فرش دستبافت ایرانی به کنجی رفته است و پشت دکه‌ها به فروش می‌رسد نه پشت ویترین و رو به روی مشتری. اینها صحبت‌های رشتی زاده است تاجری که مدتهاست به ایران آمده و حالا می‌گوید دلم می سوزد از اینکه فرش ایرانی را حراج می‌کنند و کم کم فراموش می‌شود که این فرش را چه کسی طراحی کرده، بافته و می‌فروشد. در عوض، جای فرش ایرانی را فرش هندی و پاکستانی می‌گیرد.

رشتی زاده می‌گوید این روزها کسی نمی‌گوید من فرش می بافم در حالی که فرش بافی در دنیا یک مهارت و هنر ارزشمند است و از گذشته آن را به نام ایرانی‌ها می شناخته‌اند ولی چرا نباید یک بافنده فرش با افتخار بگوید فرش بافت است!

او معتقد است؛ اشراف زادگان در تابلوها و عکس‌های قدیمی اروپایی در حال دوختن یک پارچه و گلدوزی هستند آنها می‌دانند که کار دست چقدر مهم است اما چرا ما به این افتخار نمی‌کنیم که فرش را با دستانمان می بافیم و این خیلی باارزش است. آن هم فرشی که زمانی جزوی از زندگی ما بوده و لحظه به لحظه زندگی مان را در تار و پودش ضبط کرده است.

رشتی زاده رویدادی به نام سرنخ را از روز ۷ تا ۱۰ خرداد در موزه فرش ایران برگزار می‌کند که نامش را سرنخ گذاشته است در این رویداد قصد دارد یک زبان گفتگوی جدیدی برای ارائه فرش‌های دستبافت ایرانی و نفیس عرضه کند. گفتگویی جدید که بتواند فرش ایرانی را آنطور که شایسته است عرضه کند.

وی در نشستی که پیرو این موضوع در موزه فرش برگزار شد می‌گفت: زندگی هر ایرانی با فرش گره خورده است. هر فرش دستبافتی در ایران یک داستان دارد. چندین سال خاطرات ما را در خود نگه داشته است. اصلاً هر طرحی که روی هر فرشی زده می‌شود یک داستان داشته است. چرا این داستانها را برای خریداران فرش ایرانی نمی‌گوییم تا همراه با خریدی که انجام داده، حسی که در بافت آن فرش به کار رفته را هم بداند. در آن صورت لذت بیشتری از خریدش خواهد برد.

ابراز نگرانی یک تاجر از فراموشی جایگاه دستبافته های ایرانی

رشتی زاده می‌گوید: در آن صورت است که ارزش بافت، رنگ و زحمتی که برای فرش به کاررفته را بیشتر درک خواهد کرد و حتی می‌توان آن را بهتر فروخت. ولی ما بلد نیستیم جایگاه هنری که داریم را در دنیا بالا ببریم به همین دلیل کشورهای دیگر این گوی را از ما می‌گیرند و به سرقت می‌برند. فرش ایرانی را به نام خودشان می‌زنند و از طرح‌های ایرانی کپی می‌کنند. چون ما نتوانستیم آن را درست عرضه کنیم.

در سه روزی که پیرامون گفتگوی جدید درباره فرش ایرانی شکل می‌گیرد، دانشجویان و پژوهشگران به موزه فرش می‌روند تا در کنار فرش‌های گرانبهای تاریخی و چند صد ساله بتوانند فرش‌هایی را ببینند و درباره آنها صحبت کنند که آبروی ایران در چند صد سال آینده باشند. این گفتگوها به معرفی صحیحی فرش دستبافت ایرانی از بعد هنری، فرهنگی، تاریخی و جامعه شناسی، فرهنگ سازی در زمینه تعامل و آشنایی با بیوگرافی هنرمندان فرش ایران، توجه بیشتر به مضامین و مفاهمی هنری و افزایش خلاقیت و نوآوری بین هنرمندان جدید می‌پردازد.

فرش جنگ و صلح، توسط امین عسلی، رؤیای پرندگان، مسعود محمد بیگی، عبادت شبانه اثر سینا ایران نژاد، رهایی اثر هادی پورجهان، افسانه دلدار از علی بردبار، اتاق موسیقی عالی قاپو از سعدی حکیم، تشعیر از محمد مهدی حقیقی، فرش علی اکبر صادقی از امیرحسین حقیقی و فرش ستاره قرمز از علیرضا حقیقی عنوان فرش‌هایی است که از هفتم تا دهم خرداد در موزه فرش ارائه و توسط منتقدان و کارشناسان مورد بررسی قرار می‌گیرند. قرار است هنرمندان این فرش‌های نفیس توضیحاتی درباره طرح‌ها و نوع بافت ارائه کنند.