پارک ملی مجموعه بزرگی است که از پوشش گیاهی و طبیعی ساخته شده و در ظاهر مشابه زیستگاه‌های بومی جانوران و حیوانات است اما تفاوت آن‌ها این است که این پارک‌ها توسط انسان‌های آشنا و دوستدار محیط زیست و حیوانات نگهداری و محافظت می‌شوند.
هدف از ساخت پارک‌های ملی حفظ محیط زیست و حفاظت از حیوانات به خصوص حیوانات در حال انقراض است.در واقع در ساخت این پارک‌ها کمترین مصالح ساخته شده به دست انسان استفاده شده و سازه‌های این پارک‌ها جنگل، بیشه، مرداب، دشت، رودخانه و کوه است. ۳۱ پارک ملی در ایران قرار دارند که در ۱۷ استان کشور واقع شده‌اند. نخستین پارک ملی ایران پارک ملی بمو و بزرگ‌ترین آن‌ها پارک ملی ارومیه است. پنج پارک به نام‌های پارک ملی گلستان، کویر، توران، دنا و دریاچه ارومیه در فهرست ذخیره‌گاه کره زمین به ثبت رسیده‌اند. در این فرصت به معرفی ۶ پارک ملی معروف ایران می‌پردازیم.
پارک ملی گلستان
این پارک در شرق استان گلستان واقع شده و از قدیمی‌ترین پارک‌های ملی ایران به شمار می‌رود که حدود هزار و ۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری را در خود جای داده است. تنوع زیست محیطی این پارک حتی از بعضی پارک‌های ملی اروپایی نیز بیشتر است. یکی از علت‌های تنوع پوشش گیاهی و جانوران موجود در آن، آب و هوای آن بوده که نیمه مرطوب و معتدل است. پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ و... از جمله گونه‌های جانوری موجود در این پارک است.
پارک ملی لار
یکی از پارک‌های ملی که طبیعت آن کوهستانی است و سبب می‌شود آب و هوای کلی آن مرطوب و سرد و به دلیل بارش برف نیز از پوشش گیاهی و جانوری خاصی برخوردار باشد پارک ملی «لار» است. این پارک از جنوب غربی و شمال شرقی کوه دماوند ادامه پیدا کرده و جزو منطقه مازندران به حساب می‌آید.
در نزدیکی پارک ملی لار مردم به صورت دائمی زندگی نمی‌کنند فقط عشایری که در طول سال جابه‌جا می‌شوند مدت زمانی را در حاشیه‌های این پارک سکونت می‌کنند.
در این پارک به جز دسته پستاندارانی چون گراز، روباه و... پرندگانی مانند کبک، بلدرچین، عقاب طلایی و... هم در آن زیست می‌کنند.
پارک ملی بمو
«بمو» یکی از پارک‌های ملی شیراز است و نام آن از کوه بمو در ۱۰کیلومتری شیراز گرفته شده است. پارک بمو سومین پارک مهم ملی از لحاظ تنوع و شمار جانداران پس از پارک‌های ملی گلستان و ارومیه است.
در محدوده این منطقه ساکنان دائمی وجود ندارند اما در حاشیه این پارک ۳۰ روستا و شهرهای شیراز و زرقان واقع شده‌اند. پوشش گیاهی این منطقه به ۳۰۰ گونه می‌رسد که بیشترین آن از گون و درمنه تشکیل شده است. چشمه‌های متعددی در این منطقه قرار گرفته‌اند که در گذشته کشاورزان از آن‌ها برای آبیاری مزارع خود استفاده می‌کردند.
جاندارانی که در این منطقه زیست می‌کنند پستاندارانی نظیر پلنگ، آهو، قوچ، میش و... است.
پارک ملی ساریگل
«ساریگل» در شمال شرقی اسفراین در خراسان شمالی قرار گرفته است. اقلیم این منطقه کوهستانی و سرد و ناحیه شمالی آن زمستان‌های سردی دارد و ۶ماه از سال با برف پوشیده شده است.
در این منطقه گیاهان دارویی و صنعتی زیادی نظیر تالاری چشمه پولاد، گنجدان، حوض امام‌وردی و... و در تقسیم‌بندی درختان، زرشک، بید، انجیر و گردو یافت می‌شود. بیشترین نوع جاندارانی که در این پارک سکونت می‌کنند قوچ، میش، کل، بز و پلنگ است که بیشتر در ارتفاعات ساکن هستند و آهوان در قسمت دشت این پارک سکونت دارند.
پارک ملی کرخه
«پارک ملی کرخه» در ۵ کیلومتری شهرستان شوش در جنوب ایران در استان خوزستان قرار گرفته است. به دلیل وجود رود دز در اطراف آن جنگل‌های گرمسیری خلق شده که این جنگل‌ها از مهم‌ترین زیستگاه‌های گوزن زرد ایرانی به شمار می‌روند.
این پارک از دو قسمت تپه و دشت تشکیل شده و رود کرخه از میان آن عبور می‌کند. از جانداران ساکن این منطقه می‌توان پستاندارانی نظیر گرگ، شغال، روباه، گورکن و...را نام برد. پوشش گیاهی این پارک نیز بیشتر از درختان گز تشکیل شده است.
پارک ملی نایبند
پارک «نایبند» در استان بوشهر در شهرستان عسلویه واقع شده و نخستین پارک ملی دریایی ایران شناخته می‌شود. با بررسی و تحقیق کارشناسان و باستان‌شناسان مشخص شده قدمت این منطقه به عصر آل‌بویه برمی‌گردد که در آن زمان از بنادر مهم و ارزشمند صید و تجارت مروارید بوده است.
در چشم‌اندازهای این منطقه جنگل‌های حرا، سواحل ماسه‌ای، درختان انجیر و دره‌های عمیق صخره‌ای واقع شده است.
در قسمت دریایی آن نیز انواع دلفین و نهنگ یافت می‌شود. حدود ۲۷ هزار هکتار این پارک دریاست و سبب می‌شود انواع خزندگان و آبزیان نیز در این پارک زیستگاه داشته باشند. از جانداران این پارک می‌توان میش، قوچ، بز وحشی، آهو و پلنگ را نام برد.
پارک ملی گلستان
این پارک در شرق استان گلستان واقع شده و از قدیمی‌ترین پارک‌های ملی ایران به شمار می‌رود که حدود هزار و ۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری را در خود جای داده است. تنوع زیست محیطی این پارک حتی از بعضی پارک‌های ملی اروپایی نیز بیشتر است. یکی از علت‌های تنوع پوشش گیاهی و جانوران موجود در آن، آب و هوای آن بوده که نیمه مرطوب و معتدل است. پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ و... از جمله گونه‌های جانوری موجود در این پارک است.
پارک ملی لار
یکی از پارک‌های ملی که طبیعت آن کوهستانی است و سبب می‌شود آب و هوای کلی آن مرطوب و سرد و به دلیل بارش برف نیز از پوشش گیاهی و جانوری خاصی برخوردار باشد پارک ملی «لار» است. این پارک از جنوب غربی و شمال شرقی کوه دماوند ادامه پیدا کرده و جزو منطقه مازندران به حساب می‌آید.
در نزدیکی پارک ملی لار مردم به صورت دائمی زندگی نمی‌کنند فقط عشایری که در طول سال جابه‌جا می‌شوند مدت زمانی را در حاشیه‌های این پارک سکونت می‌کنند.
در این پارک به جز دسته پستاندارانی چون گراز، روباه و... پرندگانی مانند کبک، بلدرچین، عقاب طلایی و... هم در آن زیست می‌کنند.
پارک ملی بمو
«بمو» یکی از پارک‌های ملی شیراز است و نام آن از کوه بمو در ۱۰کیلومتری شیراز گرفته شده است. پارک بمو سومین پارک مهم ملی از لحاظ تنوع و شمار جانداران پس از پارک‌های ملی گلستان و ارومیه است.
در محدوده این منطقه ساکنان دائمی وجود ندارند اما در حاشیه این پارک ۳۰ روستا و شهرهای شیراز و زرقان واقع شده‌اند. پوشش گیاهی این منطقه به ۳۰۰ گونه می‌رسد که بیشترین آن از گون و درمنه تشکیل شده است. چشمه‌های متعددی در این منطقه قرار گرفته‌اند که در گذشته کشاورزان از آن‌ها برای آبیاری مزارع خود استفاده می‌کردند.
جاندارانی که در این منطقه زیست می‌کنند پستاندارانی نظیر پلنگ، آهو، قوچ، میش و... است.
پارک ملی ساریگل
«ساریگل» در شمال شرقی اسفراین در خراسان شمالی قرار گرفته است. اقلیم این منطقه کوهستانی و سرد و ناحیه شمالی آن زمستان‌های سردی دارد و ۶ماه از سال با برف پوشیده شده است.
در این منطقه گیاهان دارویی و صنعتی زیادی نظیر تالاری چشمه پولاد، گنجدان، حوض امام‌وردی و... و در تقسیم‌بندی درختان، زرشک، بید، انجیر و گردو یافت می‌شود. بیشترین نوع جاندارانی که در این پارک سکونت می‌کنند قوچ، میش، کل، بز و پلنگ است که بیشتر در ارتفاعات ساکن هستند و آهوان در قسمت دشت این پارک سکونت دارند.
پارک ملی کرخه
«پارک ملی کرخه» در ۵ کیلومتری شهرستان شوش در جنوب ایران در استان خوزستان قرار گرفته است. به دلیل وجود رود دز در اطراف آن جنگل‌های گرمسیری خلق شده که این جنگل‌ها از مهم‌ترین زیستگاه‌های گوزن زرد ایرانی به شمار می‌روند.
این پارک از دو قسمت تپه و دشت تشکیل شده و رود کرخه از میان آن عبور می‌کند. از جانداران ساکن این منطقه می‌توان پستاندارانی نظیر گرگ، شغال، روباه، گورکن و...را نام برد. پوشش گیاهی این پارک نیز بیشتر از درختان گز تشکیل شده است.
پارک ملی نایبند
پارک «نایبند» در استان بوشهر در شهرستان عسلویه واقع شده و نخستین پارک ملی دریایی ایران شناخته می‌شود. با بررسی و تحقیق کارشناسان و باستان‌شناسان مشخص شده قدمت این منطقه به عصر آل‌بویه برمی‌گردد که در آن زمان از بنادر مهم و ارزشمند صید و تجارت مروارید بوده است.
در چشم‌اندازهای این منطقه جنگل‌های حرا، سواحل ماسه‌ای، درختان انجیر و دره‌های عمیق صخره‌ای واقع شده است.
در قسمت دریایی آن نیز انواع دلفین و نهنگ یافت می‌شود. حدود ۲۷ هزار هکتار این پارک دریاست و سبب می‌شود انواع خزندگان و آبزیان نیز در این پارک زیستگاه داشته باشند. از جانداران این پارک می‌توان میش، قوچ، بز وحشی، آهو و پلنگ را نام برد.
نظر شما