به گزارش قدس آنلاین، ماهیت آن عملیات، زوال رژیم اشغالگر و مرگ توانایی نیروی نظامی‌اش برای تأمین برتری راهبردی و آقایی بر منطقه بود که برای هفت دهه متوالی ادامه داشت.

ناصر قندیل، سردبیر روزنامه البناء لبنان در ستون تحلیلی روزانه «نقاط علی الحروف» ضمن بیان مطلب فوق می‌نویسد: ۱۰می ۲۰۲۱ مقاومت اسلامی فلسطین در غزه، نخستین حمله موشکی خود به تل‌آویو را با هدف هشدار به رژیم‌صهیونیستی برای توقف تجاوز به مسجدالاقصی انجام داد. این نخستین باری بود که راهبرد بازدارندگی مقاومت، از راهبرد جلوگیری از تجاوز به نوار غزه، به راهبرد تهدید عمق رژیم‌صهیونیستی در حمایت از مسجدالاقصی تغییر می‌کرد. پس از آن بود که در چارچوب راهبرد «وحدت میدان‌ها»، حمایت از کرانه باختری صورت گرفت تا اینکه به «طوفان‌الاقصی» رسید که یک عملیات راهبردی همه‌جانبه و فراتر از محدودیت‌های «قناعت به تهدید عمق رژیم‌صهیونیستی برای حمایت از حقوق فلسطینیان در یک منطقه جغرافیایی خاص» بود.

او با تأکید بر اینکه نبرد «سیف‌القدس» - که گشاینده مسیر این تحول بود - باید به‌عنوان یک نقطه عطف در تاریخ عرب ثبت شود، می‌افزاید: در ادامه این تحول، «طوفان‌الاقصی» توسط مقاومت غزه خلق شد و نخستین حضور عملی میدانی «محور مقاومت» را - با گشایش جبهه‌های نبرد در دریای سرخ و جنوب لبنان و پشتیبانی آتش از جبهه عراق - به دنبال داشت؛ منطقه وارد اولین جنگ عربی - اسرائیلی بدون مشارکت ارتش‌های عربی شد و طولانی‌ترین، شدیدترین و تهدیدآمیزترین جنگ رژیم‌صهیونیستی  شکل گرفت و حضور مستقیم آمریکا و غرب را در این جنگ فرسایشی به دنبال داشت؛ مانند آنچه برای تأمین امنیت دریای سرخ شاهد بودیم.

قندیل در این تحلیل، همچنین به ابعاد مختلف و متمایز «طوفان الاقصی» در ادامه این مسیر تحولی می‌پردازد و ضمن اشاره به نقش راهبردی ایران در این میان می‌نویسد: دوران راهبردی جدیدی آغاز شده که ماهیت آن، انتقال ابتکارات راهبردی در منطقه از دستان آمریکا و اسرائیل به دستان «محور مقاومت» است که طی آن، ایران به «محور مقاومت» عمقی راهبردی بخشید؛ مانند انتقال برتری بازدارندگی به‌نفع «محور مقاومت» از طریق پاسخ بازدارنده به حمله رژیم‌صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق؛ در حالی که نیروهای هوایی و دریایی ناتو در مقابل موشک‌ها و پهپادهای ایرانی به حمایت از رژیم اشغالگر برخاسته بودند.