونه‌های دیگری از  سانسور خبری وقایع جنگ

اما سانسور خبری وقایع جنگ غزه از سوی رسانه‌های غربی محدود به افشاگری اینترسپت از رویکرد نیویورک تامیز نمی‌ماند؛ طی چند ماه و حتی سال گذشته چندین رسانه خبری، به شدت آرمان فلسطین را از طریق گزارش‌های خود سانسور کرده‌اند.

در نوامبر،  تارنمایThe Breach  گزارش داد که  Bell Media، شرکت چند میلیارد دلاری رسانه‌ای کانادایی که  CTV، BNN Bloomberg و  CP۲۴ تورنتو را اداره می‌کند، به روزنامه‌نگاران گفته بود که از استفاده از کلمه «فلسطین» خودداری کنند.

درواقع به نظر می‌رسد از نظر این رسانه‌ها، کشور فلسطین در سازمان ملل به عنوان عضو ناظر پذیرفته شده است اما فلسطین به عنوان یک ملت در حال حاضر وجود ندارد.

 در این بیانیه به روزنامه‌نگاران گفته شده است که هنگام اشاره به دولت فلسطین از «حماس و شبه‌نظامیان حماس» استفاده کنند و اطمینان حاصل کنند که حماس «از سوی کانادا و بسیاری از کشورهای غربی به عنوان گروه تروریستی اعلام شده است».

وضعیت در رسانه‌های اجتماعی نیز اوضاع بهتری ندارد؛ رسانه‌های اجتماعی هم مملو از سانسور صداهای فلسطینی‌ها شده است. دیده‌بان حقوق بشر (HRW) در گزارشی که سال گذشته منتشر شد، اعلام کرد که «سیاست‌ها و اقدامات شرکت متا، موجی از سانسور شدید در رسانه‌های اجتماعی ایجاد کرده و صداهای حمایت از فلسطین و حقوق بشر فلسطینی را در اینستاگرام و فیسبوک خاموش کرده است.

گزارش دیده‌بان حقوق بشر می‌افزاید که در حدفاصل ماه‌های اکتبر تا نوامبر ۲۰۲۳ بیش از ۱۰۵۰ گزارش مبنی بر حذف محتوای اینستاگرام و فیس‌بوک که توسط فلسطینی‌ها و حامیان آنها در مورد نقض حقوق بشر توسط رژیم صهیونیستی منتشر شده بود دریافت کرده است.

 گزارشی که در نوامبر سال گذشته توسط مجله فوربس منتشر شد، سانسور شدیدی را نشان داد که روند سانسور شدید طی شش ماهه جنگ اسراییل علیه غزه را نشان می‌داد؛ این گزارش خاطرنشان کرد که اسرائیل از ۷ اکتبر تقریباً ۹۵۰۰ درخواست به متا و تیک تاک ارسال کرده است تا محتوایی منفی درباره این رژیم را حذف کنند و این پلتفورم ها در حدود ۹۴ درصد از محتوای درخواست شده از سوی این رژیم را حذف کرده‌اند.

عبارت "از رودخانه تا دریا" در زمره مصادیق نژادپرستی

اما افشای رسوایی سانسور خبری وقایع غزه و جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین توسط روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز و سایر رسانه‌های غربی موسوم به جریان اصلی تنها اقدام صورت گرفته از سوی هم‌پیمانان آمریکایی رژیم صهیونیستی برای سانسور خبری و خفه کردن صدای مقاومت مردم فلسطین طی روزهای اخیر نبوده است.

مجلس نمایندگان آمریکا روز سه‌شنبه ۱۶ آوریل اقدام به تصویب یک قطعنامه دو حزبی در محکومیت کاربرد شعارهای یهودی ستیزانه کرد.

بر اساس گزارش تارنمای کنگره آمریکا، این قطع نامه دوحزبی که تحت عنوان  قطعنامه شماره ۸۸۳، توسط جاش گاتهایمر، آنتونی دیسپوزیتو و جرد موسکوویتز به مجلس نمایندگان آمریکا ارائه شده بود، شعار «از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد» را با ۳۷۷ رای موافق و ۴۴ رای مخالف بر اساس این ادعا که خواستار ریشه‌کنی کامل یهودیان، دولت اسرائیل و نابودی مردم یهود است! به عنوان یک شعار یهودستیزانه محکوم کرد.

بر اساس این قانون، مجلس نمایندگان آمریکا استفاده از عبارت «از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد» یا همان «من النهر إلی البحر، فلسطین ستتحر» را در زمره مصادیق یهودستیزانه قرار داد؛ به عبارتی از این به بعد استفاده از این عبارات در ایالات متحده جرم و مصداق نژادپرستی خواهد بود!

سانسور مکمل حیاتی نسل کشی است

شبکه تلویزیونی الجزیره در گزارشی درباره سانسور خبری وقایع غزه می‌نویسد: کشورهای غربی طی سالهای گذشته تلاش بسیاری کرده‌اند تا خود را به عنوان حامیان دموکراسی و سنگر آزادی مطبوعات در جهان نشان دهند اما اقدامات آنها داستان بسیار متفاوتی را بیان می‌کند. تصویب قوانینی که به مقامات این کشورها اجازه می‌دهد تا رسانه‌ها را سانسور کنند و صدای مخالفان را به هر شیوه ممکن خفه کنند درواقع نمی‌تواند ویژگی یک کشور دموکراتیک باشد که بیشتر نماد دیکتاتوری است.

متحدان اسرائیل همواره به تعهد خود در قبال مطبوعات آزاد افتخار می‌کنند؛ ایالات متحده، بریتانیا و دیگر متحدان اسرائیل مانند آلمان، همگی با صدای بلند تعهد خود را به حضور رسانه‌های کثرت‌گرا و مستقل اعلام می‌کنند اما دولت‌های آن‌ها به صراحت از رسانه‌های خبری که اطلاعات را سانسور و کنترل می‌کنند، مانند رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی، که توسط کنگره ایالات متحده تامین مالی می‌شود، حمایت می‌کنند.

سانسور و برخورد با حامیان فلسطین مرز نمی‌شناسد

سیاستمداران و کارمندان دولتی در اسرائیل و کشورهای حامی جنگ اسرائیل در غزه نیز از چنین سانسوری مصون نیستند، در ژانویه سال جاری، عفر کاسیف، عضو کنست اسرائیل از حزب چپ‌گرای هادش تعل، اعلام کرد که قصد دارد به آفریقای جنوبی در رسیدگی‌های حقوقی آن علیه اسرائیل بر اساس کنوانسیون نسل‌کشی سازمان ملل بپیوندد؛ در پاسخ به تصمیم کاسیف برای حمایت از پرونده نسل کشی آفریقای جنوبی، ۸۵ نماینده پارلمان اسرائیل (از ۱۲۰ نفر) او را به «خیانت» متهم کردند و طوماری را برای اخراج او از کنست امضا کردند.

 در آن سوی دنیا، در کانادا، سارا جاما، که عضو پارلمان استانی انتاریو است، مجبور شد به دلیل بیانیه‌ای که بلافاصله پس از حمله حماس به اسرائیل در ماه اکتبر مبنی بر لزوم آتش بس فوری در غزه و پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و آپارتاید صادر کرده بود مجبور به عذرخواهی شود.او در حالی واداربه عذرخواهی شد که داگ فورد نخست وزیر انتاریو خواستار استعفای او شده بود.

 یک مدیر عملکرد سازمانی و عدالت برای شهر اوانستون، ایلینوی در ایالات متحده نیز پس از ابراز همدردی با فلسطینی‌های غزه در شبکه‌های اجتماعی از کار برکنار شد.

روز گذشته نیز پلیس آمریکا ۹ نفر از کارمندان گوگل را که به قرارداد ۱.۲ میلیارد دلاری «پروژه نیمبوس» بین این شرکت و اسرائیل در دفاتر گوگل در نیویورک و کالیفرنیا اعتراض کرده بودند، بازداشت کرد. به گزارش «واشنگتن پست»، کارمندان گوگل به دفاتر نیویورک و سانی‌ویل کالیفرنیا رفته و به توافق «پروژه نیمبوس» که فناوری پیشرفته هوش مصنوعی را در اختیار اسرائیل قرار می‌دهد، اعتراض کردند.

 تلاش‌ها برای سانسور و ارعاب هر کسی که علیه نسل‌کشی اسرائیل در غزه صحبت می‌کند، بدون شک ناراحت‌کننده است، اما به هیچ وجه تعجب‌آور نیست. نگاهی به تاریخ جهانی نشان می‌دهد که حداقل از یک قرن گذشته خاموشی صداهای انتقادی در نهایت به ایجاد محیطی مناسب برای  از بین رفتن جنایات جمعی و و نسل‌کشی، کمک کرده است.