در دهه‌های گذشته، ظهور و شکوفایی دانشگاه‌های آسیایی در میان دانشگاه‌های جهان قابل توجه بوده است.

این پیشرفت در تمامی رتبه‌بندی‌های معتبر دانشگاه‌های جهان هم دیده شده است. اخیرا رتبه‌بندی تایمز، جدیدترین نسخه از رتبه دانشگاه‌های قاره آسیا را منتشر کرده و در آن روش‌های ارزیابی خود را اصلاح کرده است.

قدرت رو به بهبود تولیدات تحقیقاتی چین و تأثیر آن بر منطقه رمز موفقیت چینی‌ها در برتر بودن در این تحقیقات بوده است. نکته قابل توجه دیگر، رشد نیروگاه‌های منطقه‌ای در زمینه همکاری با صنعت و همچنین اشاره به این موضوع است که بیشتر کشورهای آسیایی در حال بهبود سیستم آموزش عالی خود در این زمینه هستند.

سال گذشته، چین چهار رتبه از ۱۰ رتبه برتر را به خود اختصاص داد. امسال پنج دانشگاه در میان ۱۰ دانشگاه برتر دارد. این پیشرفت چینی‌ها برای هنگ کنگ بد بوده ،چرا که اکنون تنها دو مؤسسه در بین ۱۰ مؤسسه برتر دارد.

بعد از چین و هنگ کنگ، ژاپن هم عملکرد خوبی داشته است. اما در میان کشورهای شرق آسیا، کره جنوبی دچار سقوط شده است. در سال ۲۰۲۳ میلادی دانشگاه ملی سئول که برترین دانشگاه کره جنوبی است، جایگاه ۱۱ را داشت اما امسال به رتبه چهاردهم سقوط کرده است.

بر این اساس برترین دانشگاه‌های آسیا از نظر مؤسسه رتبه‌بندی تایمز به شرح  ذیل است:

۱- دانشگاه شینهوا( چین)

۲- دانشگاه پکن( چین)

۳- دانشگاه ملی سنگاپور ( سنگاپور )

۴- دانشگاه صنعتی نانیانگ( سنگاپور)

۵- دانشگاه توکیو ( ژاپن)

۶- دانشگاه هنگ‌کنگ ( هنگ کنگ )

۷- دانشگاه شانگهای جیائو تونگ ( چین)

۸- دانشگاه فودان ( چین)

۹-ژیجیانگ ( چین)

۱۰- دانشگاه چینی هنگ‌کنگ ( هنگ کنگ)

اما ۱۰ دانشگاه ایرانی برتر این رتبه‌بندی که رتبه آنها در مقابل نامشان نوشته شده نیز به ترتیب ذیل است:

دانشگاه صنعتی شریف: ۵۶

دانشگاه صنعتی امیرکبیر: ۶۸

دانشگاه علم و صنعت ایران: ۷۹

دانشگاه تهران:۱۰۰

دانشگاه صنعتی شیراز: ۱۱۸

دانشگاه تبریز:۱۲۱

دانشگاه علوم پزشکی تهران:۱۲۹

دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی:۱۳۱

دانشگاه صنعتی اصفهان: ۱۳۳

دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل: ۱۳۶

بررسی آمار و ارقام این رتبه‌بندی نشان از آن دارد که دانشگاه‌های ایرانی آنطور که باید و شاید جایگاهی در خور نداشته‌اند. چراکه برترین دانشگاه ما در این رتبه‌بندی یعنی دانشگاه صنعتی شریف به رتبه ۵۶ در میان دانشگاه‌های آسیا بسنده کرده است. این در حالی است که توان و دانش دانشجویان و نخبگان ما و همچنین ظرفیت‌های دانشگاه‌های ما چیزی فراتر از این آمار و ارقام است و بی شک با اراده و همت بیشتر از طرف مسئولان  میتوان به این مهم دست پیدا کرد.